A Force of One

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
A Force of One
Tagline "He hears the silence. He see's the darkness. He's the only one who can stop the killing."
Regie Paul Aaron
Producent Alan Belkin
Scenario Pat E. Johnson
Ernest Tidyman
Hoofdrollen Jennifer O'Neill
Chuck Norris
Clu Gulager
Ron O'Neal
Bill Wallace
Muziek Dick Halligan
Montage Bert Lovitt
Cinematografie Roger Shearman
Productiebedrijf American Cinema Productions
Distributie American Cinema Releasing
Première Vlag van Verenigde Staten 18 mei 1979
Genre martialarts, actie
Speelduur 90 minuten
Taal Engels
Land Verenigde Staten
Budget $2.5 million[1] or $3.5 million[2]
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

A Force of One is een Amerikaanse martialartsfilm uit 1979 met in de hoofdrollen Chuck Norris, Jennifer O'Neill, Ron O'Neal, Clu Gulager en Bill Wallace. De film werd geregisseerd door Paul Aaron en geschreven door Pat E. Johnson en Ernest Tidyman. De film werd uitgebracht door American Cinema Productions.[3]

Verhaallijn[bewerken | brontekst bewerken]

Een team van undercoveragenten van de narcotica afdeling wordt een voor een vermoord door een seriemoordenaar, die gebruikt maakt van martialstechnieken. De politie besluit karatekampioen Matt Logan (Chuck Norris) te rekruteren om een einde te maken aan de moorden. Narcotica-officier Amanda "Mandy" Rust (Jennifer O'Neill) komt tot de ontdekking dat een verrader binnen de politierangen achter de moorden zit.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Jennifer O'Neill Amanda "Mandy" Rust
Chuck Norris Matt Logan
Clu Gulager Dunne
Ron O'Neal Rollins[4]
Bill Wallace Sparks
Eric Laneuville Charlie Logan
James Whitmore Jr Moskowitz
Clint Ritchie Melrose
Pepe Serna Orlando
Ray Vitte Newton
Taylor Lacher Bishop
Lisa James Harriett
Chu Chu Malave Rudy
Kevin Geer Johnson
Eugene Butler Murphy
Mel Novak The Announcer
Kevin Geer Johnson
Karen Oberdiear Alice

Ontvangst[bewerken | brontekst bewerken]

Kritische reacties[bewerken | brontekst bewerken]

Todd McCarthy van Variety schreef: "Hoewel de plot vergezocht is en de productiewaarden niet veel beter zijn dan die van tv, zullen de sympathieke hoofdrolspelers en de sterke karatescènes het beoogde publiek overtuigen." Kevin Thomas van de Los Angeles Times noemde het "een snelle, strakke, knap gefotografeerde thriller... gemaakt met meer vakmanschap dan de meeste martial arts-films." Gene Siskel van de Chicago Tribune gaf de film twee van de vier sterren en noemde het "gewoon een slecht excuus voor een hoop gevechten." K.C. Summers van The Washington Post schreef: "Het is best goed. Niet alleen gaat het sneller dan menig film met een hoger budget, maar het gebeurt zonder veel gore - geen geringe prestatie in een martial arts film .... Een ander pluspunt is dat de romantische hoofdrolspelers, Jennifer O'Neill en Chuck Norris, elkaar echt aardig lijken te vinden; ze zijn ontspannen en op hun gemak voor de camera, en hun scènes samen zijn een genot om naar te kijken."

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Broeske, P. H., "Chuck Norris—An All-American Hit", Los Angeles Times, May 19, 1985. 154169712. Gearchiveerd op 19 april 2023.
  2. Goldman, Stuart, "Movies: Martial-Arts Films: Alive and Kicking", Los Angeles Times, June 29, 1980, p. y28.
  3. "Force of One, A", Monthly Film Bulletin, 1 januari 1980, p. 67.
  4. McLellan, Dennis, "'Superfly' actor Ron O'Neal, '70s blaxploitation film star", Boston Globe, 17 januari 2004. Geraadpleegd op 31 januari 2011.