Gebruiker:FabioDekker/Jong Ambon (Jeugdbeweging)
| FabioDekker/Jong Ambon | ||
|---|---|---|
| Ontstaansdatum | 6 januari 1973 | |
| Voorzitter | Jaap Boot | |
| Hoofdkantoor | Larikslaan 5
3833 AM Leusden | |
| Land | Nederland | |
| Internationaal lidmaatschap | WOSM WAGGGS | |
| Ledenaantal | 115 000 | |
| Website | http://www.Scouting.nl | |
Jong Ambon (Indonesisch: Ambon Muda) was een Nederlands-Indische jongerenorganisatie die in Batavia was opgericht en actief was tussen 1917 en 1930. De vereniging had als doel de relaties tussen Ambonese jongeren die van Ambon naar Java kwamen te versterken en deel te nemen aan het bevorderen van de Molukse cultuur.
Jong Ambon nam als een van de jongerenorganisaties deel aan het Tweede Indonesisch Jeugdcongres. Enkele bekende figuren van deze organisatie zijn Johannes Leimena.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De jongerenbeweging Jong Ambon werd in Batavia opgericht in 1917 door de studenten van de STOVIA onder leiding van Dokter J. Kayadu.[1] De vereniging had als doel de relaties tussen Ambonese jongeren en studenten die van Ambon komen te versterken en deel te nemen aan het bevorderen van de Molukse cultuur. De jongeren volgden hun opleidingen op de Nederlandse scholen en namen deel aan de door Nederlanders georganiseerde sportcompetities, waaronder met de befaamde voetbalvereniging Jong Ambon of korfbalvereniging Jong Ambon.
Opgericht in navolging van Jong Java.[2]
In 1918 verzocht Jong Ambon aan het bestuur van het Nederlands-Indisch Congres voor Opvoeding en Onderwijs om ook Hoger Onderwijs aan te kunnen bieden in Nederlands-Indië, zodat dat een Indisch intelectueel hiervoor niet langer naar Nederland hoeft te gaan.[3]
In april 1919 onderstreepte de progressieve vereniging haar standpunten voor neutraal onderwijs (tot dan uitsluitend Christelijk), tegen de Christelijke levensopvattingen en de oproep om te breken met de tradities en het oranjehuis. (..) Ambon voor de Ambonesen, totstandkomen van een Groot Ambon.[4] In april 1919 was het hoofdbestuur van Jong Ambon aanwezig bij een gecombineerde vergadering van Ambonese militairen en burgers in Bandoeng, waar ook Ambonees volksraadslid J. Soselisa aanwezig was. De vereniging verweet de aanwezige Ambonezen te conservatief te zijn en afstand te doen van de tradities, het Oranjehuis en het Christelijke geloof. Dit creërde frictie met de volksvertegenwoordiger, het Ambonsch Studiefonds en de Ambonese militairen, die van mening waren de jonge beweging een scheuring probeert te bewerkstelligen onder het Ambonese volk.[5]
Deze organisatie sloot zich later aan bij een grotere organisatie genaamd Ambon Unie die op 9 mei 1920 werd opgericht door Alexander Jakop Patty in Semarang en die veel steun kreeg van Molukse KNIL-soldaten. Geconfronteerd hiermee, dreigde de Nederlands-Indische regering met ontslag tegen de leden die bij deze organisatie betrokken waren. In 1925 werd AJ Patty verbannen naar Bengkulu en vervolgens naar Digul in 1932.
Door de leden werd nagedacht om Ambon uit zijn achtergebleven economische, maatschappelijke en politieke toestand te krijgen.[6] Volgens de politieke tendens van destijds werd de Indonesische eenheidsgedachte gepropageerd, waarna men ook streefde voor eenheid door alle jeugdbewegingen zoals Jong Java, Jong Sumatra, Jong Bantan, Jong Minahassa, Jong Celebes en Jong Ambon samen te smelten tot Indonesia Moeda, ook wel Jong Indonesië.[7] Jong Ambon behoorde echter tot één van de jeugdbewegingen die in 1922 niet tot een fusie wilden overgaan en daarom door de andere nationalistische jongerenbewegingen beticht werd als "provincialistisch".[7] In tegenstelling tot andere inheemse jeugdbewegingen, stond het bestuur van Jong Ambon voor een meer gematigde koers, waar het streefde naar vrijheid voor Indonesië, maar de leuzen zoals ‘Indonesië los van Nederland’ verwerpt. Zij streefden naar zelfbestuur met wettige middelen binnen een Nederlands staatsverband.[6]
Op het Bandoengsche congres van 1924 onderstreepten de inheemse jeugdbewegingen, waaronder Jong Ambon, ditmaals wel het eenheidsbeginsel, hoewel de verenigingen het eens geworden waren omtrent het doel, waren zij dat nog niet over de wijze waarop zij de eenheid van Indonesië tot verwezenlijking zouden gaan brengen.[8]
Onder het voorzitterschap van Johannes Leimena was Jong Ambon betrokken bij het Tweede Indonesisch Jeugdcongres op 27 en 28 oktober 1928 in Batavia. Daar formuleerden de verschillende jongerenbewegingen de revolutionaire doelen: "één land - Indonesië, één volk - het Indonesische volk, en één taal - Indonesisch".[6] Dit congres zou later gezien worden als de voedingsbodem van de Indonesische nationale beweging. Op 31 december 1930 werd Indonesia Moeda formeel opgericht, waarin de verschillende bevolkingsgroepen van Indonesië in federatief verband de verwezenlijking van het doel zouden beogen.[9] De eigen identiteit van elke beweging bleef echter en werd van tijd tot tijd ook bron van discussie en frictie.[10]
De fusie bleek in de praktijk slechts theoretisch, want veel jeugdbewegingen bleven ondanks de fusie in de praktijk voortbestaan. De datum waarop Jong Ambon ontbonden was, is vooralsnog onbekend.
