Poreuze ganzerikroest

Poreuze ganzerikroest
	Taxonomische indeling
Rijk:	Fungi (Schimmels)
Stam:	Basidiomycota
Klasse:	Pucciniomycetes
Orde:	Pucciniales
Familie:	Phragmidiaceae
Geslacht:	Phragmidium
	Soort
	Phragmidium potentillae; (Persoon) Karsten (1879)
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Portaal	Biologie ; Schimmels

De poreuze ganzerikroest (Phragmidium potentillae) is een schimmel behorend tot de familie Phragmidiaceae. De schimmel is een biotrofe parasiet die spermogonia, aecia, uredinia en telia vormt op de bladeren van ganzerik.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Spermogonia en aecia

De lichtgele aecia zitten vooral aan de voorkant van de bladeren. Ze hebben geen of een paar dunne, knotsvormige parafysen. De aeciosporen zijn (18-) 20-29 (-30,5) × (15-) 16,5-22 (-23) μm. De kleurloze wanden zijn 0,7-1,8 μm dik en bedekt met scherpe, conische stekels met een diameter van 0,5-0,8 (-1,0) μm en een lengte van (1,0-) 1,2-3,2 (-4,5) μm. De 6-8, verspreid voorkomende kiemporen zijn meestal slecht zichtbaar.

Uredinia

De gele, crèmekleurig verkleurende uredinia zitten op de achterkant van de bladeren en hebben aan de randen knotsvormige, dunwandige, 8-15 μm dikke parafysen. Soms komen de parafysen overvloedig voor, maar vaak weinig of afwezig. De urediniosporen zijn (18-) 19,5-28 (-30) (-33) × (15-) 16-21,5 (-23) μm groot en hebben een (0,5-), 0,6-1,0 (-1,2) (-1,5) μm dikke wand. De verspreid voorkomende kiemporen zijn slecht zichtbaar.

Telia

De zwarte, kussenvormige telia zitten op de achterkant van de bladeren en soms ook op de bladstelen. De (17-) (32-) 43-85 (-92) (-103) × 20-29 (-30.5) μm grote teliosporen hebben 3-4 cellen en zijn enigszins versmald bij de tussenwanden. De wanden van de teliosporen zijn 1,5-2,3 μm dik en het dunste aan de basis. Ze hebben op de top zelden een korte spits, die tot 4,5 μm lang kan zijn. De buitenwand is geheel glad en heeft een gele tot geelbruine kleur. Op de topcellen zitten 2-3, grove kiemporen. De middelste cellen hebben (2) 3-4 kiemporen. De kleurloze steel is 80-170 (-205) μm lang en is soms verbreed in het onderste deel. In de onderste helft zitten vaak fijne, ringvormige groeven.