Curtiss NC
| Curtiss NC Nancy | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Fabrikant | Curtiss | |||
| Type(n) | NC en NCTA vliegboten | |||
| Lengte | 20,80 m | |||
| Spanwijdte | 38,40 m | |||
| Hoogte (vanaf de grond) | 7,44 m | |||
| Stoelen voor passagiers | 4 bemanning (tot 50 record van 27 nov 1918) | |||
| Leeggewicht | 7,257 t | |||
| Max. startgewicht | 12,700 t | |||
| Motoren | 4 × Liberty 12A zuigmotoren | |||
| Max. stuwkracht per motor | 298kW | |||
| Kruissnelheid | 137 km/h | |||
| Kruishoogte | 1372 m | |||
| Max. reikwijdte | 704 km | |||
| Eerste vlucht | 4 oktober 1918 | |||
| Status | In dienst. | |||
| Aantal gebouwd | 2 NC 2 NCTA | |||
| ||||
De Curtiss NC was een Amerikaans watervliegtuig dat als eerste over de Atlantische Oceaan vloog. Het werd ontwikkeld als anti-duikbootvliegtuig wegens de grote verliezen aan vliegtuigen door Duitse duikboten in de Eerste Wereldoorlog.
Geschiedenis
Ontwikkeling
De eerste vlucht was op 4 oktober 1918, aan het einde van de oorlog maar de 3 nog te maken modellen werden niet afgezegd. De US Navy wilde er de eerste trans-Atlantische vlucht mee uitvoeren.
De 4 modellen zouden de naam NC1, NC2, NC3 en NC4 krijgen. Maar nadat de NC-2 verloren ging in een storm kregen de andere modellen de naam NCTA (NC Trans Atlantic).
Historische vlucht
Op 8 mei 1919 vertrokken ze voor de oversteek. Vertrekpunt was Newfoundland en via de Azoren om in Portugal via de kustlijn in Plymouth (Groot-Brittannië) aan te komen.
Men had op de gehele route om de 80 km een marineschip liggen, dat in geval van nood kon worden ingezet.
De NC1 (NCTA1) en NC3 (NCTA3) moesten even ten westen van de Azoren een noodlanding maken.
De NC4 (NCTA4)kwam op 31 mei 1919 aan in Engeland.
Bij een ander record dat werd gevestigd op 27 november 1918 werden er 50 passagiers meegenomen.
