Gebruiker:Ceulen1970/Ceulen
De familie is een oud-Limburgs geslacht dat zich in de 18e, 19e en 20e eeuw bezighield met de exploitatie van mergel en kalksteen. De stamvader Adam Keulen werd eind 16e eeuw geboren en was eigenaar van de Geleenderhof onder Beek. Een afstammeling Petrus vestigde zich in 1767 in de vrijheerlijkheid Sint-Pieter en werd aldaar burgemeester. Na hem zouden nog vier generaties burgemeester worden van het dorp. Daarnaast waren de leden van de familie door de eeuwen heen eigenaar van verscheidene delen van de Sint-Pietersberg. Vanaf de twintigste eeuw bekleedden leden posities in het openbaar bestuur, bankwezen en de diplomatieke dienst.
Enkele telgen[bewerken | brontekst bewerken]
- Petrus (1727-1790), maire St. Pieter, ondernemer mergelexploitatie, patriot[1]
- Mattheus (1754-1818), kannunik van St. Anne (Onze Lieve Vrouwe), directeur der kannuniken van het Bons-Efant, pastoor van St. Pieter
- Paulus (1757-1818), municipaal agent, burgemeester St. Pieter
- Michael (1767-1811), schepen van St. Pieter
- Pieter Hubertus (1809-1877), mergelexploitant, burgemeester St. Pieter, landeigenaar
- Helena Josephina Hubertina (1835-1892), huwde August Marres en opende samen met hem Brouwerij Marres-[2]
- Johannes Petrus Hubertus (1840-1910), gemeentelijk secretaris, burgemeester St. Pieter, eerste luitenant Schutterij van Limburg, Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
- Pieter Leon Hubertus (1874-1946), burgemeester St. Pieter, gemeenteraadslid Maastricht, voorzitter raad van toezicht Boerenleenbank, oprichter N.V. Kalkmergelmaatschappij Sint-Pietersberg
- Jean Hubert Joseph (1902-1961), bewaker van de historische kunstschatten in oorlogstijd in het Noordelijke Gangenstelsel Sint-Pietersberg
- Bernard (Bennie), wielrenner, journalist/schrijver
- Anfridus Guillemus Huberus (1878-1937), rentmeester Burgelijk Armbestuur Maastricht
- Joseph Laurentius Hubertus (1917-2008), diplomaat, ambassadeur bij de Heilige Stoel, officier in de Orde van Oranje-Nassau, Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw
- Pieter Leon Hubertus (1874-1946), burgemeester St. Pieter, gemeenteraadslid Maastricht, voorzitter raad van toezicht Boerenleenbank, oprichter N.V. Kalkmergelmaatschappij Sint-Pietersberg
- Pieter Hubertus (1809-1877), mergelexploitant, burgemeester St. Pieter, landeigenaar
Burgemeester[bewerken | brontekst bewerken]
In augustus 1918 ligt er in Maastricht een ontwerp klaar voor uitbreiding van de Limburgse hoofdstad. De Gedeputeerde Staten polsen bij de nagelegen gemeentes naar de "gevoelens van de raad" en zo ook in het dorp Sint-Pieter. Het gemeentebestuur lijkt unnaniem tegen inlijving. Wethouder Lhoest verwoord het sentiment: "Annexatie van St. Pieter door Maastricht is een ramp, we zullen dubbel zoveel belasting moeten gaan betalen en de voordelen zullen slechts weinigen zijn". Wethouder Rosier vreest daarbij voor de tuinbouw. Burgemeester stelt als reactie een afwijzend rapport op, maar tevergeefs. Tijdens de laatste raadsvergadering van St. Pieter als zelfstandige gemeente wordt geconstateert dat het onomkoombaar is; de annexatie door de grote broer Maastricht zal haar doorgang vinden. Onder luid applaus wordt echter nog een laatste daad van verzet verricht; in de raadzaal wordt het voorstel aangenomen de Groenstraat om te dopen in de Burgemeester straat. Uit de vergadering is het volgende citaat bewaard gebleven: "Uit erkenning voor de langdurige diensten van bijna 200 jaar, dat de als burgemeester van St. Pieter hebben gefungeerd, krijgt de Groenstraat waar zij steeds gewoond hebben, de naam van de die zo nauw verbonden zijn en zo diep wortelen in deze gemeente". De familie woonde in deze straat gedurende hun ambtsperiodes op nummer 80. Burgemeester Leon nam vanaf de annexatie gedurende twee periodes zitting in het gemeentebestuur van Maastricht. Van 1920 tot 1931 en van 1932 tot 1939.
Krijtje van[bewerken | brontekst bewerken]
Koning Willem II, koning Willem III, koningin Emma, koningin Wilhelmina en koningin Beatrix gebruikten allen het krijtje van om hun handtekening te zetten in de ondergrondse gangen van Maastricht |titel=Artikel: Krijtje van |achternaam=Leerssen |voornaam=J. |uitgever=Mestreech ‘92}}</ref>. Gedurende de koninklijke bezoeken aan de streek fungeerde een steevast als gastheer. Zo ontstond de traditie waarbij hetzelfde krijtje telkens door een van de leden van het koninklijk huis werd gebruikt voor het zetten van een handtekening in de Limburgse grotten. Het laatste voorbeeld was prinses Beatrix tijdens de door Nederland georganiseerde Eurotop van 1992 waar het verdrag van Maastricht werd ondertekend.
Bronnen, noten en/of referenties
|