Ludwig Prandtl
Ludwig Prandtl (Freising, 4 februari 1875 – Göttingen, 15 augustus 1953) was een Duits natuurkundige en pionier van de wiskundige grondslagen van de aerodynamica tot voorbij de geluidssnelheid, van belang voor vliegtuigbouw en ruimtevaart. Hij ontwikkelde onder meer de theorieën voor de grenslaag en dunne vleugelprofielen. Het Getal van Prandtl werd naar hem vernoemd.
Jeugd en opleiding
Omdat Prandtls moeder Magdalene Prandtl-Ostermann chronisch ziek was, bracht hij de meeste tijd bij zijn vader Alexander Prandtl door, een hoogleraar landbouwkunde. Deze moedigde zijn zoon aan, om natuurverschijnselen waar te nemen en te overdenken. Na het Gymnasium in Freising en het Ludwigsgymnasium te München ging Prandtl in 1894 aan de Technische Hochschule München (nu Technische Universität München) studeren. In november 1899 promoveerde bij professor August Föppl[1] aan de Ludwig Maximilians-Universiteit op het proefschrift Kipp-Erscheinungen, ein Fall von instabilen Gleichgewicht.
Loopbaan
Ingenieur
Prandtl had werktuigbouw gestudeerd, en in zijn eerste baan ontwierp hij als ingenieur fabrieksapparatuur. Toen hij een nieuwe pomp moest bouwen, kreeg hij te maken met vloeistofmechanica. Na enkele proeven ontwierp hij een nieuw toestel dat beter werkte dat het oude.
Hoogleraar te Hannover
In 1901 werd Prandtl hoogleraar vloeistofmechanica op een technische school in Hannover (nu Gottfried Wilhelm Leibniz Universität Hannover of Uni Hannover). In augustus 1904 presenteerde hij op het Derde Internationale Wiskundecongres zijn theorie van de grenslaag Over vloeistofstroming met zeer weinig wrijving.[2][3]
Hoogleraar te Göttingen
Op 1 september 1904 werd hij hoogleraar aan de Georg-August-Universität Göttingen. Prandtl en zijn leerling Theodor Meyer ontwikkelden de eerste theorieën voor de supersonische schokgolven en stroming in 1908. In 1929 breidde hij deze theorie met Adolf Busemann uit zodat hij supersonische straalbuizen kon ontwerpen. Tegenwoordig worden alle supersonische windtunnels en raketstraalbuizen volgens deze methode ontworpen. Een andere student van Prandtl in Göttingen, Theodore von Kármán, zou een volledige theorie voor supersonische stroming afleiden.
In 1922 richtte Prandtl met Richard von Mises de Gesellschaft für Angewandte Mathematik und Mechanik op[4] en was voorzitter van 1922 tot 1933. Tot 1945 werkte hij nauw samen met het Reichsluftfahrtministerium (het Ministerie voor Luchtvaart).
Na zijn overlijden
Prandtl bleef tot zijn dood op 15 augustus 1953 in Göttingen werken als hoogleraar. Zijn bijdragen aan de vloeistofmechanica worden nog steeds veel toegepast op veel gebieden van de aerodynamica en chemische engineering. Hij wordt gezien als de "vader van de moderne aerodynamica".
De krater Prandtl op de achterkant van de Maan is naar hem vernoemd. Het Deutsche Gesellschaft für Luft- und Raumfahrt reikt regelmatig de Ludwig-Prandtl-Ring uit als prijs voor uitmuntende bijdragen aan de aerodynamica.
Bekende leerlingen
- Hubert Ludwieg, bekend van de supersonische windtunnel, de Ludwieg-buis
- Hermann Schlichting
- Theodore von Kármán
- Reinhold Rudenberg
- Paul Richard Heinrich Blasius
- Adolf Busemann
- Walter Tollmien
- Max Munk
- Jakob Ackeret
Werken
Onder meer
- 1931: Führer durch die Strömungslehre beleefde als standaardleerboek vele herdrukken tot in de twintigste eeuw.
- Herbert Oertel: Prandtl – Führer durch die Strömungslehre. Grundlagen und Phänomene. Vieweg Verlag, Braunschweig 2002, ISBN 3-528-48209-5 (bewerkte herdruk van Prandtls Führer durch die Strömungslehre).
- Engelse vertaling: Ludwig Prandtl, Essentials of Fluid Dynamics, Hafner Publications, New York (1952).
Secondaire literatuur
- Paul Peter Ewald, Theodor Pöschl, Ludwig Prandtl: The Physics of Solids and Fluids: With Recent Developments, Blackie and Son (1930).
- Johanna Vogel-Prandtl: Ludwig Prandtl. Ein Lebensbild. Erinnerungen, Dokumente. [Nachdr. der Ausg.] Göttingen, Max-Planck-Inst. für Strömungsforschung, 1993; Univ.-Verl. Göttingen 2005; ISBN 3-938616-34-2 (zie externe link).
- G. Schmitt, W. Schwipps: Pioniere der frühen Luftfahrt, Gondrom Verlag, Blindlach 1995, ISBN 3-8112-1189-7.
Zie ook
Voetnoten
Externe links
|
