Paralympische Zomerspelen 1984

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
VIIe Paralympische Zomerspelen
Paralympische Zomerspelen 1984
Locatie Stoke Mandeville, Verenigd Koninkrijk
New York, Verenigde Staten
Deelnemende landen 41 (M), 45 (NY)
Deelnemende atleten 1100 (M), 1800 (NY)
Evenementen ~300 in 10 sporten (M)
~300 in 15 sporten (NY)
Openingsceremonie 22 juli 1984 (M)
17 juni 1984 (NY)
Sluitingsceremonie 1 augustus 1984 (M)
30 juni 1984 (NY)
Officiële opening door Z.K.H. Prins Charles (M)
Ronald Reagan (NY)
Vorige Spelen 1980: Arnhem (Nederland)
Volgende Spelen 1988: Seoel (Zuid-Korea)
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Sport

De VIIe Paralympische Spelen werden in 1984 gehouden in Stoke Mandeville (Verenigd Koninkrijk) en New York, Verenigde Staten.

De Paralympics van 1984 werden in twee verschillende landen georganiseerd. Dit was vooral te wijten aan de Amerikaanse Gehandicaptensport Organisaties en de wijze van Fundraising. Met name de Amerikaanse Wheelchairsport Association wilde dermate veel invloed en atleten op de Spelen, dat dat voor de andere Organisaties (Blinden, Spastici en Amputees) niet accepteerbaar was. Deze drie nationale Organisaties sloegen daarop de handen inéén en besloten met instemming van de 3 Internationale Organisaties: IBSA (Blinden), CP-ISRA (Spastici) en ISOD (Amputees) om de Paralympics in Nassau County (New York) USA te houden van 16 juni tot 30 juni 1984, zonder de rolstoelers.

Door deze beslissing kwamen de World Wheelchair Games voor de Rolstoelatleten op de tocht te staan. Een poging om de Rolstoelspelen toch in Amerika te organiseren in de staat Illinois en de stad Champaign, van 19 juni 1984 tot 4 juli 1984, bleek al spoedig financieel niet haalbaar te zijn, omdat de Amerikaanse Regering reeds financiële toezeggingen had gedaan aan de Spelen in New York. Door al het gekrakeel trokken veel grote Sponsoren zich ook terug. Onder grote internationale druk was het Bestuur van de International Stoke Mandeville Games Federation (ISMGF), de internationale Organisatie voor de rolstoelsporten, bereid te onderzoeken of de World Wheelchair Games in Aylesbury (Engeland) konden worden georganiseerd. Op deze locatie werden altijd de jaarlijkse "Stoke Mandeville Games" gehouden. Ook hier bleek door de zeer korte tijd die nog beschikbaar was, dat de financiën het struikelblok zouden zijn.

De Haarlemmer Pieter Joon, lid van het bestuur van de ISMGF en van het Nationaal Fonds Sport Gehandicapten (NFSG) in Nederland, alsmede vicevoorzitter van de Nederlandse Invaliden Sportbond (NIS) heeft een belangrijke financiële subsidie van het NFSG kunnen verkrijgen voor de Rolstoelspelen in Engeland. Alleen door deze financiële bijdrage uit Nederland konden de Spelen van 23 juli 1984 tot 1 augustus 1984 in Aylesbury worden georganiseerd. Doordat het IOC het gebruik van de naam Olympics niet meer toestond, waren de Internationale Gehandicapten Sportorganisaties genoodzaakt voorlopig een meer algemene naam aan de Spelen te verbinden. Een voorstel om de Spelen voortaan ParaOlympics te noemen was nog niet geaccepteerd.

The International Games for the Disabled, Nassau County NY 1984, 16 juni tot 30 juni. De Amerikaanse President Ronald Reagan opende de Spelen in het bijzijn van ruim 1800 atleten uit meer dan 50 landen. Nederland nam in totaal met 65 atleten deel aan deze Spelen. De Zitvolleyballers veroverde net als in 1980 de gouden medaille. In totaal kregen de Nederlandse sporters 110 medailles. 47 gouden, 43 zilveren en 20 brons.

