US Open 2016 (golf)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
US Open
green 9 voor het clubhuis
Jaar 2016
Golfbaan Oakmont Country Club
Par 70
Tour(s) PGA Tour
Europese Tour
Japan Golf Tour
Datum 16-19 juni
Deelnemers 156
Prijzengeld $ 10.000.000
Titelhouder Vlag van Verenigde Staten Jordan Spieth
Winnaar Vlag van Verenigde Staten Dustin Johnson
Beste amateur Vlag van Spanje Jon Rahm
Vorige: 2015     Volgende: 2017
Portaal  Portaalicoon   Golf

De 116de editie van het US Open werd van 16-19 juni 2016 gespeeld op de Oakmont Country Club. Titelverdediger is de Amerikaan Jordan Spieth. Het prijzengeld is gestegen naar $ 10.000.000.

De baan[bewerken | brontekst bewerken]

Het US Open is in 2016 voor de 9de keer op Oakmont. Het wordt gezien als een moeilijke baan, er zijn 210 bunkers maar er is geen water.
De eerste keer dat het US Open op Oakmont werd gespeeld was in 1922, de baan was toen 6.133m lang en had een par van 74. In 1927 was de baan 6.369m en zakte de par naar 72. In 1962 was de lengte 6.304m en de par 71. In 2007, de vorige editie, steeg de lengte naar 6.611m en zakte de par naar 70. Winnaar Ángel Cabrera had toen een score van +5! Het baanrecord staat op naam van Johnny Miller, die in 1973 de laatste ronde in 63 (-8) speelde, en daarmee het US Open won. Het is nog steeds de laagste score van alle Majors.

Hole
1
2
3
4
5
6
7
8
9
 Out
10
11
12
13
14
15
16
17
18
In
 Totaal
Par
4
4
4
5
4
3
4
3
4
35
4
4
5
3
4
4
3
4
4
35
70
Yards 482 341 428 609 382 194 479 288 477 3680 435 379 667 183 358 500 231 313 484 3550
7230
Meters 441 312 391 557 349 177 438 263 437 3364 398 347 610 167 327 457 211 286 443 3246
6610

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Er doen 9 amateurs mee, waarvan 1 uit Europa en 8 uit de Verenigde Staten. Joost Luiten had nog een kleine kans om mee te mogen doen. Hiervoor moest hij in de voorgaande week bij het Oostenrijks Open bij de top-3 eindigen, maar hij werd gedeeld 6de.

Donderdag ronde 1

Nadat de eerste spelers 11 holes hadden gespeeld, werd het spelen gestaakt wegens gevaarlijk weer en een naderende storm. PGA Tour-rookie Andrew Landry, die in 2015 een overwinning op de Web.com Tour behaalde, stond toen met -3 aan de leiding en maakte na de gedwongen onderbreking meteen nog twee birdies[1]. Daarna werden de spelers opnieuw naar binnen geroepen. Uiteindelijk was er 4 uren vertraging, er werd besloten de eerste ronde op vrijdag af te maken. Slechts 9 spelers hadden 18 holes gespeeld.

Vrijdag ronde 1 en 2

Het is op Oakmont 6 uur vroeger dan in Midden-Europa. Er stond veel minder wind, hetgeen een groot voordeel was voor de spelers die nog moesten starten.
Andrew Landry scoorde 66, en verbeterde daarmee het eerste-ronde-record van 67, dat op naam van Gary Player en Jack Nicklaus stond[2]. Na 13 holes stond Scott Piercy ook even op -4.
Scottie Scheffler was de enige amateur die onder par bleef, Henrik Stenson en Lee Westwood waren de enige spelers die een eagle maakten en Dustin Johnson was de enige speler die geen enkele bogey maakte.
Ronde 2 begon om half 3.

Zaterdag ronde 2 en 3

De 31-jarige Dustin Johnson was de enige speler die opnieuw onder par scoorde. Hij stond met -4 aan de leiding hoewel Grégory Bourdy en Lee Westwood hem tijdelijk voorbij gingen[3].
De 19-jarige amateur Scheffler had een slechte score en miste de cut, maar de 21-jarige amateur Rahm herstelde zich goed en kwalificeerde zich voor het weekend.
Ronde 3 begon om 3:00 pm. De indeling van de groepen ging niet helemaal op score, want de late binnenkomers moesten kunnen pauzeren. De laatste groep met Johnson, Landry en Piercy, startte om 5:01 pm. Toen het spelen wegens invallende duisternis stopte, stonden nog maar zes spelers onder par.

