Edmund Schücker

Edmund Schücker (soms ook: Schuecker of Schuëcker) (Wenen, 16 november 1860 – Bad Kreuznach, 9 november 1911^[1]) was een Oostenrijks componist, muziekpedagoog en harpist.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Edmund Schücker is in harpkringen een welbekende naam. In 1888 werd hij onderscheiden als hofharpist van groothertog Willem Ernst van Saksen-Weimar-Eisenach. Een bepaalde tijd was hij ook professor aan het Conservatorium Leipzig. Na een carrière als harpsolist in Europa ging hij in 1891 naar de Verenigde Staten en was lid in verschillende orkesten. Vanaf 1891 was hij lid bij het Theodore Thomas' orchestra, wat later om benoemd werd in Chicago Symphony Orchestra en eveneens was hij in deze tijd professor aan het Chicago Conservatorium.

Hij trad als solist op tijdens het 37e jaarlijkse festival van het Worcester County (Massachusetts) op 27 september 1894 in de Mechanics Hall met een eigen werk Fantasie, voor twee harpen.^[2] Na een uitnodiging van Gustav Mahler ging hij in 1900 voor korte tijd naar Wenen aan de Hof-opera terug.

Van 1904 tot 1909 was hij harpist in het Philadelphia Orchestra en vanaf 1910 was hij harpist van het orkest van de Metropolitan Opera in New York.

Als componist schreef hij vooral werken voor "zijn" instrument, die ook vandaag nog verplicht studiemateriaal zijn aan conservatoria in de hele wereld. Zijn bekendste werk is de Mazurka in es klein, op. 12 voor harp.

Composities[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor harmonieorkest[bewerken | brontekst bewerken]

Mazurka in es mineur, voor harp en harmonieorkest, op. 12 - bewerking door: Adi Rinner

Werken voor kamermuziek[bewerken | brontekst bewerken]

Mazurka in es mineur, voor dwarsfluit en harp, op. 12

Werken voor harp[bewerken | brontekst bewerken]

1892 Wiegenlied, voor harp
Barcarole, voor harp, op. 38
Chanson Espanole, voor harp
Études et Préludes, voor harp, 3 vol.
1. 30 Etudes progressives
2. 24 Préludes
3. 18 Etudes de haut niveau
Fantasia, voor harp
Fantasie, voor twee harpen
Remembrance of Worchester, voor twee harpen, op. 40
Sammlung von Etüden für Harfe, op. 18
R. Wagner’s Orchesterstudien für Harfe, 3 vol.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

Hans Joachim Zingel: Zur Bibliographie der Schulwerke für Harfe, in: Acta Musicologica, Vol. 7, Fasc. 4 (Oct. - Dec., 1935), pp. 162–167
Francis Anne Wister: Twenty-five Years of the Philadelphia-Orchestra 1900-1925, Books for Libraries Press, Freeport New York, 1925, Reprint 1970

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Bericht van het overleden van de harpist Edmund Schücker in de uitgaven van de The New York Times van 10 november 1911 (zie ook: Bericht van het overleden van de harpist Edmund Schücker)
↑ Aankondiging van het festival in The New York Times van 2 september 1894 (zie ook: Aankondiging van het festival in The New York Times van 2 september 1894 met medewerking van Edmund Schücker als harpsolist)

[1] Bericht van het overleden van de harpist Edmund Schücker in de uitgaven van de The New York Times van 10 november 1911 (zie ook: Bericht van het overleden van de harpist Edmund Schücker)

[2] Aankondiging van het festival in The New York Times van 2 september 1894 (zie ook: Aankondiging van het festival in The New York Times van 2 september 1894 met medewerking van Edmund Schücker als harpsolist)

[1]

[2]