Exploitatiehofje
Een exploitatiehofje was een type hofje in Nederland dat werd beheerd door een exploitant, met een commercieel doel. Het is hiermee het tegenovergestelde van een liefdadigheidshofje.
Achtergrond
[bewerken | brontekst bewerken]De vraag naar exploitatiehofjes werd gevoed door de groei van het aantal arme arbeiders in sommige steden in de tweede helft van de negentiende eeuw. De hofjes werden gebouwd achter de bestaande huizenrijen, waar de grond goedkoper was en geen vergunning nodig was. Ze bestonden vaak uit rijen eenvormige kleine woningen aan een smal pad. De kwaliteit van de huisjes liet vaak te wensen over en vaak moesten de bewoners gebruik maken van een gezamenlijk privaat. Ook planologisch vormde de aanleg van deze hofjes een probleem. De overheid probeerde met het instellen van bouwverordeningen de grootste uitwassen tegen te gaan en greep te krijgen op deze ontwikkelingen of zelfs de aanleg ervan geheel te verbieden. Veel van deze hofjes zijn in de 20ste-eeuw door grote saneringsoperaties verdwenen.
Referenties
[bewerken | brontekst bewerken]- B. Koopmans (2005) De Verborgen Stad. 115 hofjes in Den Haag. De Nieuwe Haagsche. ISBN 9789077032541