Zondag ronde 3 en 4

De spelers die ronde 3 nog moesten afmaken zijn om 7 am gestart. Shane Lowry bleef aan de leiding, Dustin Johnson en Andrew Landry deelden de tweede plaats. Bryson DeChambeau, die twee maanden geleden nog amateur was, staat al hoog op de wereldranglijst en in de top-10 van dit toernooi.
Ronde 4 begon om 10:00 am. Shane Lowry maakte zeven bogeys maar eindigde toch nog op een gedeelde tweede plaats. De overwinning ging naar Dustin Johnson, die drie rondes onder par noteerde. Hij steeg naar de 3de plaats op de wereldranglijst.

Scores

Speler R2D OWGR Ronde 1 Ronde 2 Ronde 3 Ronde 4
Vlag van Verenigde Staten Dustin Johnson
=
6
67
-3
T2
 69
-1
-4
1
 71
+1
-2
T2
 69
-1
-3
1
Vlag van Ierland Shane Lowry
62
41
68
-2
T4
 70 par
-2
T3
 65
-5
-7
1
 76
+6
-1
T2
Vlag van Verenigde Staten Jim Furyk
=
32
71
+1
T18
 68
-2
-1
T7
 74
+4
+3
T21
 66
-4
-1
T2
Vlag van Verenigde Staten Scott Piercy
=
67
68
-2
T4
70
 par
-2
T3
 72
+2
par
T7
 69
-1
-1
T2
Vlag van Spanje Sergio García
33
13
68
-2
T4
70
 par
-2
T3
 72
+2
par
T7
 70 par
par
T5
Vlag van Zuid-Afrika Branden Grace
8
12
73
+3
T56
70
 par
+3
T28
66
-4
-1
6
 71
+1
par
T5
Vlag van Verenigde Staten Kevin Na
=
33
75
+5
T73
68
-2
+3
T28
 69
-1
+2
T12
 69
-1
+1
7
Vlag van Verenigde Staten Daniel Summerhays
=
100
74
+4
T72
65
-5
-1
T7
 69
-1
-2
T4
 74
+4
+2
T8
Vlag van Verenigde Staten Jason Day
=
1
76
+6
T86
69
-1
+5
T47
66
-4
+1
T9
 71
+1
+2
T8
Vlag van Verenigde Staten Zach Johnson
=
21
71
+1
T18
69
-1
par
T11
 71
+1
+1
T9
 71
+1
+2
T8
Vlag van Verenigde Staten Kevin Streelman
=
119
69
-1
T7
 74
+4
+3
T28
69
-1
+2
T12
 72
+2
+4
T13
Vlag van Verenigde Staten Andrew Landry
=
624
66
-4
1
 71
+1
-3
2
 70 par
-3
T2
 78
+8
+5
T15
Vlag van Engeland Bryson DeChambeau
=
201
71
+1
T18
 70
par
+1
T19
70
 par
+1
T9
 74
+4
+5
T15
Vlag van Australië Adam Scott
=
8
71
+1
T18
 69
-1
 par
T11
 72
+2
+2
T12
 74
+4
+6
T18
Vlag van Frankrijk Grégory Bourdy
25
126
71
+1
T18
 67
-3
-2
T3
 75
+5
+3
T21
 73
+3
+6
T18
Vlag van Zuid-Afrika Louis Oosthuizen
3
14
75
+5
T73
65
-5
 par
T11
 74
+4
+4
 T28 73
+3
+7
T23
Vlag van Engeland Andy Sullivan
20
42
71
+1
T18
68
-2
-1
T7
 75
+5
+4
T28
 73
+3
+7
T23
Vlag van Spanje Jon Rahm (Am)
=
=
76
+6
T86
 69
-1
+5
T47
72
+2
+7
T43
 70 par
+7
T23
Vlag van Engeland Lee Westwood
7
30
67
-3
T2
 72
+2
-1
T7
 69
-1
-2
T4
 80
+10
+8
T32
Vlag van Argentinië Ángel Cabrera
=
389
70
par
T12
76
+6
+6
T57
 72
+2
+8
T49
 71
+1
+9
T37
Vlag van Verenigde Staten Jordan Spieth
=
2
72
+2
 T42 72
+2
+4
 T35
70
par
+4
T28
 75
+5
+9
T37
Vlag van Verenigde Staten Bubba Watson
=
4
69
-1
T7
76
+6
+5
T47
72
+2
+7
T43
75
+5
+12
T51
Vlag van Nieuw-Zeeland Danny Lee
=
43
69
-1
T7
 77
+7
+6
T57
 74
+4
+10
T59
 74
+4
+14
T57
Vlag van Verenigde Staten Scottie Scheffler (Am)
=
=
69
-1
T7
 78
+8
+7
 MC
Leider Toernooirecord R2D OWGR MC = missed cut = cut gemist

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Rechtstreeks geplaatste spelers[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende spelers hebben zich automatisch voor het US Open gekwalificeerd door eerdere prestaties. Darren Clarke en Tiger Woods doen niet mee.

