Barbara Schwartz

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Barbara Schwartz
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Oostenrijk Oostenrijkse
Geboorteplaats Wenen, Oostenrijk
Geboortedatum 27 januari 1979
Woonplaats Brunn am Gebirge, Oostenrijk
Lengte 1,81 m
Gewicht 69 kg
Profdebuut 1995
Met pensioen 2006
Slaghand links
Totaal prijzengeld 510.141 US dollar
Coach Bernd Wetter
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 198–142
Titels 0 WTA, 6 ITF
Hoogste positie 40e (8 november 1999)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (2003)
Vlag van Frankrijk Roland Garros kwartfinale (1999)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (2001)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (2001)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 67–61
Titels 2 WTA, 6 ITF
Hoogste positie 106e (10 januari 2000)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2000)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2004)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2002)
Laatst bijgewerkt op: 27 november 2014
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Barbara Schwartz (Wenen, 27 januari 1979) is een voormalig tennisspeelster uit Oostenrijk. Schwartz begon met tennis toen zij zes jaar oud was. Haar favoriete ondergrond is hardcourt. Zij speelt linkshandig en heeft een enkelhandige backhand. Zij was actief in het proftennis van 1995 tot en met 2006. Schwartz vertegenwoordigde haar geboorteland op de Fed Cup, in de jaren 1998–1999, 2001–2002, 2004, 2006 en nog in 2008 (toen ze eigenlijk al met pensioen was).

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Schwartz debuteerde in 1994 op het ITF-toernooi van Bogota (Colombia) – zij bereikte er meteen de kwartfinale. Zij stond in 1995 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Bossonnens (Zwitserland) – hier veroverde zij haar eerste titel, door de Spaanse Conchita Martínez Granados te verslaan. In totaal won zij zes ITF-titels, de laatste in 2001 in The Bronx (New York, VS).

In 1996 kwalificeerde Schwartz zich voor het eerst voor een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Linz. Op de WTA-toernooien kwam zij nooit voorbij de kwartfinale.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale, op Roland Garros 1999 – tevens boekte zij daar haar mooiste overwinning: als kwalificante versloeg zij Venus Williams (WTA-5) in de vierde ronde. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de veertigste plaats, die zij bereikte in november 1999.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Schwartz was in het dubbelspel minder actief dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1994 op het ITF-toernooi van Bogota (Colombia) samen met de Colombiaanse Andrea Montoya. Zij stond in 1995 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Salzburg (Oostenrijk), samen met landgenote Evelyn Fauth – hier veroverde zij haar eerste titel, door het Tsjechische duo Sylva Nesvadbová en Milena Nekvapilová te verslaan. In totaal won zij zes ITF-titels, de laatste in 2002 in Vaihingen (Duitsland).

In 1996 speelde Schwartz voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Bol, samen met de Duitse Anca Barna. Zij bereikten er de tweede ronde. Zij stond in 2000 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Auckland, samen met landgenote Patricia Wartusch – zij verloren van het koppel Cara Black en Alexandra Fusai. In 2002 veroverde Schwartz haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Brussel, samen met de Duitse Jasmin Wöhr, door het koppel Tathiana Garbin en Arantxa Sánchez te verslaan. In totaal won zij twee WTA-titels, de tweede in 2004 in Bogota, weer samen met Jasmin Wöhr.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de tweede ronde, op Wimbledon 2004, eveneens samen met Jasmin Wöhr. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 106e plaats, die zij bereikte in januari 2000.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaartal ranking
enkelspel
ranking
dubbelspel
2004 310 134
2003 185
2002 126 126
2001 89 869
2000 758 257
1999 42 132
1998 108 320
1997 201 252
1996 209 199
1995 375 710
1994 518 583

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Geen.

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finaledatum toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
Gewonnen finales
1. 2002-07-14 Vlag van België WTA Brussel gravel Vlag van Duitsland Jasmin Wöhr Vlag van Italië Tathiana Garbin
Vlag van Spanje Arantxa Sánchez
6-2, 0-6, 6-4 details
2. 2004-02-29 Vlag van Colombia WTA Bogota gravel Vlag van Duitsland Jasmin Wöhr Vlag van Spanje Anabel Medina Garrigues
Vlag van Spanje Arantxa Parra Santonja
6-1, 6-3 details
Verloren finales
1. 2000-01-08 Vlag van Nieuw-Zeeland WTA Auckland hardcourt Vlag van Oostenrijk Patricia Wartusch Vlag van Zimbabwe Cara Black
Vlag van Frankrijk Alexandra Fusai
6-3, 3-6, 4-6 details
2. 2002-06-16 Vlag van Oostenrijk WTA Wenen gravel Vlag van Duitsland Jasmin Wöhr Vlag van Hongarije Petra Mandula
Vlag van Oostenrijk Patricia Wartusch
2-6, 4-6 details

Prestatietabel grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 2R 1R 2R 3R 4-4
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3R KF 1R 1R 1R 6-5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 1R 3R 1R 2-5
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 3R 2R 3-4

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 2000 2001 2002 2004  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 1R 0-1
Vlag van Frankrijk Roland Garros 0-0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 1-2
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 0-1

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]