So Long, Marianne

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
So Long, Marianne
Single van:
Leonard Cohen
Van het album:
Songs of Leonard Cohen
B-kant(en) Hey, That's No Way to Say Goodbye
Uitgebracht 1968
Opname oktober-november 1967
Genre folkrock
Duur 5:38
Label Columbia
Schrijver(s) Leonard Cohen
Producent(en) John Simon
Hoogste positie(s) in de hitlijsten
  • 28 (Frankrijk)
  • 38 (Spanje)
  • 50 (Zwitserland)
Leonard Cohen
1967
Suzanne
  1968
So Long, Marianne
  1969
Bird on the Wire
Volgorde op Songs of Leonard Cohen
5
Sisters of Mercy
  6
So Long, Marianne
  7
Hey, That's No Way to Say Goodbye
(en) MusicBrainz-pagina
Portaal  Portaalicoon   Muziek

So Long, Marianne is een nummer van de Canadese zanger en dichter Leonard Cohen. Het nummer verscheen op zijn debuutalbum Songs of Leonard Cohen uit 1967. In 1968 werd het nummer uitgebracht als de tweede single van het album.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

"So Long, Marianne" was geïnspireerd door Marianne Ihlen. Cohen ontmoette haar op het Griekse eiland Hydra in 1960 en zei dat zij de mooiste vrouw was die hij ooit had ontmoet. Ze was onlangs verlaten door haar man, de Noorse schrijver Axel Jensen, die haar en hun zoontje van zes maanden achterliet op het eiland. Ihlen en Cohen konden het goed met elkaar vinden en Cohen bracht haar uiteindelijk terug naar haar huis in Oslo. Ihlen en haar zoon trokken later bij Cohen in in zijn woning in Montreal. In de jaren '60 bleven de twee samenwonen in woningen in Hydra, Montreal en New York.

Cohen droeg zijn derde gedichtenbundel Flowers for Hitler op aan Ihlen en zij was de inspiratie van een aantal andere nummers en gedichten van Cohen. Haar foto is te zien op de achterkant van zijn tweede album Songs from a Room.

Ihlen overleed in een ziekenhuis in Oslo op 28 juli 2016 op de leeftijd van 81 jaar. Kort voor haar overlijden schreef Cohen haar een afscheidsemail.[1] Cohen overleed drie maanden later op 7 november.

"So Long, Marianne" is gecoverd door een aantal andere artiesten, waaronder Beck, Noel Harrison, John Cale met Suzanne Vega, Straitjacket Fits, Brian Hyland, James, Bill Callahan, Russian Red en Cohens zoon Adam Cohen. In Nederland werd het nummer in 1984 uitgebracht door José Hoebee en Ron Brandsteder, die de zesde plaats haalde in de Nationale Hitparade en de elfde plaats in de Nederlandse Top 40 met hun cover.

Hitnoteringen[bewerken | brontekst bewerken]

Leonard Cohen[bewerken | brontekst bewerken]

Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer met notering(en)
in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1]
'99'00'01'02'03'04'05'06'07'08'09'10'11'12'13'14'15'16'17'18'19'20'21'22'23
So Long, Marianne 654894842547473551555474468495265368484471509542713177552716676750747996 990
  1. Een getal geeft de plaats aan en een '-' dat het nummer niet genoteerd was. Een vetgedrukt getal geeft aan dat dit de hoogste notering betreft.

Evergreen Top 1000[bewerken | brontekst bewerken]

Evergreen Top 1000 "So long Marianne"
Jaar 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
Positie - - - - - 168 - 67 68 43 72 57 88 58 89 101

José Hoebee en Ron Brandsteder[bewerken | brontekst bewerken]

Nederlandse Top 40[bewerken | brontekst bewerken]

Hitnotering: 18-02-1984 t/m 31-03-1984
Week 1 2 3 4 5 6 7
Nummer 28 19 13 11 12 16 27 uit

Nationale Hitparade[bewerken | brontekst bewerken]

Hitnotering: 18-02-1984 t/m 07-04-1984
Week 1 2 3 4 5 6 7 8
Positie 18 14 7 6 12 12 23 32 uit

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. (en) Harris, Stephen, Mythmaking, social media and the truth about Leonard Cohen’s last letter to Marianne Ihlen. theconversation.com (5 december 2018). Geraadpleegd op 2 november 2020.