Flavius Merobaudes
Flavius Merobaudes was een Latijnse redenaar en dichter uit de 5e eeuw. Hij was een Romein van Frankische afkomst die in Spanje opgroeide en mogelijk een afstammeling was van de Romeinse generaal Merobaudes die in de vierde eeuw leefde. [1]
Hij was de officiële laureaat van keizer Valentinianus III en diens opperbevelhebber Aetius. Tot het begin van de 19e eeuw was hij alleen bekend door een bericht over hem in de Kronieken (jaar 443) van zijn tijdgenoot Hydatius, waar hij wordt geprezen als dichter en redenaar, en melding wordt gemaakt van beelden die ter ere van hem zijn opgericht. [2] In 1813 werd in Rome de basis van een standbeeld ontdekt, met een lange inscriptie uit het jaar 435 ( CIL vi. 1724) over Flavius Merobaudes, die zijn verdiensten als krijger en dichter vierde. Tien jaar later werden enkele Latijnse verzen ontdekt op een palimpsest in het klooster van St. Gallen, waarvan het auteurschap terug te voeren is op Merobaudes, vanwege de grote gelijkenis in taal met die van de inscriptie. [2]
Werk[bewerken | brontekst bewerken]
Van Merobaudes is alleen een kort gedicht van 30 hexameters bekend, De Christo.[2]
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Bachrach, Bernard S. (University of Minnesota. Center for Early Modern History). City Walls: The Urban Enceinte in Global Perspective. Cambridge University Press (2000), p. 196 .
- ↑ a b c Chisholm 1911.