Starliner-1
| NASA Commercial Crew-ruimtevlucht USCV-(nummer onbekend) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
Een landende Starliner-mockup tijdens een droptest
| |||||||
| Commercial Crew-partner | Boeing | ||||||
| Missiecode | CST-1, Boe-1, Post-certifiction Mission 1 | ||||||
| Type ruimtevaartuig | Boeing Starliner | ||||||
| Naam, serienr. ruimtevaartuig | Starliner nr.2 | ||||||
| Draagraket | Atlas V-N22 | ||||||
| Aantal bemanningleden | 4 | ||||||
| Lanceerplatform | SLC-41, Cape Canaveral AFS | ||||||
| Lanceerdatum | begin 2025 | ||||||
| Landingsplaats | Whitesands (eerste keus) | ||||||
| Missieduur | +/- 6 maanden | ||||||
| Doel vlucht | Vervoer personeel naar het ISS en terug | ||||||
| Crew Dragon-missies | |||||||
| |||||||
| Commercial Crew-missies | |||||||
| |||||||
| |||||||
Starliner-1 is de voorgenomen eerste missionaire vlucht van een Starliner en een reguliere vlucht van NASA’s Commercial Crew-programma. Met deze vlucht brengt Boeing in opdracht van NASA vier ruimtevaarders naar het ISS. De vlucht is ook bekend onder de Boeing-naam CST-1 maar wordt in het voorbijgaan meestal Starliner 1 genoemd. Op juridische documenten wordt de vlucht omschreven als Post-certification mission 1. De vlucht had tot 2019 het NASA-vluchtnummer USCV-2 wat inhield dat het de tweede reguliere vlucht van het Commercial Crew-programma zou worden. Door vertragingen bij de gereedkoming van de Starliner wordt de vlucht nu waarschijnlijk de tiende reguliere vlucht. NASA liet om praktische redenen de USCV-codering van Commercial Crew-vluchten los. USCV stond overigens voor United States Crew Vehicle
Aanvankelijk zou Starliner nr.1, die door Suni Williams de Calypso werd gedoopt, voor deze vlucht worden gebruikt. Maar doordat de mislukte vlucht OFT moet worden overgedaan is nu Starliner nr.2 doorgeschoven naar deze vlucht. Het zal de tweede vlucht van deze capsule zijn; ook de extra testvlucht Boe-OFT 2 werd met Starliner nr.2 gevlogen.
Bemanning[bewerken | brontekst bewerken]
Er zijn sinds 2018 meerdere ruimtevaarders aan deze vlucht toegewezen. Door vertragingen werd een groot deel van hen ongeboekt naar andere vluchten.
Op 3 augustus 2018 werden de NASA-bemanningsleden voor de testvluchten en de eerste missionaire vluchten van ieder ruimtetoestel van het Commercial Crew-programma waaronder deze vlucht bekendgemaakt. Dit waren Sunita Williams en Josh Cassada. Daar werden later twee niet Amerikanen aan toegevoegd. Door de vertraging werden die twee omgeboekt naar SpaceX Crew-2 (USCV-2) en is een van die stoelen in augustus 2020 aan NASA-astronaut Jeanette Epps toegewezen. De laatste stoel werd toen gereserveerd voor de Japanner Koichi Wakata. De eerder ingeplande NASA-astronaut Josh Cassada en JAXA-astronaut Koichi Wakata werden wegens de vertragingen omgeboekt naar SpaceX Crew Dragon-vlucht SpaceX Crew-5.[1] Sunita Williams zou aanvankelijk gezagvoerder zijn, maar werd in juni 2022 omgeboekt naar Starliner-testvlucht Boe-CFT. Michael Fincke die reserve staat voor die testvlucht werd toen door NASA genoemd als mogelijk bemanningslid voor Starliner-1. Op 30 september 2022 werden Fincke en Tingle aan de vlucht toegewezen. Epps werd in 2023 omgeboekt naar SpaceX Crew-8. Op 22 november 2023 volgde de selectie van de Canadees Joshua Kutryk.
| Positie | Ruimtevaarder |
|---|---|
| Gezagvoerder |  Scott Tingle, NASA2e ruimtevlucht |
| Piloot | Michael Fincke, NASA 4e ruimtevlucht |
| Missiespecialist 1 |  Joshua Kutryk, CSA1e ruimtevlucht |
| Missiespecialist 2 | - |
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 