Gebruiker:Straetemans Bert/Kladblok

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie


Ligging[bewerken | brontekst bewerken]

In de provincie Vlaams-Brabant, naast het oude gemeentehuis van Heverlee bevindt zich de Parochiekerk Sint-Jozef - Sint Lambertus die tussen 1878 en 1880 gebouwd werd. Het kerkelijk gebouw is ontworpen in een Neo-Romaanse stijl.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De geschiedenis van de kerk brengt ons in de verre 8-ste eeuw waarin de eerste vermoedelijk houten kapel in Heverlee is ontstaan. In overeenstemming met het historische verhaal werd een kapel ingezegend door Sint-Hubertus precies voor zijn dood in Tervuren ter ere van Sint-Lambertus. De hedendaagse kerk werd Later in de twaalfde eeuw gebouwd. Ze vestigde zich In het park van de hertogen van Croij die later de hertogen van Arenberg werden. De pastoor van deze kerk was tevens de pastoor van Oud-Heverlee. In 1757 werd de abdij van Park de beheerder van de onafhankelijke parochie en na vijf jaar werd een nieuwe kerk gebouwd in het centrum dichtbij de pastorie. Daar opvolgend veroorzaakte de aanleg van de spoorweg tussen Leuven en Wavre een stijging van de bevolking met het gevolg dat de tweede kerk piepklein werd. Bovendien besloten Augustus Ruelens en de kerkraad om een nieuwe kerk te bouwen dichtbij de bestaande omdat vergroten van de kerk geen keuzemogelijkheid was omwille van de felle kritiek. De allereerste steen werd op 20 october 1876 gelegd. Sindsdien begon een groot werk dat drie jaren duurde. De nieuwe kerk werd in neo-romaanse stijl ontworpen door de architekt L.A.F. van Arenberg die geen bloedverwant van de Hertog was. Ze is officieel in gebruik genomen op 4 oktober 1880. De meeste glasramen werden tijdens de tweede wereldoorlog verwoest. Daarna werden de herstellingswerken in 1952 verricht. Een grote restauratie begon in 1963-1964 omdat het op verschillende plaatsen binnen regende. Dankzij deken Gerard Verdee is de kerk gedegen gerestaureerd met de bijbouw van een nieuwe weekkapel, kooromgang en sacristie tijdens 1963-1964. In dezelfde tijd is de kerk geschikt gemaakt voor de behoeften van de liturgie na het Tweede Vaticaans concilie. Daarbij werd in het midden van de kerk een nieuwe wit-marmeren altaarpodium geplaatst. In 1994 werd een nieuw adema-orgel over gebracht uit een afgebroken Amsterdamse kapel door de positieve werking van deken John van Echelpoel. In de kerk kan elke bezoeker genieten van het schitterende ikonen-kruis dat werd geschilderd door de beroemde iconograaf uit Gent Joris van Ael. de patroon van de kerk staat bovenaan en prijkt ook de Christus pantokrator en onderaan zit Sint Lambertus. Dirk de Gendt werd op 17 september 2006 tijdens het patroonfeest van de kerk als pastoor statig aangesteld.

Renovatie[bewerken | brontekst bewerken]

Het restauratiedossier van de Sint-Lambrtuskerk werd aan de gemeenteraad voorgelegd op 29 november 2010. Ondanks het feit dat de kerk niet als monument beschermd is werd ze toch op de goedgekeurde lijst van bouwkundig erfgoed opgenomen. Voor het gebied in de buurt is de kerk evenwel waardevol en beeldbepalend. Een opdracht om een restauratiedossier op te stellen werd door de kerkraad aan de architecten Luc De Backer en Veerle Nys uit Ternat gegeven. Het dak was in zeer slechte staat en daarom waren er sommige houten dakspanten verrot. Jammer genoeg viel in 2001 de linker kruisbeuk en een deel van het pleisterwerk van het plafond naar beneden waardoor een grondige renovatie nodig en dringend was. Er was veel werk aan de winkel omdat ook de voegen van de bakstenen muren in slechte staat waren. Tijdens de eerste restauratiefase werd het dak totaal gerenoveerd. De renovatie omvatte de vervanging van de leien en de aangetaste houten gebinten. Daarna werd het plafond in de kerk opnieuw bepleisterd. De bliksemafleider werdt vervangen. De kostprijs van de eerste fase werd op 980.000 euro geschat. 30% van de kosten werd door het Vlaams Gewest betaalt en de rest door de stad. Achteraf werd het glas in lood, de buitenmuren en de centrale verwarming aangepakt. Dankzij het advies van pater Jeroen werd het interieur van de kerk beschilderd zodat de gewelven een warme oranje kleur kregen.

Externe bronnen [bewerken | brontekst bewerken]

  MERTENS J., 1969, Archeologische opgravingen in de Sint- Lambertuskapel te Heverlee, in: Archaeologia Belgica, Vol. 115 VLAAMSE OVERHEID inventarisatie van het onroerend erfgoed : ORGELS