Masters Tournament 2012

De Masters werd in 2012 gespeeld van 5-8 april op de Augusta National Golf Club.

The Georgia Cup[bewerken | brontekst bewerken]

Voorafgaand aan de Masters wordt altijd een benefiet matchplay gespeeld tussen de winnaars van het Amerikaanse en Britse Amateurkampioenschap van het voorgaande jaar. Dat waren in 2012 de Amerikaan Kelly Kraft en de Australiër Bryden MacPherson. Op de Lakeside Course van de Golf Club of Georgia won MacPherson op de zeventiende hole met 2&1. Beide spelers werden meteen na deze Masters professional.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

De par van de baan is 72.
De eerste speler die met een score onder par binnenkwam, was Paul Lawrie met −3. maar op dat moment stond Henrik Stenson na negen holes al op −5. Inmiddels werd het bewolkt op Augusta en kwam er meer wind, zoals voorspeld. Stenson stond weer op −5 toen hij op de 18de tee aankwam, maar maakte op de par 4 een 8, waarna Lee Westwood aan de leiding stond met −4 na acht holes. De beste amateur was Hideki Matsuyama, hij maakte een ronde van 71.

Iedere dag wordt een kristallen vaas uitgereikt voor de speler met de laagste score. Iedere eagle wordt beloond door twee kristallen glazen, Stenson verdiende twee glazen voor zijn eagles op hole 2 en 8, Lawrie voor zijn eagles op hole 13 en 15, Pádraig Harrington verdiende een glas voor zijn eagle op hole 2 en Zach Johnson voor hole 14. Jack Nicklaus heeft het record met 48 glazen. Een albatros levert een kristallen vaas op maar die is pas drie keer uitgereikt.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

De score van hole 18 is gemiddeld 4,35, er worden dus weinig birdies gemaakt en meer bogeys. Westwood en Dufner, die tot hole 18 samen met −6 aan de leiding stonden, droegen daaraan bij, Dufner maakte een bogey maar bleef met −5 aan de leiding, Westwood maakte zelfs een dubbelbogey. De beste ronde was van de 52-jarife Fred Couples, die al 25 keer de Masters speelde. Hij kwam ook op −5 en is de oudste leider na 36 holes. Bovendien is hij met een gemiddelde van 71,90 slagen recordhouder van alle spelers die meer dan 100 rondes op Augusta hebben gespeeld. Nummer 2 is Jack Nicklaus met 71,98.

Een glas voor een eagle op hole 13 werd verdiend door Phil Mickelson en Aaron Baddeley.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Zestig spelers, dat wil zeggen alle spelers met een score van +5 of beter, spelen de 3de en 4de ronde, inclusief drie van de zes amateurs: Hideki Matsuyama (+1), Patrick Cantlay (+5) en Kelly Kraft (+5).
Peter Hanson heeft een score van −7 binnengebracht, een nieuw baanrecord waarmee hij aan de leiding ging. Daarmee bleef hij een slag voor Phil Mickelson, die −6 scoorde. Rory McIlroy was minder gelukkig, hij begon met een dubbelbogey, hij maakte een ronde van +5 en zakte van de 3de naar de 27ste plaats.

Een glas voor een eagle op hole 15 werd verdiend door Charles Howell III en Vijay Singh.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Phil Mickelson verkleinde zijn kans op een overwinning door op hole 4, een par 3, drie slagen te verliezen.

Louis Oosthuizen verdiende een kristallen vaas doordat hij een albatros (een 2 op een par 5) maakte, waarna hij met −10 aan de leiding ging, maar Bubba Watson, die met hem in de laatste partij speelde, kwam op hole 16 gelijk met hem te staan. Het kwam tot de 8ste play-off in de geschiedenis van de Masters. De play-off begon op hole 18, daarna werd hole 10 gespeeld. Oosthuizen maakte een bogey, Watson won de Masters.
Adam Scott maakte een hole-in-one op hole 16 en verdiende een kristallen glas. Zijn eindscore voor de ronde was 66, hij kwam in de top-10 en mag volgend jaar weer meespelen. Justin Rose, Matt Kuchar en Francesco Molinari krijgen een glas voor hun eagle op hole 15.>br> Miguel Ángel Jiménez en amateur Hideki Matsuyama speelden deze ronde samen en hadden het moeilijk. Jiménez maakte +9 en Matsuyama, die drie rondes aan de leiding van de amateurs had gestaan, maakte een laatste ronde van +7. De prijs voor de beste amateur ging naar Patrick Cantlay, die de laatste ronde in par speelde.