Amateurs

Kwalificatietoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Bijna 10.000 spelers[4] proberen zich dit jaar via kwalificatietoernooien te plaatsen.
Op 111 banen in de Verenigde Staten wordt een regionaal kwalificatietoernooi gespeeld over 18 holes. De hoogstgeplaatsten gaan door naar de volgende ronde, die over 36 holes op 1 dag wordt gespeeld. Op 23 mei wordt in Japan gespeeld op de Higashi-Hirono Golf Club, op 30 mei wordt in Engeland gespeeld op de Walton Heath Golf Club en op 6 juni wordt in Amerika gepeeld op tien verschillende banen: Ansley Golf Club (Settindown Creek Course), Canoe Brook (North and South Courses), Germantown Country Club/Ridgeway Country Club, Lake Merced Golf Club/The Olympic Club (Ocean Course), Lakeside Country Club, Royal Oaks Country Club, Springfield Country Club, Timuquana Country Club, Wedgewood Golf & Country Club/Kinsale Golf & Fitness Club, en de Woodmont Country Club (North Course).

Op Timuquana en Wedgewood eindigde de strijd in een play-off. In totaal plaatsten 55 spelers zich, inclusief 9 amateurs. De kwalificatie werd niet gehaald door bekende spelers als Daniel Chopra, George Coetzee, Padraig Harrington en Vijay Singh.

23 mei in Japan[5]
30 mei in Engeland[6]
6 juni, Ansley
  • Vlag van Verenigde Staten Frank Adams III
  • Vlag van Verenigde Staten Kent Bulle
  • Vlag van Verenigde Staten Ryan Stachler [1]
6 juni, Canoe
6 juni, Lakeside
  • Vlag van Verenigde Staten Derek Chang
  • Vlag van Verenigde Staten Austin Jordan
  • Vlag van Verenigde Staten Kevin Tway
6 juni, Woodmont
  • Vlag van Verenigde Staten Bill Hurley III w
  • Vlag van Verenigde Staten Chase Parker
  • Vlag van Verenigde Staten Dennis McCarthy
6 juni, Germantown
6 juni, Timuquana
  • Vlag van Verenigde Staten Matthew Borchet
  • Vlag van Engeland Sam Horsfield, WAGR 9
  • Vlag van Australië Aron Price w
  • Vlag van Nieuw-Zeeland Tim Wilkinson
6 juni, Royal Oaks
  • Vlag van Verenigde Staten T.J. 'Travis' Howe
  • Vlag van Verenigde Staten Matt Marshall
  • Vlag van Verenigde Staten Aaron Wise w
6 juni, Lake Merced
  • Vlag van Verenigde Staten Mark Anguiano
  • Vlag van Verenigde Staten Brandon Harkins
  • Vlag van Verenigde Staten Gregor Main
  • Vlag van Verenigde Staten Justin Suh, WAGR 1332
  • Vlag van Filipijnen Miguel Luis Tabuena w
  • Vlag van Verenigde Staten Tyler Raber
6 juni, Wedgewood
6 juni, Springfield
  • Vlag van Verenigde Staten Charles Danielson, WAGR 12
  • Vlag van Verenigde Staten Nick Hardy w, WAGR 69
  • Vlag van Verenigde Staten Kyle Mueller, WAGR 108
  • Vlag van Verenigde Staten Patrick Wilkes-Krier
spelende reserves

w = winnaar van het kwalificatietoernooi
WAGR = plaats op de wereldranglijst van amateurs

Bryson DeChambeau, winnaar van het US Amateur, en Romain Langasque , winnaar van het Brits Amateur, mochten meedoen als ze nog amateur waren. Zij werden beiden in april 2016 professional, en verloren daardoor hun wildcard.
Aaron Wise[7] won het kwalificatietoernooi op Royal Oaks als amateur, hij stond nummer 6 op de wereldranglijst (WAGR). Daarna studeerde hij af en werd hij professional, net voor de start van het US Open.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=US_Open_2016_(golf)&oldid=59522028"