Makoto Ninomiya

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Makoto Ninomiya
Washington 2023
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Japan Japan
Geboorteplaats Hiroshima, Japan
Geboortedatum 28 mei 1994
Lengte 1,57 m[1]
Gewicht 53 kg[1]
Profdebuut april 2013[1]
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 1.155.570 US dollar
Coach Keiko Ninomiya
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 160–139
Titels 0 WTA, 1 ITF
Hoogste positie 280e (22 februari 2016)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 337–247
Titels 7 WTA, 21 ITF
Hoogste positie 20e (22 oktober 2018)
Olympische Spelen 1e ronde (2020)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2020, 2022, 2023)
Vlag van Frankrijk Roland Garros finale (2018)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon halve finale (2017)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2016–2023)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 4–9
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (2022)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (2018, 2019)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2017, 2019)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2018)
Laatst bijgewerkt op: 23 oktober 2023
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Roland Garros 2019

Makoto Ninomiya (Japans: 二宮 真琴, Ninomiya Makoto) (Hiroshima, 28 mei 1994) is een tennisspeelster uit [Japan. Zij begon op zesjarige leeftijd met tennis.[2] Zij speelt rechtshandig en heeft een tweehandige backhand. Zij is actief in het inter­na­tio­nale tennis sinds 2009 en bereikte haar beste resultaten in het dubbelspel.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

In 2016 kreeg zij samen met haar dubbelspelpartner Shuko Aoyama een wildcard voor het Australian Open vrouwendubbelspel. Later dat jaar won zij haar eerste WTA-titel, op het dubbelspeltoernooi van het Japan Open in Tokio, samen met landgenote Shuko Aoyama. In 2017 bereikte Ninomiya op Wimbledon de halve finale, met de Tsjechische Renata Voráčová aan haar zijde.

In 2018 bereikte Ninomiya op Roland Garros de dubbelspelfinale, samen met landgenote Eri Hozumi – zij verloren de eindstrijd van het Tsjechische duo Barbora Krejčíková en Kateřina Siniaková. Later dat jaar won zij haar tweede WTA-titel, op het toernooi van Tokio (Tachikawa) met landgenote Miyu Kato aan haar zijde.

In 2018 en 2019 maakte Ninomiya deel uit van het Japanse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 5–1. In hun regionale groep wonnen zij in 2018 achtereenvolgens van Thailand, Zuid-Korea, Taiwan en Kazachstan; daardoor kwalificeerden zij zich voor de Wereldgroep II play-offs, die zij wonnen van het Verenigd Koninkrijk – in 2019 mochten zij deelnemen aan de Wereldgroep II, waar zij verloren van Spanje.

In 2021 won Ninomiya, samen met de Oekraïense Ljoedmyla Kitsjenok, haar derde dubbelspeltitel op het gras van Nottingham.

Met haar landgenote Eri Hozumi aan haar zijde won Ninomiya in 2022 haar vierde titel op het toernooi van Adelaide, haar vijfde in Saint-Malo, de zesde in Rabat en de zevende in Bad Homburg.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
2011 1061
2012 359 195
2013 632 226
2014 589 187
2015 310 100
2016 394 62
2017 507 46
2018 695 20
2019 64
2020 883 66
2021 772 47
2022 1070 39

