Tweede Slag bij Lexington

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Tweede Slag bij Lexington
Onderdeel van de Amerikaanse Burgeroorlog
Datum 19 oktober 1864
Locatie Lafayette County, Missouri
Resultaat Zuidelijke overwinning
Strijdende partijen

Verenigde Staten van Amerika

Geconfedereerde Staten van Amerika
Leiders en commandanten
James G. Blunt Sterling Price
Troepensterkte
2.000 8.500
Verliezen
onbekend onbekend
Prices raid
Fort Davidson · Glasgow · Lexington II · Little Blue River · Independence II · Byram's Ford · Westport · Marais des Cygnes · Mine Creek · Marmiton River · Newtonia II

De Tweede Slag bij Lexington vond plaats op 19 oktober 1864 in Lafayette County, Missouri tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

In de herfst van 1864 had generaal-majoor Sterling Price de opdracht gekregen van luitenant-generaal Edmund Kirby Smith om Missouri te heroveren op het Noorden. Prices eerste doelen waren te sterk verdedigd en trok verder in westelijke richting om de Noordelijke voorraden en buitenposten te veroveren en te vernietigen. De Zuidelijken hoopten dat deze raid ook een negatieve invloed zou hebben op de herverkiezing van Abraham Lincoln.

Na zijn overwinning bij Glasgow zette Price zijn tocht in westelijke richting verder naar Kansas City en Fort Leavenworth. Zijn opmars verliep echter traag waardoor de Noordelijken extra tijd kregen om de verdediging van Missouri te organiseren. Enerzijds wou generaal-majoor William S. Rosecrans in samenwerking met generaal-majoor Samuel R. Curtis de Zuidelijke troepen in een tangbeweging nemen en vernietigen. Door slechte communcatie werd dit plan niet uitgevoerd. Anderzijds ondervond Curtis ook moeilijkheden. Een groot deel van zijn soldaten waren militietroepen uit Kansas die niet in Missouri wilden vechten. Uiteindelijk vertrok een 2.000 man sterke strijdmacht onder leiding van generaal-majoor James G. Blunt naar Lexington.

De slag[bewerken | brontekst bewerken]

Op 19 oktober 1864 naderde Price Lexington. Zijn voorhoede nam het op tegen de Noordelijke verkenners en voorposten rond 14.00u. Ze werden verdreven in de richting van de Noordelijke hoofdmacht. Het initieel verzet van de Noordelijke soldaten was fel. Toch werden ze door de straten van Lexington terug gedrongen. Daarna trokken ze zich al vechtend terug via Independence Road tot het invallen van de duisternis. De Zuidelijke opmars was opnieuw vertraagd en Blunt kon waardevolle informatie bezorgen aan Curtis omtrent de sterkte van de Zuidelijke legermacht.

Gevolgen[bewerken | brontekst bewerken]

Blunt stopte op 20 oktober bij Little Blue River en bouwde op de westelijke oever van de rivier een defensieve stelling uit. Daar probeerden de Noordelijken opnieuw de Zuidelijke opmars te stoppen.

Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]