Frans Erens

Frans Erens
	Frans Erens met hoed en lorgnet (foto: Willem Witsen, 20ste eeuw)
Algemene informatie
Volledige naam	Maria Joseph Franciscus Peter Hubertus Erens
Geboren	23 juli 1857
Geboorteplaats	Schaesberg
Overleden	5 december 1935
Overlijdensplaats	Sint Gerlach
Land	Nederland
Beroep	Criticus, prozaïst
Werk
Jaren actief	1883-1935
Bekende werken	Dansen en rhytmen; Litteraire wandelingen; Vervlogen Jaren
	Dbnl-profiel
Portaal	Literatuur

Maria Joseph Franciscus Peter Hubertus (Frans, vaak ook: François) Erens (Schaesberg, 23 juli 1857 – Houthem-Sint Gerlach, 5 december 1935) was een Nederlandse criticus en prozaschrijver. Hij behoort tot de stroming van de Tachtigers.

Erens ging school aan Rolduc in Kerkrade en studeerde later rechten in Leiden, Bonn, Parijs en Amsterdam. In 1888 promoveerde hij in Amsterdam. Hij vestigde zich als advocaat in 1889. In 1897 werd hij griffier bij het kantongerecht in Veghel en later in Oostburg. Vanaf 1901 legde hij zich volledig toe op het schrijverschap. Hij woonde op verscheidene plaatsen zowel in als buiten Nederland, voordat hij zich in 1927 definitief vestigde in Houthem.

Huize De Kamp in Schaesberg, waar Frans Erens geboren werd. Hier staat nu het gemeentehuis van Landgraaf.

Vanaf 1883 schreef hij kritieken en beschouwingen, vooral over de moderne Franse literatuur. In 1886 werd hij medewerker van De Nieuwe Gids, waarvoor hij zowel essays als proza schreef en waarvan hij mederedacteur was in 1896 en 1897 en van 1909 tot zijn overlijden.

Halverwege de jaren 1880 verbleef hij in Parijs waar hij omging met belangrijke moderne Franse schrijvers als Maurice Barrès en Joris-Karl Huysmans. De mooiste bladzijden in zijn Vervlogen Jaren zijn aan deze periode gewijd.

Door Charles Baudelaire leerde hij het prozagedicht kennen en Erens introduceerde dit in 1886 in Nederland in De Nieuwe Gids. Zijn eigen prozagedichten werden in 1893 uitgebracht in de bundel Dansen en rhytmen. Zijn belangrijke opstel over Baudelaire (het eerste in het Nederlands taalgebied) werd, tezamen met beschouwingen verschenen in De Nieuwe Gids en de Amsterdammer, in 1906 gebundeld in Litteraire wandelingen.

Vanaf 1895 schreef hij voornamelijk reisbeschrijvingen over plaatsen die hij had bezocht. Rond 1910 ging hij ook schrijven over Limburg, waar hij was geboren. Hij heeft ook werk vertaald van Augustinus, Thomas à Kempis en Jan van Ruusbroec.

Frans Erensprijs

In 1985 werd de driejaarlijkse Frans Erensprijs ingesteld. Deze werd — tot 2001 — afwisselend voor proza, memoires en poëzie uitgereikt.

Bibliografie

1893 - Dansen en rhytmen
1906 - Litteraire wandelingen
1912 - Gangen en wegen
1922 - Toppen en hoogten
1922 - Vertelling en mijmering
1924 - Litteraire overwegingen
1928 - Litteraire meeningen
1931 - Stille steden

Postuum verschenen

1938 - Vervlogen jaren

Externe links