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen deelname

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 1R 1R 2R 1R 2R 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros F 1R 1R 2R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R HF 1R 2R g.t. 2R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2017 2018 2019 2022 2023
Vlag van Australië Australian Open 1R KF 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 1R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2016-09-17 Vlag van Japan WTA Japan (Tokio) hardcourt Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van Verenigd Koninkrijk Jocelyn Rae
Vlag van Verenigd Koninkrijk Anna Smith
6-3, 6-3 details
2. 2018-09-22 Vlag van Japan WTA Tachikawa hardcourt (i) Vlag van Japan Miyu Kato Vlag van Tsjechië Andrea Sestini-Hlaváčková
Vlag van Tsjechië Barbora Strýcová
6-4, 6-4 details
3. 2021-06-13 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Nottingham gras Vlag van Oekraïne Ljoedmyla Kitsjenok Vlag van Verenigde Staten Caroline Dolehide
Vlag van Australië Storm Sanders
6-4, 6-7, [10-8] details
4. 2022-01-14 Vlag van Australië WTA Adelaide hardcourt Vlag van Japan Eri Hozumi Vlag van Tsjechië Tereza Martincová
Vlag van Tsjechië Markéta Vondroušová
1-6, 7-6, [10-7] details
5. 2022-05-08 Vlag van Frankrijk WTA Saint-Malo gravel Vlag van Japan Eri Hozumi Vlag van Frankrijk Estelle Cascino
Vlag van Frankrijk Jessika Ponchet
7-6, 6-1 details
6. 2022-05-20 Vlag van Marokko WTA Rabat gravel Vlag van Japan Eri Hozumi Vlag van Roemenië Monica Niculescu
Witte vlag Aleksandra Panova
6-7, 6-3, [10-8] details
7. 2022-06-25 Vlag van Duitsland WTA Bad Homburg gras Vlag van Japan Eri Hozumi Vlag van Polen Alicja Rosolska
Vlag van Nieuw-Zeeland Erin Routliffe
6-4, 6-7, [10-5] details
verloren finales
1. 2016-08-07 Vlag van China WTA Nanchang hardcourt Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van China Liang Chen
Vlag van China Lu Jingjing
6-3, 6-7, [11-13] details
2. 2017-03-05 Vlag van Maleisië WTA Kuala Lumpur hardcourt Vlag van Verenigde Staten Nicole Melichar Vlag van Australië Ashleigh Barty
Vlag van Australië Casey Dellacqua
6-7, 3-6 details
3. 2018-01-12 Vlag van Australië WTA Hobart hardcourt Vlag van Oekraïne Ljoedmyla Kitsjenok Vlag van België Elise Mertens
Vlag van Nederland Demi Schuurs
2-6, 2-6 details
4. 2018-06-10 Vlag van Frankrijk Roland Garros gravel Vlag van Japan Eri Hozumi Vlag van Tsjechië Barbora Krejčíková
Vlag van Tsjechië Kateřina Siniaková
3-6, 3-6 details
5. 2018-09-16 Vlag van Japan WTA Japan (Hiroshima) hardcourt Vlag van Japan Miyu Kato Vlag van Japan Eri Hozumi
Vlag van China Zhang Shuai
2-6, 4-6 details
6. 2021-04-25 Vlag van Turkije WTA Istanbul gravel Vlag van Japan Nao Hibino Vlag van Rusland Veronika Koedermetova
Vlag van België Elise Mertens
1-6, 1-6 details
7. 2021-05-29 Vlag van Frankrijk WTA Straatsburg gravel Vlag van China Yang Zhaoxuan Vlag van Chili Alexa Guarachi
Vlag van Verenigde Staten Desirae Krawczyk
2-6, 3-6 details
8. 2021-08-28 Vlag van Verenigde Staten WTA Chicago hardcourt Vlag van Oekraïne Ljoedmyla Kitsjenok Vlag van Oekraïne Nadija Kitsjenok
Vlag van Roemenië Raluca Olaru
6-7, 7-5, [8-10] details
9. 2023-09-23 Vlag van China WTA Guangzhou hardcourt Vlag van Japan Eri Hozumi Vlag van China Guo Hanyu
Vlag van China Jiang Xinyu
3-6, 6-7 details
10. 2023-09-30 Vlag van Japan WTA Tokio hardcourt Vlag van Japan Eri Hozumi Vlag van Noorwegen Ulrikke Eikeri
Vlag van Estland Ingrid Neel
6-3, 5-7, [5-10] details
11. 2023-10-22 Vlag van China WTA Nanchang hardcourt Vlag van Japan Eri Hozumi Vlag van Duitsland Laura Siegemund
Witte vlag Vera Zvonarjova
4-6, 2-6 details

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Makoto Ninomiya.