Anatto
| Anatto | ||||
|---|---|---|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | ||||
| ||||
Structuurformule van per-trans-bixine, de in vet oplosbare component van anatto
| ||||
| ||||
Structuurformule van norbixine, de in water oplosbare component van anatto (hier in de trans-vorm)
| ||||
| Algemeen | ||||
| Andere namen | orleaan, kesumba, bija, rocou | |||
| CAS-nummer | 1393-63-1 | |||
| EG-nummer | 215-735-4 | |||
| Wikidata | Q425902 | |||
| Beschrijving | kleurstof | |||
| Nutritionele eigenschappen | ||||
| Komt voor in | zaden van de orleaanboom | |||
| ADI | 2,5 mg/kg lichaamsgewicht | |||
| Type additief | kleurstof | |||
| E-nummer | E160b | |||
| ||||
Anatto is een kleurstof afkomstig uit de zaden van de orleaanboom (Bixa orellana). De kleur kan variëren tussen geel en rood, waarbij de kleur afhankelijk is van waar men het in oplost, maar ook van de verhouding tussen de bestanddelen.
Anatto is het mengsel, het rode bixine is de vet-oplosbare component, het gele norbixine is de water-oplosbare component. In een zure oplossing is de kleur rozeachtig, tenzij een zuurbestendige vorm van de kleurstof wordt gebruikt.
Als additief is het in de Europese Unie toegestaan onder E-nummer E160b.
Anatto is ook het vruchtvlees om de zaden van de orleaanboom en wordt in de Zuid-Amerikaanse keuken niet alleen als kleurstof, maar ook als smaakstof gebruikt, zoals in kruidpasta's.
Toepassingen
Anatto wordt als kleurstof traditioneel toegepast in Britse cheddarkaas, maar ook bijvoorbeeld in Shropshire Blue, een Engelse blauwschimmelkaas, in mimolette en in custardpoeder. Fabrieken van kaaskleursel en boterkleursel uit anattozaad werden voor het eerst gemeld in Denemarken, en sinds 1860 ook in Nederland (Van Hasselt). Het wordt ook gebruikt om kazen te bedrukken, ter vervanging van een plastic korst.
Geschiedenis
De naam van de plant Bixa orellana is afgeleid van Francisco de Orellana die meeging in de expeditie van Gonzalo Pizarro. De plant werd door Pizarro uit Peru meegenomen. De kleurstof werd door de Spanjaarden als goedkope vervanger van saffraan verhandeld. In Nederland werd de kleurstof bekend onder de naam orleaan of orleans. Uit een verslag van Adriaen van Berkel blijkt dat anatto al in de 17e eeuw in Nederland als verw werd verhandeld. Wanneer men het als kleurstof voor voeding begon toe te passen is niet bekend, maar uit het Huishoudelyk Woordboek van 1743 blijkt dat het toen al gebruikelijk was om kaas met anatto geel te kleuren.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|