Gebruiker:Rozemarijn vL/nieuw artikel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie


DEZE PAGINA IS IN BEWERKING

Eerder aangemaakte artikelen:

xxx[bewerken | brontekst bewerken]

xxx

optisch[bewerken | brontekst bewerken]

optisch hangt samen met: optikós ‘betreffende het zien’, dat een afleiding is van optós ‘zichtbaar, gezien’, zelf een afleiding van ṓps ‘oog’, dat verwant is met → oog. http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/optisch

optisch [m.b.t. het zien] {1824} < hoogduits optisch < grieks optikos [idem], van optos [gezien], van opsomai [ik zal zien], verwant met ōps [oog]. http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/optisch 2e kopje

het gr. entos- binnen / op zien

Het woord "entoptisch" is afgeleid van het Griekse "binnen" en "oog".[bron?] Een entoptisch verschijnsel is dus een waarneming van iets in het oog zelf.

-- Engels artikel: Entoptic phenomenon --

Entoptische verschijnselen (uit het Grieks ἐντός "binnen" en ὀπτικός "visueel") zijn visuele effecten waarvan de bron zich in het oog zelf bevindt. (Af en toe worden dit entopische verschijnselen genoemd, wat waarschijnlijk een typografische fout is.)

In de woorden van Helmholtz: "Onder geschikte omstandigheden kan licht dat op het oog valt, bepaalde objecten in het oog zelf zichtbaar maken. Deze waarnemingen worden entoptisch genoemd."

Overzicht

Entoptische beelden hebben een fysieke basis in het beeld dat op het netvlies is geworpen. Daarom verschillen ze van optische illusies, die worden veroorzaakt door het visuele systeem en worden gekenmerkt door een visuele waarneming die (losjes gezegd) lijkt te verschillen van de werkelijkheid. Omdat entoptische beelden worden veroorzaakt door verschijnselen in het eigen oog van de waarnemer, delen ze één kenmerk met optische illusies en hallucinaties: de waarnemer kan een directe en specifieke kijk op het fenomeen niet met anderen delen.

Helmholtz [1] gaf commentaar op entoptische verschijnselen die door sommige waarnemers gemakkelijk konden worden gezien, maar door anderen helemaal niet. Deze variantie is niet verrassend omdat de specifieke aspecten van het oog die deze beelden produceren uniek zijn voor elk individu. Vanwege de variatie tussen individuen en het onvermogen van twee waarnemers om een ​​bijna identieke stimulus te delen, zijn deze verschijnselen anders dan de meeste visuele sensaties. Ze zijn ook anders dan de meeste optische illusies die worden geproduceerd door naar een gemeenschappelijke stimulus te kijken. Toch is er voldoende overeenstemming tussen de belangrijkste entoptische verschijnselen dat hun fysieke oorsprong nu goed wordt begrepen.

Voorbeelden

Enkele voorbeelden van entoptische effecten zijn: Drijft tegen een blauwe hemel met wolk. Afbeelding van drijvers First person view van een Purkinje Tree zittend in een spleetlamp / biomicroscoop Purkinje Tree afbeelding

Drijvers of muscae volitantes zijn langzaam drijvende klodders van verschillende grootte, vorm en transparantie, die vooral opvallen bij het bekijken van een heldere, kleurloze achtergrond (zoals de lucht) of een puntbron van diffuus licht heel dicht bij het oog. Het zijn schaduwbeelden van objecten die in vloeistof tussen het netvlies en de gelei in het oog (het glasvocht) of in het glasvocht zelf zweven. Ze zijn zichtbaar omdat ze bewegen; als ze door het glasvocht aan het netvlies waren vastgemaakt of in het glasvocht waren vastgemaakt, zouden ze net zo onzichtbaar zijn als het gewone kijken naar een stilstaand object, zoals de netvliesbloedvaten (zie de Purkinje-boom hieronder). Sommige kunnen individuele rode bloedcellen zijn die opgezwollen zijn als gevolg van osmotische druk. Anderen zijn misschien ketens van aan elkaar geplakte rode bloedcellen; hieromheen zijn diffractiepatronen te zien. [2] Anderen kunnen zijn "coagula van de eiwitten van het glasachtige gel, tot embryonale overblijfselen, of de condensatie rond de wanden van het kanaal van Cloquet" die in vloeistofzakken in het glasvocht bestaan. [3] De eerste twee soorten drijvers kunnen zich over de fovea (het middelpunt van het gezichtsveld) verzamelen en daardoor beter zichtbaar zijn wanneer een persoon op zijn of haar rug naar boven ligt.