Leaderboard

Naam	R1		Stand	R2		Totaal	Stand	R3		Totaal	Stand	R4		Totaal	Stand
Bubba Watson ^po	69	−3	T4	71	−1	−4	T3	70	−2	−6	4	68	−4	−10	1
Louis Oosthuizen	68	−4	T2	72	par	−4	T3	69	−3	−7	3	69	−3	−10	2
Lee Westwood	67	−4	1	73	+1	−4	T3	72	par	−4	T6	68	−4	−8	T3
Matt Kuchar	71	−1	T14	70	−2	−3	T8	70	−2	−5	5	69	−3	−8	T3
Peter Hanson	68	−4	T2	74	+2	−2	T11	65	−7	−9	1	73	+1	−8	T3
Phil Mickelson	74	+2	T42	68	−4	−2	T11	66	−6	−8	2	72	par	−8	T3
Ian Poulter	72	par	T28	72	par	par	T24	70	−2	−2	T12	69	−3	−5	7
Adam Scott	75	+3	T51	70	−2	+1	T31	73	+1	+2	T32	66	−6	−4	T8
Justin Rose	72	par	T28	72	par	par	T24	72	par	par	T24	68	−4	−4	T8
Pádraig Harrington	71	−1	T14	73	+1	par	T24	68	−4	−4	T6			−4	T8
Hunter Mahan	72	par	T28	72	par	par	T24	68	−4	−4	T6	74	+2	−2	T12
Sergio García	72	par	T28	68	−4	−4	T3	75	+3	−1	T19	71	−1	−2	T12
Fred Couples (1992)	72	par	T28	67	−5	−5	T1		70	−2	T12	72	par	−2	T12
Ben Crane	69	−3	T4	73	+1	−2	T11	72	par	−2	T12	73	+1	−1	T17
Charles Howell III	72	par	T28	70	−2	−2	T11	74	+2	par	T24	72	par	par	T19
Francesco Molinari	69	−3	T4	75	+3	par	T24	70	−2	−2	T12	74	+2	par	T19
Paul Lawrie	69	−3	T4	72	par	−3	T8	72	par	−3	T10	76	+4	+1	T24
Jason Dufner	69	−3	T4	70	−2	−5	T1	75	+3	−2	T12	75	+3	+1	T24
Vijay Singh (2000)	70	−2	T11	72	par	−2	T11	76	+4	+2	T32	72	par	+2	T27
Nick Watney	72	par	T28	70	−2	−2	T11	72	par	−2	T12	77	+5	+3	T33
Sean O'Hair	73	+1	T34	70	−2	−1	T16	71	−1	−2	T12	77	+5	+3	T33
Henrik Stenson	71	−1	T14	71	−1	−2	T11	70	−2	−4	T6	81	+9	+5	T40
Aaron Baddeley	71	−1	T14	71	−1	−2	T11	77	+5	+3	T38	74	+2	+5	T40
Rory McIlroy	71	−1	T15	69	−3	−4	T3	77	+5	+1	T27	76	+4	+5	T40
Patrick Cantlay (Am)	71	−1	T14	78	+6	+5	T53	74	+2	+7	T57	72	par	+7	T46
Hideki Matsuyama (Am)	71	−1	T14	74	+2	+1	T31	72	par	+1	T27	79	+7	+8	T50
Miguel Ángel Jiménez	69	−3	T4	72	par	−3	T8	76	+4	+1	T27	81	+9	+10	56