Gebruiker:Chescargot/Margot Chamalaun
Margot Chamalaun (?-?) was een schrijfster in de onderzoeksjournalistiek. Ze was gespecialiseerd in de velden van chemie, natuurkunde en historie en werkte bij de Intermediair.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]
Margot werd (datum) te (plaats) geboren als laatste telg van François Jean Chamuleau (1906-1974) en Elisabeth Carolina Marie van der Voort Chamuleau (1903-1999). Ze werd voorgegaan door vijf oudere broers en zussen, in respectievelijke volgorde: Frans, Wim, Rob, Marianne en Carla.
Studiejaren[bewerken | brontekst bewerken]
1968: "Margot A.R. Chamuleau" is voor het verenigingsjaar 1968-1969: benoemt tot voorzitter van de Katholieke meisjesstudentenvereniging "Religione iunctae amicitiaque"[1]
... Margot promoveerde tot doctorandus op (onderwerp)
Carrière[bewerken | brontekst bewerken]
1979: Over haar boek Breinverkenningen (recensie uit 1982[4]
1980: Artikel uit 1988 over Van Stevin tot Lorentz (1980) [5]
1981: Over haar boek Voltooid verleden tijd?[6] [7] In 83 wordt een onderzoekje geschreven waar haar boek als bron dient.[8]
...: Overlijden
Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]
Artikels[bewerken | brontekst bewerken]
- Margot Chamalaun in .... Chemisch Weekblad (26 januari 1973)
- Margot Chamalaun, Nylonfabricage, een broeierig bedrijf. De tijd : dagblad voor Nederland (5 juni 1974).
- Margot Chamalaun, Duidelijk ja of nee tegen kernreactoren nog niet mogelijk. De tijd : dagblad voor Nederland (9 juli 1974).
- Margot Chamalaun, Keerzijde van Kalkarmedaille. De tijd : dagblad voor Nederland (27 juli 1974).
Boeken[bewerken | brontekst bewerken]
- Margot Chamuleau (1973). De Maastrichtse Edison. Den Haag: Koninklijke Nederlandse Chemische Vereniging.
- John Garbutt, Hans Linnemann, Rein Brolsma, Margot Chamalaun, Aurelio Peccei (1976). Mensen tellen. Utrecht: Spectrum.
- Margot Chamalaun, Eric Jan Tuininga, Arnold Heertje (1979). Samenleving en technologie. Amsterdam: Intermediair.
- M Chamalaun; et al (1979). Chips ... : grootschaligheid in het klein. Amsterdam : Intermediair.
- Kees Boer en Margot Chamalaun (red.) (1979). Breinverkenningen. Van Gorcum Assen / Intermediair Amsterdam, 351 pag.
- Kox en Chamalaun (1980). Van Stevin tot Lorentz.
- M. Chamalaun en H.T. Waterbolk (ed.) (1981). Voltooid verleden tijd? Een hedendaagse kijk op de prehistorie. Intermediair, 260 pag..
- M Chamalaun (1981). Het informatietijdperk : informatie verandert de samenleving. Amsterdam: Intermediair.
- Margot Chamalaun, Doekele Stavenga (1982). Biofysica: levende natuurkunde. VNU Business Publ, afd. documentatie, 171 pag. . Dit boek is een samenstelling van de artikelen die daarvoor als een serie in de Intermediair waren gepubliceerd onder redactie van Chamalaun en Stavenga.
- Mels Sluyser, Margot Chamalaun (1983). Kanker: hoe lang nog?.
- Kees Boer en Margot Chamalaun (1985). Over voortplanting gesproken. Groningen/Amsterdam: Wolters-Noordhoff /Intermediair.
Papers[bewerken | brontekst bewerken]
- Van Der Leeuw, S. E., A. Voorrips, M. Chamalaun, and H. T. Waterbolk. "Moderne ontwikkelingen in de archeologie." Voltooid Verleden Tijd (1980): 213-28.
- Waals, J. D., M. Chamalaun, and H. T. Waterbolk. "Oudheid en grootheid. Archeologie en nationalisme." M. Chamalaun and HT Waterbolk (eds) (1980): 245-257.
- Waterbolk, H. T. "Het vak prehistoric Karakter, doel en werkwijze." M. Chamalaun and HT Waterbolk (eds) (1980): 9-20.
- Chamalaun, M., ed. Voltooid verleden tijd? Een hedendaagse kijk op de prehistorie. Backhuys, 1980.
- Brandt, R. W., G. F. IJzereef, M. Chamalaun, and H. T. Waterbolk. "West Friesland in de Bronstijd. Leven en sterven ‘binnen de grenzen van een model’." M. Chamalaun and HT Waterbolk (eds) (1980): 47-62.
Bronnen, noten en/of referenties
|