Baritongitaar

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Sidebart (overleg | bijdragen) op 2 mrt 2020 om 03:44.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Mike Mushok, gitarist van Staind (op de foto als lid van Newsted) met een Paul Reed Smith baritongitaar

Een baritongitaar is een elektrische gitaar met een verlengde mensuur die een meestal kwart lager gestemd is dan een elektrische gitaar. De baritongitaar heeft gewoonlijk zes snaren en de stemming is doorgaans B-E-A-D-G-B. Ook de term baritonegitaar wordt wel voor dit type instrument gebezigd. Er bestaan ook akoestische modellen.[1]

In de jaren zestig bracht Fender de Fender Bass VI op de markt, een 6-snarige basgitaar met een verkorte mensuur van 30 inch. Doordat de mensuur kort was flubberden de bassnaren in de standaardstemming (E-A-D-G-B-E). Veel eigenaren van dit instrument gebruiken om die reden een verhoogde stemming met iets dunnere snaren.[bron?] Ook Danelectro kwam in dezelfde periode met een baritongitaar. Sinds de jaren 1990 heeft Fender overigens ook verschillende baritongitaren op de markt gehad die specifiek voor deze stemming ontworpen waren. De meeste baritongitaren hebben een mensuur van ongeveer 28 inch.

De baritongitaar is een concurrent van de 7-snarige gitaar die een normale gitaarmensuur heeft, maar met een extra lage B-snaar.

In het Nu metal-genre gebruikt onder andere de Amerikaanse band Staind de baritongitaar.