Neil Sedaka was net gecontracteerd door muziekuitgeverij Aldon van Al Nevins en Don Krishner. Niet veel later werd Jack Keller aangenomen, juist op basis van de demoOne way ticket. Het is dan ook niet vreemd dat Sedaka het nummer als eerste mocht opnemen. Het verscheen samen met Oh! Carol op een single in 1959. In de verschillende landen waar het nummer werd uitgebracht verschilde de keus tussen wat de titeldrager van het plaatje werd. De combinatie haalde de negende plaats in de Billboard Hot 100. In Italië, Nederland en België werd Oh! Carol de titeldrager, waarbij Oh! Carol in Italië de eerste plaats haalde. In Japan werd One way ticket titeldrager en werd daar nummer 1. In Nederland en België waren toen nog geen officiële hitparades, maar uit de lijsten die toen wel verschenen blijkt dat de combinatie Oh! Carol in beide landen goed verkocht. In Nederland stond het 23 weken genoteerd, in België 28 weken. In Nederland haalde het de eerste plaats, in België de tweede. In Engeland stond het 17 weken genoteerd, met als hoogste plaats de derde.
In 1980 verscheen van Oh! Carol een heruitgave met een andere B-kant.
Begin 1979 verscheen de versie van Eruption. Deze uit Engeland afkomstige groep kwam in 1977 in de muziekstal van de Duitse muziekproducentFrank Farian, de man die Boney M gecreëerd had. De versie van Eruption heeft daarom een klank die te vergelijken is met die van Boney M. Deze versie had succes in tal van landen. De toevoeging To the blues is dan uit titel verdwenen.
