Leidenfrost-effect
Het leidenfrost-effect is het fenomeen waarbij een vloeistof die in contact komt met een oppervlak dat veel heter is dan die vloeistof (warmer dan het leidenfrost-punt), zweeft boven dat oppervlak. Dit komt doordat het onderste deel van de vloeistof zo snel verdampt, dat het ontstane damplaagje de vloeistof omhoog houdt en laat zweven over het oppervlak.[1]
Het effect werd genoemd naar Johann Gottlob Leidenfrost die het beschreef in Een traktaat over enkele eigenschappen van gewoon water in 1756.
Voorbeelden[bewerken | brontekst bewerken]
Iedereen kent de waterdruppels die op een hete kookplaat wegspringen. Enkele gevaarlijkere demonstraties zijn het dopen van een natte vinger in gesmolten lood en het over de hand of vloer gieten van vloeibaar stikstof.
Thuis kan het effect eenvoudig aangetoond worden: laat een waterdruppel vallen in een pan op het fornuis bij verschillende temperaturen.
- Lager dan 100°C zal het water op de bodem kleven en verdampen.
- Vanaf 100°C begint weg te koken.
- Vanaf zo'n 210°C zullen de druppels langer blijven; er vormt zich een damplaag die koken voorkomt. Dit is het leidenfrost-effect.
Literaire verwijzingen[bewerken | brontekst bewerken]
In de roman Michael Strogoff, de koerier van de tsaar van Jules Verne wordt de held blind gemaakt met een gloeiend zwaard maar hij blijkt zijn gezichtsvermogen toch te hebben behouden; het leidenfrost-effect wordt (zonder als zodanig te worden benoemd) aangevoerd om dit te verklaren.
Leidenfroststerren[bewerken | brontekst bewerken]
Bij een nog hogere temperatuur (>250°C) vormen er zich de zogenoemde leidenfroststerren. Ze beginnen bij een '2-mode' (gewone waterdruppel) tot uiteindelijk de '13-mode'. Dit is een ster met dertien punten.[bron?]
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- (en) Jearl Walker, Boiling and the Leidenfrost Effect (pdf)
- Voorbeeld van het leidenfrost-effect op een mechanisch bewerkt oppervlak.
Bronnen, noten en/of referenties
|
