Eliane Becks Nininahazwe
| Eliane Becks Nininahazwe | ||
|---|---|---|
| ||
Poster van de campagne Hiv uit de kast,
met afbeelding van Eliane Becks Nininahazwe | ||
| Algemene informatie | ||
| Geboren | 1976 Gihanga, Burundi | |
| Nationaliteit |  Nederland,  Burundi
| |
| Religie | rooms-katholiek | |
| Beroep | muzikante/danseres | |
| Bekend van | campagne "Hiv uit de kast" | |
| Website | http://www.indonongo.nl | |
Eliane Becks Nininahazwe (Gihanga, Burundi, 1976) is een Nederlands-Burundees muzikante/danseres en activiste voor de Hiv Vereniging Nederland.
Leven en werk
Eliane Nininahazwe groeide op tijdens het etnische geweld tussen de Hutu- en Tutsi-stammen in Burundi, in een streng katholiek gezin. In 2003 trouwde ze met een Nederlander die voor Oxfam werkte en verhuisde met hem naar Angola. Daar werd tijdens een routinecontrole voor haar diabetes, vastgesteld dat ze hiv-seropositief was. Ze ging geregeld voor behandeling naar Zuid-Afrika, maar verhuisde in 2007 met haar gezin naar Nederland. Hoewel zij nog hiv-positief is, is het virus sinds 2016 niet meer aantoonbaar in haar bloed. Haar kinderen zijn seronegatief.
Zij geeft Afrikaanse muziek- en dansworkshops met haar organisatie Indonongo BV. Ze bespeelt de indonongo, een soort eensnarige viool gemaakt van een koeienhoorn, en de djembé. Ze heeft twee albums uitgebracht, Ramba en Indonongo.
Activisme
Nadat zij als vrijwilliger in een ziekenhuis werd weggestuurd omdat zij hiv-positief was, steunde de Hiv Vereniging haar in een rechtszaak, en werden de regels in het ziekenhuis veranderd.[1] Ondanks het stigma en het risico van sociale isolering, besloot ze open te zijn over haar ziekte om het taboe te doorbreken en mensen voor te lichten, niet alleen in Nederland maar ook in Burundi. Sinds 2014 treedt ze veel naar buiten, onder meer als voorlichter op scholen en voor de campagne "Hiv uit de kast" van de Hiv Vereniging en stichting Hello Gorgeous. Zij zet zich onder meer in om hiv onder zwangere vrouwen in Burundi te behandelen.[2] Volgens Journal Burundi Eco is ze eerste zwarte vrouw die openlijk over haar seropositiviteit heeft durven spreken. Zij kreeg in 2016 de prijs van de Voice Achievers Award, georganiseerd door het African Voice Magazine, voor het inspireren van de Afrikaanse diaspora.[3] Ter gelegenheid van Wereldaidsdag 2016 stond ze afgebeeld op meer dan levensgrote posters op peperbussen, met de tekst Ik heb hiv en God houdt van mij, en trad zij op in de tv-show "No socks no shoe" van GAM TV.[4] Ook was zij in 2016 een van de top vijf kandidaten van de Face of winter campagne van Fashion Outreach Amsterdam.
Haar levensmotto is "Als het leven je honderd redenen geeft om te huilen, geef je het duizend redenen om te lachen."
- ↑ Hiv Vereniging: De mensen van de Hiv Vereniging
- ↑ Amersfoort Nu, 26 november 2014: Eliane uit Burundi zet zich in voor meer openheid over hiv
- ↑ Journal Burundi Eco no 2016: Une Burundaise parmi les gagnants du prix "The voice achievers awards 2016"
- ↑ The Voice, African News Magazine, 7 december 2016: GAM TV drama series highlight taboos and stigma against people living with HIV/Aids
- Website Indonongo: Eliane Becks Nininahazwe
- Hello Gorgeous 4 september 2014: Ook met hiv kun je van jezelf houden
- Website HIV uit de kast: Ik heb hiv en God houdt van mij
- Africa Web TV 27 december 2015: Eliane Nininahazwe - Living positively with HIV
- RTL nieuws 29 november 2016: Eliane heeft hiv: 'Ik wil het taboe doorbreken'