Het blauwe veld entoptisch fenomeen ziet eruit als kleine heldere stippen die snel bewegen langs kronkelige lijnen in het gezichtsveld. Het is veel opvallender wanneer het wordt bekeken tegen een veld van puur blauw licht en wordt veroorzaakt door witte bloedcellen die bewegen in de haarvaten voor het netvlies. Witte bloedcellen zijn groter dan rode bloedcellen en kunnen groter zijn dan de diameter van een capillair, dus moeten ze vervormen om te passen. Terwijl een grote, vervormde witte bloedcel door een capillair gaat, gaat er een ruimte ervoor open en stapelen zich rode bloedcellen op. Hierdoor lijken de lichtpuntjes enigszins langwerpig met donkere staarten. [4] [5]

Haidinger's penseel is een heel subtiel vlinder- of zandloperpatroon dat je ziet als je naar een veld kijkt met een component van blauw licht die vlak of cirkelvormig gepolariseerd is. Het is gemakkelijker om te zien of de polarisatie roteert ten opzichte van het oog van de waarnemer, hoewel sommige waarnemers het kunnen zien in de natuurlijke polarisatie van luchtlicht. [1] Als het licht helemaal blauw is, zal het verschijnen als een donkere schaduw; als het licht volledig spectrum is, zal het geel lijken. Het komt door de preferentiële absorptie van blauw gepolariseerd licht door pigmentmoleculen in de fovea. [6] [7]

Purkinje-afbeeldingen zijn de reflecties van de anterieure en posterieure oppervlakken van het hoornvlies en de anterieure en posterieure oppervlakken van de lens. Hoewel deze eerste vier reflecties niet entoptisch zijn - ze worden gezien door anderen die naar iemands oog kijken - beschreef Becker [8] hoe licht kan reflecteren vanaf het achterste oppervlak van de lens en vervolgens weer vanaf het voorste oppervlak van het hoornvlies om een tweede foto op het netvlies, deze is veel zwakker en omgekeerd. Tscherning [9] noemde dit het zesde beeld (het vijfde beeld wordt gevormd door reflecties van de voorste oppervlakken van de lens en het hoornvlies om een ​​beeld te ver voor het netvlies te vormen om zichtbaar te zijn) en merkte op dat het veel zwakker was en het best te zien met een ontspannen emmetropisch oog. Om het te zien moet men in een donkere kamer zijn, met één oog gesloten; men moet recht vooruit kijken terwijl hij een licht heen en weer beweegt in het veld van het open oog. Dan moet je het zesde Purkinje zien als een dimmerbeeld dat in de tegenovergestelde richting beweegt.

De Purkinje-boom is een afbeelding van de netvliesbloedvaten in het eigen oog, voor het eerst beschreven door Purkyně in 1823. [10] Het kan worden gezien door de straal van een klein fel licht door de pupil te laten schijnen vanuit de periferie van het gezichtsveld van een onderwerp. Dit resulteert in een beeld van het licht dat is gericht op de periferie van het netvlies. Licht van deze plek werpt dan schaduwen van de bloedvaten (die bovenop het netvlies liggen) op niet-aangepaste delen van het netvlies. Normaal is het beeld van de retinale bloedvaten door aanpassing onzichtbaar. Tenzij het licht beweegt, verdwijnt het beeld binnen een seconde of zo. Als het licht met ongeveer 1 Hz wordt bewogen, wordt de aanpassing tenietgedaan en is er voor onbepaalde tijd een duidelijk beeld te zien. De vasculaire figuur wordt vaak gezien door patiënten tijdens een oogonderzoek wanneer de examinator een oftalmoscoop gebruikt. Een andere manier waarop de schaduwen van bloedvaten kunnen worden gezien, is door een fel licht tegen het ooglid in de ooghoek te houden. Het licht dringt het oog binnen en werpt een schaduw op de bloedvaten zoals eerder beschreven. Het licht moet worden geschud om aanpassing te verslaan. In beide gevallen wordt het kijken verbeterd in een donkere kamer terwijl je naar een kleurloze achtergrond kijkt. Dit onderwerp wordt in meer detail besproken door Helmholtz.

