Lúthien

Lúthien
Tolkien-personage
Andere namen	Tinúviel
Titel	Prinses van Doriath
Geslacht	Vrouw
Afkomst	Half-Sinda, Half-Maia
Overlijdensjaar	voor het einde van de Eerste Era
Familie
Vader	Elu Thingol
Moeder	Melian
Echtgenoot	Beren Erchamion
Nageslacht	Dior Eluchíl

Lúthien (Nederlands: Betoverende) of Tinúviel (Nederlands: Nachtegaal) is een belangrijk personage in J.R.R. Tolkiens werk De Silmarillion.

Ze wordt beschreven als de allerschoonste van de kinderen van Ilúvatar, de dochter van de elf Thingol en de Maia Melian, waardoor zij feitelijk een half-elf is. Lúthiens liefde voor de sterveling Beren was een van Tolkiens favoriete verhalen. Na veel lijden en zware beproevingen zouden zij uiteindelijk trouwen. Lúthien baarde één zoon: Dior Eluchíl.

Het verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Lúthien ontmoette Beren, zoon van Barahir, in het verborgen koninkrijk Doriath en de twee werden verliefd op elkaar. Haar vader, Thingol, weigerde haar te laten trouwen met Beren, en verlangde dat Beren hem een Silmaril bracht uit de ijzeren kroon van Morgoth. Dit stond gelijk aan een terdoodveroordeling. Desondanks ging Beren op weg. Hij werd bijgestaan door de elfenkoning Finrod Felagund en gedwarsboomd door de prinsen Celegorm en Curufin, zonen van Fëanor.

Na vele omzwervingen, waarbij Lúthien Beren vergezelde, lukte het hen - tegen iedere verwachting in - met hulp van de hond Huan een Silmaril uit Morgoths kroon te roven. Beren stierf echter door toedoen van de wolf Carcharoth voordat ze met de Silmaril konden terugkeren naar Thingol.

Lúthien kwijnde ook weg en vertrok naar Mandos' Hallen in Valinor. Daar haalde zij Manwë ertoe over om Beren en haarzelf terug te laten keren naar Midden-aarde. Zij moest hiervoor echter haar onsterfelijkheid opgeven. Zij vertoefden nog enkele jaren in Ossiriand, en zijn toen voor een tweede maal gestorven. Lúthiens dood werd versneld door het dragen van de Silmaril.

Betekenis[bewerken | brontekst bewerken]

Het verhaal van Beren en Lúthien is allereerst een verheerlijking van de liefde. Hun liefde is zo sterk dat deze zelfs de dood (tijdelijk) overwint. Er zijn overeenkomsten met de mythe van Orpheus en met het verhaal van Tristan en Isolde.