Macintosh SE/30

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Macintosh SE/30
Macintosh SE/30
Type Alles-in-één-computer
Ontwikkelaar Apple Inc.
Serie Macintosh
Verschijning 19 januari 1989
Beëindigd 21 oktober 1991
Processor(s) Motorola 68030 @ 16 MHz
Geheugen 1 MB (max. 128 MB)
Opslag 40MB of 80MB harde schijf
Scherm Monochroom
Basisprijs US$4369
Voorganger Macintosh SE
Opvolger Macintosh Classic II
Portaal  Portaalicoon   Computer
Informatica

De Macintosh SE/30 is een computer die ontwikkeld en verkocht werd door Apple Inc. van januari 1989 tot oktober 1991.[1] Het is het snelste model van de originele compacte Macintosh-lijn.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

De SE/30 deelde een gemeenschappelijke architectuur met de IIx, maar in plaats van de NuBus-slots van de IIx beschikte de SE/30 over één enkel Processor Direct Slot (PDS) dat het mogelijk maakte om een uitbreidingskaart van een andere leverancier te installeren, zoals een netwerkkaart of een videokaart.

De SE/30 had net als de SE een zwart-witmonitor met een resolutie van 512x342 pixels. Het werkgeheugen kon uitgebreid worden tot maximaal 128 MB RAM, wat destijds een aanzienlijke hoeveelheid geheugen was. De SE/30 werd geleverd met een 1,44 MB-superdrive-diskettestation (waarmee zowel Apple- als MS-DOS-geformatteerde diskettes konden gebruikt worden) en met een harde schijf van 40 of 80 MB.

Alhoewel de ROM van de SE/30 32-bits instructies gebruikte, bevatte de ROM net als die van de IIx enige code die 24-bits adressering gebruikte. Dit beperkte de werkelijke hoeveelheid RAM die toegankelijk was tot 8 MB. Door de systeemextensie MODE32 te installeren kon bijkomend geheugen wel aangesproken worden. Als alternatief kon ook de ROM vervangen worden door die van de IIsi of IIfx die geen last hadden van 24 bits-beperkingen, waardoor de SE/30 de volle 128 MB RAM kon adresseren.

De SE/30 ondersteunde Systeem 6.0.3 tot Systeem 7.5.5. Bovendien kon de SE/30 ook A/UX draaien, Apples oorspronkelijke versie van Unix.

In 1991 werd de SE/30 opgevolgd door de Macintosh Classic II, die ondanks dezelfde processor en kloksnelheid slechts 60% zo snel was wegens het gebruik van een 16 bits-datapad. De Classic II ondersteunde niet meer dan 10 MB geheugen, had geen intern uitbreidingsslot en beschikte niet standaard over een Motorola 68882-FPU.

Upgrades[bewerken | brontekst bewerken]

Om de levensduur van een SE/30 te verlengen waren er verschillende processorupgrades van derden beschikbaar. Met een 68040-upgrade was het mogelijk Mac OS 8.1 te draaien. De Xceed Gray-Scale 30-videokaart van Micron Technology maakte het mogelijk grijstinten weer te geven op het interne scherm.

Specificaties[bewerken | brontekst bewerken]