Édouard Pelseneer
| Édouard Pelseneer | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsinformatie | ||||
| Nationaliteit | .svg){kind=small} België
| |||
| Geboortedatum | 15 februari 1870 | |||
| Geboorteplaats | Stad Brussel | |||
| Overlijdensdatum | 1 januari 1947 | |||
| Overlijdensplaats | Leuven | |||
| Beroep | architect | |||
| ||||
Édouard Alfred Florent Pelseneer (Brussel, 15 februari 1870 - Leuven, 1 januari 1947), is een Belgisch Art Nouveau-architect die vooral actief was in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.[1]
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Édouard Pelseneer was de zoon van Henri Pelseneer, een van de voornaamste Art nouveau-meubelfabrikanten die het grootste deel van de meubels en deuren maakte voor Victor Horta.
Pelseneer was leerling van Ernest Hendrickx aan de Normaalschool voor Tekenkunsten in Sint-Joost-ten-Node.[1] In 1889-1891 volgde hij nog twee jaar architectuur aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel.[2]
Hij was een tijd lang assistent van architect Léon Govaerts.
Hij maakt deel uit van de tweede generatie Art nouveau-architecten in de trend van de geometrische Art nouveau ingeleid door Paul Hankar (in tegenstelling tot de Art nouveau floral van Victor Horta).
De modernistische architect Maurice Van Nieuwenhuyse liep stage bij Pelseneer.
Werken (selectie)
[bewerken | brontekst bewerken]
- de woning Les Hiboux op de Brugmannlaan 55 in Sint-Gillis (1899), met sgraffito van Paul Cauchie
- Villa Khnopff, de woning van kunstschilder Fernand Khnopff in Elsene (1900, gesloopt in 1938)
- Woning Dricot in Elsene (1900)
- Villa Pelseneer zijn eigen huis-atelier in Ukkel (1910)
Voetnoten
- ↑ a b (fr) Franco Borsi, Hans Wieser (1996). Bruxelles, capitale de l'art nouveau. J.-M. Collet, pp. 385.
- ↑ Annelies Nevejans, Edouard Pelseneer. ODIS (9 augustus 2011). Geraadpleegd op 23 april 2024.
Bronnen
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Édouard Pelseneer op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
Literatuur
- Anne Van Loo (2003). Repertorium van de architectuur in België. Mercatorfonds, Antwerpen.
