Yin Yin
| Yin Yin | ||||
|---|---|---|---|---|
| Plaats uw zelfgemaakte foto hier | ||||
| Achtergrondinformatie | ||||
| Jaren actief | 2017-heden | |||
| Oorsprong | Maastricht | |||
| Genre(s) | Thaise funk, disco, wereldmuziek, electronica | |||
| Label(s) | Glitterbeat, Les Disques Bongo Joe | |||
| Leden | ||||
| drummer | Kees Berkers | |||
| toetsenist | Robbert Verwijlen | |||
| bassist | Remy Scheren | |||
| gitarist | Erik Bandt | |||
| Oud-leden | ||||
| multi-instrumentalist | Yves Lennertz | |||
| Officiële website | ||||
| (en) Allmusic-profiel | ||||
| (en) Last.fm-profiel | ||||
| (en) Discogs-profiel | ||||
| (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Yin Yin (alternatieve spelling: Yīn Yīn, YIN YIN, of YĪN YĪN) is een Nederlandse Thai Psych Funkband.
Naam[bewerken | brontekst bewerken]
De naam Yin Yin komt van de vrouwelijke en de schaduwkant van de yin en yang. Volgens Berkers is: ‘Het idee dat yin yang de balans tussen de mannelijke en vrouwelijke kant of het goede en het kwade is, en yin yin is dan onbalans, maar daaruit kan je ook een soort creativiteit creëren.’[1][2][3] Initieel heette de band Lady Boys. Van die naam werd afgezien omdat deze verkeerd geïnterpreteerd kon worden, of omdat deze als aanstootgevend gezien kan worden. Dit is omdat lady boys een vorm zijn van transgenders die een precaire positie hebben in Thailand.[1][2]
Carrière[bewerken | brontekst bewerken]
Yin Yin begon als duo van Lennertz en Berkers. In een oefenruimte in een balletschool namen ze demo's op en hebben die gemixt.[1][4] Origineel zou de band stoppen na het uitbrengen van een aantal nummers, maar door de positieve reacties besloten ze om door te gaan.[5] Toen ze een jaar later begonnen met optreden raakten Scheren en Verwijlen ook betrokken.[1]
In 2019 kwam het debutalbum The Rabbit That Hunts Tigers uit. Het album werd door zowel de pers als het publiek goed ontvangen. In datzelfde jaar heeft Yin Yin onder andere op Lowlands en in verschillende Europese landen opgetreden.[4][6][7]
Het tweede album The Age Of Aquarius werd tijdens de coronapandemie geschreven en opgenomen, en kwam in 2022 uit.[8] De naam van het album is afgeleid van het gelijknamige astrologische verschijnsel.[9] Dit album is ten opzichte van het eerste album meer elektronisch en meer dansbaar, en Thaise invloeden zijn minder terug te horen.[9] Na de opname van dit album verliet multi-instrumentalist Lennertz de band. Erik Bandt is daarvoor in de plaats gekomen.[2]
Het derde album Mount Matsu kwam in 2024 uit. Het album is opgenomen en gemixt in het Belgische Oud-Rekem. Op dit album is de Thaise muzikale invloed minder geworden en is een Japanse muzikale invloed sterker te horen.[2][10][11] De tour die na het uitbrengen van het album kwam werd afgetrapt met een eigen festival.[12]
Bij optredens wordt de band ondersteund door percussionist Gino Bombrini.[4]
Discografie[bewerken | brontekst bewerken]
Albums[bewerken | brontekst bewerken]
- The Rabbit That Hunts TIgers (2019)
- The Age Of Aquarius (2022)
- Mount Matsu (2024)
EPs[bewerken | brontekst bewerken]
- COLLIDE SESSIONS #8 - YIN YIN (2023)
- Tam Tam (2023)
Singles[bewerken | brontekst bewerken]
- Dion Ysiusk (2018)
- One Inch Punch (2019)
- The Grey Chamber of Hinachõ Otome (2019)
- Pingpxng (2019)
- Haw Phin (2020)
- Haw Phin / Chông Ky (2020)
- Nautilus (2021)
- Shēnzhou V. (2022)
- The Year of the Rabbit (2023)
- Takahashi Timing (2023)
Op compilaties[bewerken | brontekst bewerken]
Naast deze muziek bracht de band in 2021 het nummer Goutli Bye Bye uit op de compilatie Futur Antérieur: Bongo Joe's 5 Year Anniversary. Het lied werd daarna niet meer opnieuw uitgebracht.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ a b c d YĪN YĪN: wapperend in kimono's de wereld over. 3voor12 (10 januari 2020). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
- ↑ a b c d van der Valk, Leendert, "De ‘verlegen Limburgertjes’ van band Yīn Yīn zijn op weg naar Japan, maar eerst nog Eurosonic Noorderslag", NRC, 17 januari 2024. Geraadpleegd op 28 januari 2024.
- ↑ Yīn Yīn: "Opeens hoef je niet meer na te denken over wat je de hele zomer gaat doen" | The Daily Indie (7 juni 2019). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
- ↑ a b c Yīn Yīn. www.theater.nl. Geraadpleegd op 28 januari 2024.
- ↑ Interview YĪN YĪN: 'Wij zijn geen bende conservatoriummuzikanten, daar hebben we een hekel aan'. Dansende Beren (15 maart 2022). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
- ↑ Menno Pot, "De psychedelische funk van Yin Yin klinkt eindelijk weer live: ‘Met steeds meer elektronische space sounds’", de Volkskrant, 15 juni 2022.
- ↑ Catchpole, James (Juli 2020). THE RABBIT THAT HUNTS TIGERS. Songlines 2020
- ↑ (en) YĪN YĪN are embracing the cosmic energy | Interview. The Line of Best Fit. Geraadpleegd op 28 januari 2024.
- ↑ a b Interview Yīn Yīn. 3voor12 (29 april 2022). Geraadpleegd op 3 februari 2024.
- ↑ Peter van Brummelen, "Yīn Yīn, zaterdag op Noorderslag: ‘We vinden het zelf ook wonderlijk dat onze muziek zo populair is over de hele wereld’", Het Parool, 19 januari 2024.
- ↑ 15 questions | Interview | YĪN YĪN | "Making music with other people will never disappear.". www.15questions.net. Geraadpleegd op 3 februari 2024.
- ↑ YĪN YĪN Festival. Muziekgieterij Maastricht. Geraadpleegd op 3 februari 2024.