Na de soevereiniteitsoverdracht aan de Verenigde Staten van Indonesië (VSI) in 1949 ontstond er een scheuring binnen de prominente (oud-)leden van Jong Ambon. Voormalig voorzitter Johannes Leimena was voorstander van de eenheidsstaat Indonesië onder president Soekarno en werd Minister van Indonesië, terwijl voormalig secretaris Dr. Th. A.H. Pattiradjawane, nadat hij jarenlang lid was van de KNIP, voorstander was van een Indonesische federatie, maar — nadat de Javanen de andere deelstaten bezetten — Minister van gezondheid werd van de uitgeroepen Republiek der Zuid-Molukken.[11]
Klad[bewerken | brontekst bewerken]
Laatste bronnen waarin Jong Ambon vermeld werd dateert uit 1954.[12]
..[13] In 1922 nam Jong Ambon deel aan het vijfde congres in Solo, waarin het zijn positie als niet-politieke organisatie bevestigde en niet betrokken zou zijn bij politieke acties.
In 1928 fuseerde de organisatie tot een nieuwe organisatie genaamd Indonesia Moeda (Jong Indonesië). Jong Ambon werd nooit officieel ontbonden.
Gaandeweg verlegde Jong Ambon haar focus naar politieke, vervolgens naar economische en ten slotte naar nationalistische activiteiten.
In 1927 trad de Boedi Oetomo toe tot de Permoefakatan Perhimpoenan Politiek Kebangsaan Indonesia (P.P.P.K.I.), het Verbond van Nationaal Politieke Verenigingen en in 1928 nam zij als punt in haar actieprogramma op het streven naar de verwezenlijking van de Indonesische eenheidsgedachte.
m Ambon uit zijn achtergebleven economische, maatschappelijke en politieke toestand te krijgen. Om de Sarekat Ambon nieuw leven in te blazen is een meer gematigde koers noodzakelijk. Het nieuwe bestuur streeft vanzelfsprekend naar vrijheid voor Indonesië, maar het verwerpt leuzen zoals ‘Indonesië los van Nederland’: ‘Dat is in de praktijk niet haalbaar. Wij willen met wettige middelen streven naar zelfbestuur binnen een Nederlands staatsverband.’
In Europa, in Amerika en in de geciviliseerde en Wester-georiënteerde gebieden van Azie staan in het teken van de jeugdbeweging. Men organiseert de jeugd in de meest uiteenlopende vormen die men zich bedenken kan. Politiek, religie, sport, kunst en cultuur dienen tot richtsnoer.
Een eigen Inheemse jeugdbeweging kan wil haar streven resultaat opleveren, alleen steunen en alleen gericht zijn op een eigen Inheemse, toekomstige maatschappij met eigen rechten en aspiraties.
Men heeft er geregeld conferenties, vergaderingen, lezingen, e.d.
Het streven is de gedachte om van de Ambonese jeugd te maken toekomstige leiders, waardig voor hun taak als dragers van een nieuwe samenleving: Indonesia.[14]
Doel: De leden geschikt maken om later bij te dragen tot de vorming van Ambon., bereiken door: ,,het scheppen van een band tussen de Inlandse leerlingen van de hoge en middelbare scholen. zo mede het opwekken en het verhogen van het gevoel voor de Inlandse cultuur: het bijbrengen van de algemene kennis onder hare leden en het beoefenen van de sport. De vereniging zou zich onthouden van iedere staatskundige actie of propaganda.
Volgens de politieke tendens werd eenheid der verschillende gebieden gepropageert, waarna men ook streefde voor eenheid in de jeugdbeweging.
In het jaar 1927 (??) verenigden zich alle organisaties in één gemeenschappelijk streven ;;Indonesia Moeda" (nederlands: Jong Indonesië), waarin de verschillende bevolkingsgroepen hand aan hand de verwezenlijking van het doel zouden beogen.
Jong Indonesië: volgens artikel 3 der ontwerp statuten, namelijk: ,,Het verbreiden en versterken van de nationaal-Indonesische Eenheidsgedachte bij Indonesiërs".[15]
Bronnen, noten en/of referenties
|