Jongerenkerk Venlo

De Jongerenkerk is een in 1965 door Leo Brueren begonnen initiatief in de voormalige Venlose Minderbroederskerk.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In de leegstaande kerk worden vanaf het begin in 1965 eucharistievieringen in een eigentijdse taal gehouden, met allerlei nieuwe elementen die vooral jongeren moeten aanspreken. Het idee erachter is, dat de jongeren geen interesse meer tonen in "de kerk van hun ouders". Kapelaan Leo Brueren, pastoor van de dekenale Sint-Martinuskerk, is de initiatiefnemer en inspirator van de Jongerenkerk Venlo. De bisschop, geaccrediteerd door het Vaticaan, heeft hem toegestaan dat hij experimenteel mag afwijken van de wereldwijd voorgeschreven traditionele teksten voor liturgie, zang en het muziekrepertoire.

Controverse[bewerken | brontekst bewerken]

Door de vernieuwende vorm kreeg de kerk al gauw het weinig flatterende predicaat Circus Brueren. Vooral conservatieve geestelijken en oudere gelovigen waren tegen een dergelijke invulling van de traditionele katholieke missen. Toch kon de kapelaan andere priesters vinden die zijn voorbeeld volgden, vooral in aangrenzende Duitse bisdommen. Deze volgden wel wat het Tweede Vaticaans Concilie aan beloften inhield: een eigentijdse uitleg van de eeuwenoude Bijbelse boodschap. Al snel vond deze nieuwe invulling gevolg in de rest van Nederland, alsmede in België en Duitsland. Revolutionair in Bruerens nieuwe opzet was het inzetten van vrouwen achter het altaar.

Intussen heeft deze stroming een vaste plaats verworven in de samenleving en vindt zij gedoogsteun door het Vaticaan. Niet alleen de jongeren bezoeken tegenwoordig de kerk, maar ook hun ouders. De stroming heeft zich intussen georganiseerd in een stichting.