De blauwe bogen van Purkinje worden geassocieerd met de activiteit van de zenuwen die signalen verzenden van waaruit een lichtvlek wordt gericht op het netvlies nabij de f

De blauwe bogen van Purkinje worden geassocieerd met de activiteit van de zenuwen die signalen verzenden van waaruit een lichtvlek op het netvlies bij de fovea wordt gericht naar de optische schijf. Om het te zien, moet je naar de rechterrand van een klein rood licht in een donkere kamer kijken met het rechteroog (linkeroog gesloten) na aanpassing aan het donker gedurende ongeveer 30 seconden, dan zou je twee vage blauwe bogen moeten zien die beginnen bij de licht en op weg naar de blinde vlek. Als je naar de linkerrand kijkt, zie je een vage blauwe piek die van het licht naar rechts gaat.

Een fosfeen is de perceptie van licht zonder dat er daadwerkelijk licht in het oog komt, bijvoorbeeld veroorzaakt door druk op de gesloten ogen.

Een fenomeen dat entoptisch kan zijn als de wimpers als onderdeel van het oog worden beschouwd, is het zien van licht dat door de wimpers wordt afgebogen. Het fenomeen doet zich voor als een of meer lichtschijven die worden doorkruist door donkere, wazige lijnen (de schaduwen van de wimpers), elk met randen van spectrale kleur. De schijfvorm wordt bepaald door de cirkelvormige opening van de pupil.

https://en.wikipedia.org/wiki/Entoptic_phenomenon

Verschil tussen volkslied, cultuurlied en kunstlied[bewerken | brontekst bewerken]

In het liedonderzoek wordt er een onderscheid gemaakt tussen een volkslied, een cultuurlied en een kunstlied, op basis van het ontstaan en het gebruik van het lied.[1]

Verschillen[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • F. Willaert (red.), Veelderhande Liedekens. Studies over het Nederlandse lied tot 1600 (1997)
  • L.P. Grijp (red.), Zingen in een kleine taal; de positie van het Nederlands in de muziek (Volkskundig bulletin 21, 1995)
  • H. Lodewick, 'Het lied in de Middeleeuwen'. In: Literatuur. Geschiedenis en bloemlezing (dl. 1, 1958)
  • M.J.E. Sanders, Van Hieronymus van Alphen tot Catharina van Rennes (1958)

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

  • Cultuurlied of kunstlied, Letterkundig lexicon voor de neerlandistiek, Van Bork, Struik, Verkruijsse en Vis (2002)
  • Volkslied, Algemeen letterkundig lexicon (2012), op dbnl.org
  • [ ]

Opzet A:[bewerken | brontekst bewerken]

De bavianenkoning
Auteur(s) Anton Quintana
Land Vlag van Nederland Nederland
Taal Nederlands
Genre jeugdliteratuur
Oorspronkelijke uitgever Van Goor jeugdboeken
Uitgegeven 1982
Medium boek
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

De bavianenkoning is een Nederlandstalig kinderboek, geschreven door Anton Quintana. Het werd uitgegeven in 1982 door uitgeverij Van Goor jeugdboeken (Amsterdam) en een aantal maal herdrukt (tot 1996). De doelgroep is 13+.

Prijzen en vertalingen[bewerken | brontekst bewerken]

In 1983 werd het boek bekroond met de Gouden Griffel.

Het boek werd vertaald in het Duits, Frans, Italiaans en Engels.

Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Het verhaal speelt zich af in Centraal-Afrika. Morengároe, de hoofdpersoon, is een kind van een Masai-herder en een Kikoejoe-boerin. Nadat hij verbannen wordt, gaat hij bij een groep bavianen leven. Uiteindelijk keert hij toch weer terug naar een samenleving van mensen.

Boekbesprekingen[bewerken | brontekst bewerken]

Na verschijning en na de toekenning van de Gouden Griffel verschenen er in verschillende kranten besprekingen van het boek.

  • "". ().[1]
  • "De bavianenkoning van Anton Quintana steekt met kop en schouders boven de overige bekroonde boeken uit. (...) Het is ook voor volwassenen een fantastisch boek, goed en mooi geschreven". (Limburgsch dagblad, 28-09-1983).[2]
  • "De bavianenkoning geschreven door Anton Quintana, heeft met recht de Gouden Griffel verdiend. Het boek is spannend en erg leerzaam. Hij laat je de grote verschillen in levensopvattingen zien tussen twee buurvolken: de Masai en de Kikoejoe". (Nieuwsblad van het Noorden, 04-10-1983).[3]


Categorie:Nederlands kinderboek

Opzet B:[bewerken | brontekst bewerken]

xxx
Auteur(s) abc
Land Vlag van Nederland Nederland
Taal Nederlands
Genre jeugdliteratuur
Medium boek
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

xxx is een Nederlandstalig kinderboek, geschreven door abc, met illustraties van abc. Het werd uitgegeven in 19xx door uitgeverij (plaats) en een aantal maal herdrukt (xxe druk: 20xx). De doelgroep is xx+.

