Papyrus 44

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Papyrus 44
Papyrus 44
Symbool 44
Bijbeltekst Matt. 17:1-3 en 6-7; 18:15-17; 18:19 en 25:8-10 en Joh. 10:8-14.
Datering zesde / zevende eeuw
Vindplaats Egypte
Huidige locatie Metropolitan Museum of Art (Inv. 14. 1. 527) New York.
Publicatie W. E. Crum, H. G. Evelyn-White, The Monastery of Epiphanius at Thebes, Metropolitan Museum of Art, Egyptian Expedition Publications IV, (New York, 1926), pp. 120-121.
Teksttype Alexandrijnse tekst
Categorie II

Papyrus 44 (volgens de nummering van Gregory-Aland), of 44, is een oude kopie van het Griekse Nieuwe Testament. Het is een handschrift op papyrus van Matteüs 17:1-3 en 6-7; 18:15-17; 18:19 en 25:8-10 en Johannes 10:8-14. Oorspronkelijk meende men dat ook enkele fragmenten met tekst van Johannes 9:3-4 en 12:16-18 tot dit handschrift behoorden (de betreffende fragmenten zijn soms vermeld als Papyrus 44B), maar tegenwoordig ziet men deze als een zelfstandig handschrift, dat daarom een eigen nummer toegekend heeft gekregen (Papyrus 128). Op grond van schrifttype wordt het manuscript gedateerd in de zesde of zevende eeuw.[1] Het wordt bewaard in het Metropolitan Museum of Art (Inv. 14. 1. 527) in New York.[1]

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

De Griekse tekst vertegenwoordigt de Alexandrijnse tekst. Kurt Aland plaatst het vanwege zijn ouderdom in categorie II van zijn Categorieën van manuscripten van het Nieuwe Testament.[1]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]