RS-24 Jars

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De RS-24 Jars

RS-24 Jars (Russisch: РС-24 Ярс– ракета стратегическая 24 Ядерная ракета сдерживания, raketa stragegitsjeskaja 24 jadernaja raketa sdertsjivanija, strategische raket versie 24 nucleaire afschrikkingsraket) (NAVO-codenaam: SS-27 Mod. 2 Sickle-B) is een Russische intercontinentale raket.

Ontwerp[bewerken | brontekst bewerken]

Het Thermotechnisch Insituut van Moskou ontwikkelde de raket als antwoord op de opzegging van het ABM-verdrag door de Verenigde Staten om door het geplande NAVO raketschild Ground-Based Midcourse Defense in Europa te dringen.[1][2][3][4] Votkinski Zavod produceert de raketten.

Het betreft een verdere ontwikkeling van de Topol-M, maar dan uitgevoerd als MIRV met vier waterstofbommen van 500 kiloton TNT-equivalent tot tien waterstofbommen van 150 kiloton elk.[5]

De raket is 23 m lang met 2 m diameter en 49.600 kg massa.[6] De meertrapsraket heeft vier trappen: 1 en 2 met vaste brandstof, 3 en 4 eventueel met vloeibare brandstof voor 11.000 km bereik[7] en snelheid mach 20. De raket haalt 150 m nauwkeurigheid met traagheidsnavigatie en GLONASS.[8]

Lancering gebeurt ofwel vanuit een raketsilo, ofwel vanuit een mobiele transporter erector launcher op een vrachtwagen MZKT-79221 met acht assen.[9]

Testlanceringen[bewerken | brontekst bewerken]

Testlancering in 2022

De eerste test ging op 29 mei 2007 om 13:20 UTC van een mobiele lanceerinrichting op de Kosmodroom Plesetsk in het noordwesten van Rusland 5750 km ver naar het testgebied Koera op het schiereiland Kamtsjatka.[10][11] Verdere testen gebeurden op 25 december 2007 13:10 UTC, 26 november 2008 13:20 UTC en 24 december 2013 8:02 UTC. Meer dan tien testen werden uitgevoerd.[12] Voor april 2023 werd een nieuwe test aangekondigd.[13]

Operationele dienst[bewerken | brontekst bewerken]

Op 19 juli 2010 ging de raket in operationele dienst.[14] In 2017 waren 50 lanceerinrichtingen paraat.

De strategische raketstrijdkrachten hadden in december 2022 136 raketten op mobiele lanceerplatformen en 16 in raketsilo’s bij zeven raketdivisies:[15]

In raketsilo’s:

Op mobiele lanceerinrichtingen: