Gebruiker:AbrahamTuizentfloot/Michael Beil
| Michael Beil | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 1963 | |||
| Geboorteplaats | Stuttgart | |||
| Land | Duitsland | |||
| Werk | ||||
| Beroep | Componist | |||
| Officiële website | ||||
| ||||
Michael Beil (Stuttgart, 1963) is een hedendaagse Duitse componist. Hij combineert elektronische muziek met andere audiovisuele media en werkte samen met videokunstenaars en het Belgische Nadar Ensemble.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Beil groeide op in de buurt van de Hockenheimring Baden-Württemberg. De mannen in zijn familie waren gek op Formuleracing en hij ging bijna elke week naar het circuit. Zijn vader nam hem mee in de pit en hij groeide op met het geluid van snelle wagens. Hij zat vaak met geluiden in zijn hoofd die het dopplereffect nabootsten. Als jonge componist was dat een belangrijke invloed. In zijn werkkamer hing een schema met de intervallen die auto's produceren bij hoge snelheden. Ook achterstevoren afgespeelde geluiden, die hem herinneren aan het dopplereffect, vormden een obsessie. Die invloeden komen duidelijk tot uiting in zijn compositie Mach Sieben - een titel die verwijst naar het machgetal - wat hij zelf zijn sleutelwerk noemt. Mach Sieben is een symmetrisch stuk, een "palindroom" zegt hij zelf, dat perfect hetzelfde klinkt als het voorwaarts of achterwaarts gespeeld wordt. De achterwaartse stemmen in de film Poltergeist waren ook een grote invloed op de jonge componist. Hij begon te componeren toen hij zestien jaar oud was. Toen zijn muziekleraar een hartaanval kreeg, moest hij overschakelen naar de muziekschool in Mannheim. De directeur daar was gek op hedendaagse muziek en moedigde de leerlingen aan om te componeren. Toen hij achttien was, kreeg hij een studiebeurs voor de muziekschool van Darmstadt. Daar was het onderricht dermate droog dat hij een tijdje stopte met componeren.[1]
Van 1984 tot 1993 studeerde hij piano aan de Musikhochschule in Stuttgart. Compositie studeerde hij bij Manuel Hidalgo. Via Hans-Peter Jahn leerde hij het moderne muziektheater kennen en kreeg hij de kans om mee te werken aan producties.
Beil werkte als componist met verschillende ensembles en solisten. Hij maakte muziek in opdracht van festivals voor hedendaagse muziek zoals Ultraschall in Berlijn,[2] ECLAT in Stuttgart[3] en Wien Modern.[4] Hij ontving beurzen van Künstlerhaus Wiepersdorf,[5] Cité internationale des arts in Parijs[6] en de Heinrich-Gartentor beurs voor videokunst in Thun. Hij nam ook deel aan het Nachwuchsforum für junge Komponisten van het Gesellschaft für Neue Musik (GNM)[7] in samenwerking met Ensemble Modern.
Tussen 1996 tot 2007 doceerde hij aan de Berlijnse muziekscholen in Kreuzberg en Neukölln. Van 2000 tot 2007 organiseerde hij het Klangwerkstatt-festival in Berlijn.[8]
In 2007 werd hij professor elektronische muziek aan de Hochschule für Musik und Tanz Keulen. Hij is ook gastdocent bij P.A.R.T.S. in Brussel.[9]
Beil combineert elektronische muziek met andere audiovisuele media. Hij werkte onder meer samen met de videokunstenaars Veit Lup en Daniel Kötter.[10] Zijn composities zijn vaak gebaseerd op de situatie op een podium tijdens een concert. De muzikanten worden betrokken bij het creatieve proces en hun medewerking wordt gedocumenteerd als deel van de compositie. Daarom combineert hij vaak livemuziek met vooraf opgenomen audio en video.[11] Hij probeert de aandacht van het publiek te vestigen op details van de muzikale uitvoering die hij zelf interessant vindt, door ze via de camera extra in de verf te zetten. "Elke muzikale uitvoering is een beperking", verklaarde hij: "Omdat elke milliseconde de juiste noten gespeeld moeten worden. In Exit to Enter vestig ik met de camera de aandacht op dat aspect. Muzikanten moeten steeds hetzelfde oefenen en uitvoeren. In het dagelijkse leven kennen we ook situaties waarin we steeds opnieuw hetzelfde moeten doen. Dat is heel herkenbaar."[12] Beil probeert verwachtingspatronen te doorbreken. Hij anticipeert op de linken die de toeschouwer legt tussen wat hij ziet en wat hij hoort, om ze soms te bevestigen en dan weer te ontkrachten. In Bluff, een voorstelling die hij samen met regisseur Thierry Bruehl maakte, werd wat op het podium gebeurde geconfronteerd met opgenomen acties. Regelmatig leek het alsof de muzikanten niet helemaal mee waren met het volledige script en leek het op een uit de hand gelopen repetitie. Met deze voorstelling confronteerden ze het dagdagelijkse zelfbedrog.[13]
Voor Hide to Show, een hoogtechnologische trip waarin muziek, live video en scenografie in elkaar overlopen, creëerde hij samen met het Belgische Nadar Ensemble. Beil werkte reeds verschillende keren samen met dit ensemble en speelde meer dan 30 voorstellingen met hen.[14] Deze voorstelling wordt in 2021 vertoond in het Concertgebouw Brugge[15] en in deSingel in Antwerpen.[16]
Oeuvre[17][bewerken | brontekst bewerken]
- 1992 Cantor, Stops
- 1993 Cantor Concertante
- 1994 Styx
- 1995 Nexus
- 1995 Grat
- 1996 Infra Inferius
- 1997 Klavierquartett
- 1998 Und Neun ist Eins, Und Zehn ist keins, Und Acht
- 2000 Mach Sieben,[18] Und Sechs
- 2001 Aus Fünf
- 2001 Aus Eins mach Zehn
- 2003 Batterie, Die Drei
- 2004 Die Zwei, Beleuchter
- 2006 Karaoke Rebranng!
- 2009 Doppel, Belle Nuit
- 2011 along
- 2012 BLACKJACK[19]
- 2013 exit to enter[20]
- 2014 Swap[21]
- 2015 Bluff,[22] sugar water[23]
- 2016 String Jack[24]
- 2017 Key Jack,[25] caravan[26]
- 2018 transit[27]
- 2021 Hide to Show
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
[[Categorie:Duits componist]]