Filips van Orléans (1869-1926)
Louis Philippe Robert van Orléans (York House, Twickenham, 6 februari 1869 - Palermo, 28 maart 1926), hertog van Orléans, was van 1894 tot 1926 als Filips VIII orleanistisch en legitimistisch pretendent naar de troon van Frankrijk.
Philippe was de oudste zoon van Philippe (VII), graaf van Parijs (1838-1894) en van Marie Isabelle van Orléans (1848-1919), dochter van Anton, hertog van Montpensier. Hij werd geboren in Engeland en keerde in 1871 met zijn ouders terug naar Frankrijk. In 1886 werd zijn vader, sinds de dood van Henri, graaf van Chambord in 1883 niet alleen Orleanistisch maar ook Legitimistisch pretendent, vanwege zijn populariteit het land uitgezet. Philippe trad in Britse krijgsdienst en diende in 1888-1889 in India. In 1890 bezocht hij Parijs om dienst te nemen in het Franse leger. Hij werd gearresteerd en veroordeeld tot 2 jaar cel, maar president Marie François Sadi Carnot liet hem na enkele maanden vrij en zette hem uit naar Zwitserland.
Philippe werd na de dood van zijn vader in 1894 pretendent. Hij verhuisde hierop naar Brussel, dat dichter bij Frankrijk lag dan Engeland. Hij huwde in 1896 met Maria Dorothea Amalia van Oostenrijk (1867-1932), een dochter van aartshertog Jozef. Het huwelijk bleef kinderloos. In de Eerste Wereldoorlog probeerde hij wederom vergeefs dienst te nemen in het leger van Frankrijk of een geallieerd land. In 1905, 1907 en 1919 bereisde hij het noordpoolgebied en in 1922-1923 Brits-Oost-Afrika. Hij stierf in 1926. Zijn opvolger was zijn neef Jean van Orléans, hertog van Guise, de zoon van zijn oom Robert van Bourbon-Orléans.
| Voorganger: Filips (VII) |
Orleanistisch en legitimistisch troonpretendent 1894-1926 |
Opvolger: Jan (III) |