The World Wheelchair Games Aylesbury 1984, 23 juli tot 1 augustus. De Spelen werden geopend door Prins Charles van Engeland in het bijzijn van 1110 sporters uit 40 landen. De Nederlandse ploeg bestond uit 43 sporters, 23 individuele sporters en 2 rolstoelbasketbalteams. De ploeg kwam terug naar Nederland met 27 medailles, waarvan 8 goud, 10 zilver en 9 brons.

Medaillespiegel[bewerken | brontekst bewerken]

Zie medaillespiegel van de Paralympische Zomerspelen 1984 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Het IPC stelt officieel geen medaillespiegel op, maar geeft desondanks een medailletabel ter informatie. In de spiegel wordt eerst gekeken naar het aantal gouden medailles, vervolgens de zilveren medailles en tot slot de bronzen medailles.

De onderstaande tabel geeft de top-10, aangevuld met België. In de tabel hebben de gastlanden een blauwe achtergrond.

 Plaats  Land NPC Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons Totaal
1 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten USA 137 131 129 397
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Groot-Brittannië GBR 107 112 112 331
3 Vlag van Canada Canada CAN 87 82 69 238
4 Vlag van Zweden Zweden SWE 83 43 34 160
5 Vlag van Duitsland Bondsrepubliek Duitsland FRG 79 76 75 230
6 Vlag van Frankrijk Frankrijk FRA 71 69 45 185
7 Vlag van Nederland Nederland NED 55 52 28 135
8 Vlag van Australië Australië AUS 49 54 51 154
9 Vlag van Polen Polen POL 46 39 21 106
10 Vlag van Denemarken Denemarken DEN 30 13 16 59
12 Vlag van België België BEL 22 22 14 58

Deelnemende landen[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende 54 Nationaal Paralympisch Comités werden tijdens de Spelen in een of beide steden door een of meerdere sporters vertegenwoordigd:

Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Australië Australië
Vlag van Bahama's Bahama's
Vlag van Bahrein Bahrein
Vlag van België België
Vlag van Myanmar Birma
Vlag van Duitsland Bondsrepubliek Duitsland
Vlag van Brazilië Brazilië
Vlag van Canada Canada
Vlag van China China
Vlag van Denemarken Denemarken
Vlag van de DDR DDR
Vlag van Ecuador Ecuador
Vlag van Egypte Egypte

Vlag van Faeröer Faeröer
Vlag van Finland Finland
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Griekenland Griekenland
Vlag van Verenigd Koninkrijk Groot-Brittannië
Vlag van Guatemala Guatemala
Vlag van Hongarije Hongarije
Vlag van Hongkong Hongkong
Vlag van Ierland Ierland
Vlag van IJsland IJsland
Vlag van India India
Vlag van Indonesië Indonesië
Vlag van Israël Israël
Vlag van Italië Italië

Vlag van Jamaica Jamaica
Vlag van Japan Japan
Vlag van Joegoslavië Joegoslavië
Vlag van Jordanië Jordanië
Vlag van Kenia Kenia
Vlag van Koeweit Koeweit
Vlag van Liechtenstein Liechtenstein
Vlag van Luxemburg Luxemburg
Vlag van Malta Malta
Vlag van Mexico Mexico
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
Vlag van Noorwegen Noorwegen
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk

Vlag van Papoea-Nieuw-Guinea Papoea-Nieuw-Guinea
Vlag van Polen Polen
Vlag van Portugal Portugal
Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Thailand Thailand
Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago
Vlag van Venezuela Venezuela
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Vlag van Zimbabwe Zimbabwe
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
Vlag van Zweden Zweden
Vlag van Zwitserland Zwitserland


Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]