Gebruiker:Wout Stoffels/Kladblok
Andrei Dmitriyevich Linde (Russisch: Андрей Дмитриевич Линде, Andrej Dmitriejevitsj Linde) (Moskou, 2 maart 1948) is een Russisch-Amerikaanse fysicus en professor aan de Stanford-universiteit in Californië. In zijn leven heeft hij meer dan 200 artikelen geschreven in voornamelijk deeltjesfysica en kosmologie[1], maar volgens zijn pagina op de website van de Stanford-universiteit verricht hij onder meer ook onderzoek naar donkere energie, de vorm en lot van het universum en in de kwantumkosmologie[2]. Linde formuleerde in 1983 de populaire theorie van de chaotische inflatie – een visie waarin ons heelal een van de talloze loten is aan een oneindig grote kosmische multiversum-boom.
Studies en werk[bewerken | brontekst bewerken]
Linde studeerde natuurkunde aan de universiteit van Moskou. In 1975 kreeg hij zijn doctoraat aan het Lebedev Instituut. Sinds 1989 werkt hij aan het CERN. In 1990 werd hij professor aan de Stanford University.
bijdragen[bewerken | brontekst bewerken]
inflatie[bewerken | brontekst bewerken]
Hoewel niet Linde maar Alan Guth de inflatietheorie heeft opgesteld, is Linde een van de belangrijkste auteurs over de theorie. Guth's eerste versie van inflatietheorie, nu oude inflatietheorie genoemd, trok veel aandacht omdat het vele open problemen in de kosmologie leek op te lossen. Echter bleek al snel dat het universum volgens dit model veel minder homogeen zou zijn dan het in werkelijkheid is. Linde kwam in 1981 met een nieuwe theorie, nieuwe inflatie genoemd. Deze theorie loste de problemen van Guth's theorie op. Ook met deze nieuwe theorie bleken problemen te zijn, zoals de onbewezen aannames waarop de theorie steunde. In 1983 stelde Linde nog een theorie voor, genaamd chaotische inflatie. Deze theorie stelt dat universa kunnen splitsen en botsen, en vormt de basis voor vele huidige versies van inflatie.
multiversum[bewerken | brontekst bewerken]
In 1983 stelde Alexander Vilenkin dat minstens delen van het universum, eenmaal begonnen aan inflatie, eeuwig zullen blijven expanderen. Op basis hiervan ontwikkelde Linde de theorie van eeuwige inflatie. Het universum bestaat hier uit verschillende delen. Deze delen zijn ontstaan door kwantumfluctuaties en zijn door inflatie significant groter en homogeen geworden. Elk deel heeft dus zijn eigen aspecten. Hierdoor kan elk stuk als een universum op zich worden beschouwd. Inwoners van zo'n universum-stuk zouden kunnen denken dat de wetten en constanten die zij ervaren gelden voor heel het multiversum, terwijl die misschien alleen gelden voor hun universum-stukje. Linde zelf gebruikt vaak als analogie een voetbal waarbij elke vijf- of zeshoek een bepaalde kleur heeft. Bewoners van een rood stuk zullen wetten proberen te ontwikkelen waarom de voetbal rood is, bewoners van een blauw stuk zullen onderzoeken waarom de bal blauw moet zijn. Deze theorie in nauw verbonden met het anthropisch principe: leven komt simpelweg voor in het universum-stuk waar leven mogelijk is.
snaartheorie in inflatie[bewerken | brontekst bewerken]
Die theorie werd verder uitgewerkt door implementatie van snaartheorie. volgens de snaartheorie IETS ME VACUA EN BRANE INFLATION
Erkenning[bewerken | brontekst bewerken]
Linde kreeg verschillende prijzen voor zijn werk aan de inflatietheorie. In 2002 kreeg hij de Dirac-medaille, samen met Alan Guth en Paul Steinhardt van Princeton. In dat jaar kreeg hij ook de Oskar-Klein Medaille van de Universiteit van Stockholm. In 2012 kreeg hij de Fundamental Physics Prize voor de ontwikkeling van de inflatiekosmologie en zijn bijdragen aan de snaartheorie.[3]
Persoonlijk Leven[bewerken | brontekst bewerken]
Linde is getrouwd met de hoogleraar natuurkunde Renata Elizaveta Kallosh.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
[[Categorie:Amerikaans astronoom]] [[Categorie:Amerikaans hoogleraar]] [[Categorie:Amerikaans natuurkundige]] [[Categorie:Amerikaans kosmoloog]] [[Categorie:Russisch astronoom]] [[Categorie:Russisch hoogleraar]] [[Categorie:Russisch natuurkundige]]