Cultureel materialisme

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Cultureel materialisme is een theorie die in de antropologie vooral geassocieerd wordt met het werk van Marvin Harris. Harris introduceerde de term in zijn boek The Rise of Anthropological Theory uit 1968.[1] De theorie stelt dat een cultuur sterk bepaald is door materiële omstandigheden en hieruit is te verklaren. Cultuur is een aanpassing aan materiële omstandigheden als het milieu, geografie of bestaansbehoeften. Deze facetten garanderen tevens het voortbestaan van een cultuur. Zo beperkt het milieu samen met technologie via voedselproductie het aantal mensen dat in een gebied kan leven.[2]

Deze stroming wordt wel tegenover het structuralisme geplaatst.