Prijzen en vertalingen[bewerken | brontekst bewerken]

In 19xx werd het boek bekroond met de Gouden Griffel.

Het boek werd vertaald in het xxx en xxx.

Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Boekbesprekingen[bewerken | brontekst bewerken]

Na verschijning en na de toekenning van de Gouden Griffel verschenen er in verschillende kranten besprekingen van het boek.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

of


Categorie:Nederlands kinderboek


Mee bezig:[bewerken | brontekst bewerken]

xxx
Auteur(s) abc
Land Vlag van Nederland Nederland
Taal Nederlands
Genre jeugdliteratuur
Medium boek
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

xxx is een Nederlandstalig kinderboek, geschreven door abc, met illustraties van abc. Het werd uitgegeven in 19xx door uitgeverij (plaats) en een aantal maal herdrukt (xxe druk: 20xx). De doelgroep is xx+.

Vertalingen en prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

Het boek werd vertaald in het xxx en xxx.

In 19xx werd het boek bekroond met de Gouden Griffel.

Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Boekbesprekingen[bewerken | brontekst bewerken]

Na verschijning en na de toekenning van de Gouden Griffel verschenen er in verschillende kranten besprekingen van het boek.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

of


Categorie:Nederlands kinderboek


xxx
Auteur(s) abc
Land Vlag van Nederland Nederland
Taal Nederlands
Genre jeugdliteratuur
Medium boek
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Vertalingen en prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

---

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

of

of


categorie

koppeling andere talen

---

Thema's[bewerken | brontekst bewerken]

In de Nevelen van Avalon snijdt Zimmer Bradley veel verschillende thema's aan: sexuele vrijheid, feminisme, religie, matriarchaal tegenover patriarchaal; uithuwelijking-sexuele vrijheid;

over liedschrijvers[bewerken | brontekst bewerken]

Een liedschrijver of liedjesschrijver, sinds de tweede helft van de twintigste eeuw ook wel songwriter genoemd, is iemand die zowel de tekst als de muziek van een lied schrijft.

Het lied in de Middeleeuwen[1]

19e eeuw volksliedjes

  • S. Abramsz, C.J.C. Geerlings, W.H. de Groot?, Hendrika van Tussenbroek,

luisterliedjes, theaterliedjes

  • Toon Hermans, Jules de Corte, Ramses Shaffy, Drs. P, Vader Abraham, Guus Meeuwis, Elly Nieman, Jaap Fisher, Robert Long, Marike Jager, Laura Jansen, Wende Snijders

Mee bezig:[bewerken | brontekst bewerken]

Duitse kinderliedjes[bewerken | brontekst bewerken]

De meeste algemeen bekende Duitse kinderliedjes gaan terug op de negentiende eeuw. Het gaat, net als bij Nederlandse kinderliedjes, om eenvoudige liedjes met eenvoudige teksten en melodieën, aangepast aan de leeftijdsgroep. Het bereik ligt binnen de kinderstem.

Deels volksliedjes/overlevering, deels 'kunstliedjes' van bekende tekstdichters en liedschrijvers.

Bekende tekstdichters en liedschrijvers[bewerken | brontekst bewerken]

Negentiende eeuw[bewerken | brontekst bewerken]

  • Heinrich Hoffmann von Fallersleben. Een belangrijke tekstdichter voor kinderliederen was Heinrich Hoffmann von Fallersleben (1798-1874), die ongeveer 500 liedteksten voor kinderen schreef.
  • Ernst Anschütz ()
  • pedagoog Friedrich Fröbel ().

Twintigste eeuw[bewerken | brontekst bewerken]

  • Rond 1960 zette Hans Poser veel liedteksten op muziek. Deze kinderliedjes verwierven ook ruime bekendheid.
  • Later in de twintigste eeuw schreven liedschrijvers als Margarete Jehn, Wolfgang Jehn, Rolf Zuckowski en Detlev Jöcker nieuwe kinderliedjes.

