David Shire

David Shire
Algemene informatie
Volledige naam	David Lee Shire
Geboren	3 juli 1937
Geboorteplaats	Buffalo, New York
Land	Verenigde Staten
Werk
Jaren actief	1960 – heden
Genre(s)	Soundtracks / Musicals
Beroep	Componist
	Officiële website; (en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

David Lee Shire (Buffalo, 3 juli 1937) is een Amerikaans filmcomponist. Hij won in 1980 een Oscar voor het nummer "It Goes Like It Goes" van de film Norma Rae (1979).

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

David Shire werd in 1937 geboren in Buffalo (New York) als de zoon van Esther Miriam Sheinberg en Irving Daniel Shire, een orkestleider en pianoleraar.^[1] Zijn familie was joods. Hij studeerde in 1959 magna cum laude af aan Yale University. Hij volgde de richtingen Engels en muziek.

Van 1970 tot 1980 was hij gehuwd met actrice Talia Coppola, die sindsdien beter bekend is onder de naam Talia Shire. De twee kregen een zoon, Matthew. Sinds 1982 is Shire getrouwd met actrice Didi Conn. Ze hebben samen een zoon, Daniel, die een autismespectrumstoornis heeft.^[2]

Film en televisie[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren 1960 begon Shire muziek te componeren voor televisieseries. Een decennium later maakte hij de overstap naar films. Hij was in die periode gehuwd met actrice Talia Shire, zus van regisseur Francis Ford Coppola. Voor Coppola componeerde hij in 1974 de muziek van diens paranoiathriller The Conversation. Daarnaast schreef Shire ook muziek voor bekende films als The Taking of Pelham One Two Three (1974), All The President's Men (1976), Saturday Night Fever (1977) en Zodiac (2007).

In 1980 werd Shire twee keer genomineerd voor een Oscar in de categorie beste originele nummer. De nominaties waren voor "It Goes Like It Goes" van de film Norma Rae (1979) en "Theme from The Promise (I'll Never Say 'Goodbye')" van The Promise (1979). Shire won de Oscar uiteindelijk voor Norma Rae. Daarnaast werd hij ook vijf keer genomineerd voor een Emmy Award.

Theater[bewerken | brontekst bewerken]

Als pianist maakte Shire deel uit van de theaterproducties The Fantasticks en Funny Girl, dat later ook verfilmd werd. Shire was ook een poos de muzikale begeleider van Barbra Streisand, die de hoofdrol vertolkte in Funny Girl.

Shire vormde meestal een duo met tekstschrijver Richard Maltby jr., die hij had leren kennen tijdens zijn studiejaren aan Yale University. De twee werkten samen aan onder meer de Broadwayshows Baby (1983) en Big (1996), de musicalversie van de gelijknamige film uit 1988.

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

1971: One More Train to Rob
1971: Drive, He Said
1971: Summertree
1971: Skin Game
1972: To Find a Man
1973: Steelyard Blues
1973: Two People
1973: Class of '44
1973: Showdown
1974: The Conversation
1974: The Taking of Pelham One Two Three
1975: The Fortune
1975: Farewell, My Lovely
1975: The Hindenburg
1976: All the President's Men
1976: Harry and Walter Go to New York
1976: The Big Bus
1977: Saturday Night Fever (additioneel muziek)
1978: Straight Time
1979: Norma Rae
1979: Fast Break
1979: The Promise
1979: Old Boyfriends
1981: The Night the Lights Went Out in Georgia
1981: Only When I Laugh
1981: Paternity
1982: The World According to Garp
1983: Max Dugan Returns
1984: Oh, God! You Devil
1984: 2010: The Year We Make Contact
1985: Return to Oz
1986: Short Circuit
1986: 'night, Mother
1988: Vice Versa
1988: Backfire
1988: Monkey Shines
1991: Paris Trout
1992: Bed & Breakfast
1995: One Night Stand
2002: Two Against Time (televisiefilm)
2002: Ash Wednesday
2004: The Tollbooth
2007: Zodiac
2009: Beyond a Reasonable Doubt
2015: Quitters
2015: Walk On By
2016: The American Side
2017: Love Sfter Love

Prijzen en nominaties[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Prijs	Categorie	Muziek / Film	Uitslag
1980	Academy Awards	Beste originele nummer	"It Goes Like It Goes" van Norma Rae (1979)	Gewonnen
1980	Academy Awards	Beste originele nummer	"Theme from The Promise (I'll Never Say 'Goodbye')" van The Promise (1979)	Genomineerd