Lijst van bekende Duitse kinderliedjes[bewerken | brontekst bewerken]

  • Alle meine Entchen / Schwimmen auf dem See (traditioneel)
  • Alle Vögel sind schon da (Fallersleben)
  • Auf einem Baum ein Kuckuck (traditioneel)
  • Backe, backe Kuchen / Der Bäcker hat gerufen (traditioneel)
  • Es regnet, es regnet, die Erde wird nass (trad.)
  • Fuchs, du hast die Gans gestohlen (Anschütz)
  • Kuckuck, Kuckuck, ruft’s aus dem Wald (Fallersleben)
  • Der Kuckuck und der Esel (Fallersleben)
  • Ein Männlein steht im Walde ganz still und stumm (Fallersleben)
  • Mairegen macht, daß man größer wird (Fallersleben)
  • Spannenlanger Hansel / nudeldicke Dirn’ (trad.)
  • Taler, Taler, du musst wandern / von der einen Hand zur andern (trad.)
  • Und wer im Januar geboren ist (trad.)
  • Wie ein Vogel zu fliegen (Krumbach)

Duitse wiegeliedjes[bewerken | brontekst bewerken]

  • Abend wird es wieder / über Wald und Feld (Fallersleben)
  • Guten Abend, gut’ Nacht / mit Rosen bedacht (trad./Brahms)
  • Guter Mond, du gehst so stille / In den Abendwolken hin (trad.)
  • Schlaf, Kindlein, schlaf / Der Vater hüt die Schaf (trad.)
  • Wer hat die schönsten Schäfchen (Fallersleben)

Duitse verjaardagsliedjes[bewerken | brontekst bewerken]

  • Du hast heut' Geburtstag
  • Geburtstag, Geburtstag, für wen denn ja
  • Hoch soll er leben
  • Ich freue mich, dass ich geboren bin
  • Kräht der Hahn früh am Morgen (Dehmel)
  • Viel Glück und viel Segen (canon)
  • Weil heute dein Geburtstag ist (Hängekorb/Bimberg)
  • Wie schön, dass du geboren bist (Zuckowski)
  • Wir wünschen dir von Herzensgrund (canon)

Liedboeken met Duitse kinderliedjes[bewerken | brontekst bewerken]

  • Alte und neue Kinderlieder, Fabeln, Sprüche und Räthsel, Georg Scherer (Leipzig, 1849)
  • August Heinrich Hoffmann von Fallersleben, Ernst Friedrich Richter, 50 Kinderlieder (Leipzig, 1843)
  • Deutsches Kinderlied und Kinderspiel in Kassel aus Kindermund in Wort und Weise gesammelt, Georg Schläger (Kassel, 1911)
  • Deutsche Kinder-Reime und Kinder-Spiele aus Schwaben. Aus dem Volksmunde gesammelt, Ernst Meier (Tübingen, 1831)
  • Deutsches Kinderlied und Kinderspiel, F. Böhme (Leipzig, 1897)
  • Hundert Kinderlieder, Johannes Trojan (Berlin, 1899)
  • Kinderlieder, Ludovica Brentano Freifrau von La Roche Des Bordes (Regensburg 1853)
  • Kinderlieder für Jung und Alt, Friedrich von Lehr (Stuttgart, 1848)
  • Kinderlieder und Kinderspiele des Sarrbrücker Landes, Friedrich Schön (Saarbrücken, 1909)
  • Kinderlieder und Kinderspiele aus dem Vogtlande, Hermann Dunger (Plauen, 1894)
  • Kinderlied und Kinderspiel im Kanton Bern, Gertrud Züricher (Bern, 1903)
  • Macht auf das Tor! Macht auf das Tor! – Sammlung deutscher Volks-Kinderlieder, Reime, Scherze und Spiele, Maria Kühn (Düsseldorf, 1910)

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Barbara Boock, Kinderliederbücher 1770–2000. Eine annotierte, illustrierte Bibliografie der deutschsprachigen Kinderliederbücher (Münster, 2007)
  • Auguste Müller, Das plattdeutsche Kinderlied, eine metrische Studie (Bühl, 1914)

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • De Duitse Kinderliedjesprijs (Deutscher Kinderliederpreis) wordt sinds 2001 elk jaar uitgereikt tijdens het Geraldino Kindermusik-Festival in Nürnberg. Het prijzengeld bedraagt achtereenvolgens 1200, 800 en 500 euro voor de drie beste liedjes. Elk jaar kent een thema, zoals avontuur, sprookjesland, opa en oma's, dansen en water.


Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Terug naar gebruikerspagina[bewerken | brontekst bewerken]

WikipediaDit is een gebruikerspagina

Als u deze pagina op een andere website aantreft dan op Wikipedia, bekijkt u een zogenaamde "mirror"-website. Wees u er dan van bewust dat deze pagina verouderd kan zijn en dat de gebruiker die op deze pagina wordt genoemd geen persoonlijke betrokkenheid heeft met enige andere versie van deze pagina dan die op Wikipedia zelf. De oorspronkelijke gebruikerspagina vindt u op Wikipedia.