Naar inhoud springen

Gebruiker:Ella Walravens/Abdis Ansoaldis van Maubeuge

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De heilige Aldegondis lezend in een boek. Een duif legt haar een zwarte sluier op het hoofd. In haar linker hand houdt zij een staf. Naast haar aan tafel staat een engel. Boven de engel zweeft een kelk met een hostie.

Ansoaldis van Maubeuge, geboren rond 1000, groeide op binnen de muren van de abdij van Maubeuge. Uiteindelijk werd ze binnen deze vrouwenabdij abdis. Als abdis speelde ze een grote rol binnen de Benedictijnse hervorming. Ze omarmde een sober dieet en geloofde in innerlijke reinheid. Haar leven werd een toonbeeld van toewijding aan het geloof.  

Abdij van Maubeuge[bewerken | brontekst bewerken]

De vrouwengemeenschap van Maubeuge is gesticht in de zevende eeuw door de aristocrate Aldegonde. Haar leven en heiligheid legden de fundamenten voor de opvoeding en levenswijze van de kanunnikessen in de abdij.[1] Aldegonde werd al snel na haar dood als heilige vereerd, tot op heden is zij de meest bekende heilige uit de abdij van Maubeuge.[2]

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Ansoaldis van Maubeuge is geboren omstreeks het jaar 1000. Ze werd als klein meisje naar de Henegouwse vrouwenabdij van Maubeuge gebracht.[3] Haar familie was afkomstig uit het dorpje Leernes, dat gelegen was op een goede zeven kilometer van de abdij van Lobbes en dat tot de bezittingen van deze abdij behoorde. Haar broer Thierry van Leernes werd tot zijn tien jaar toevertrouwd aan haar. Zij stond in voor zijn basisscholing. Hij was enorm beïnvloed door zijn zus haar benedictijnse leefwijze en werd hierdoor een voorbeeldige leerling in de abdij. Naast opvoeder van haar broer Thierry, was Ansoaldis ook leidster van de vrouwengemeenschap. Toen ze abdis werd, pleitte ze voor een hervorming naar Benedictijns model.[4] Ze vroeg en kreeg van bisschop Gerard van Kamerijk en graaf Reinier van Bergen toestemming om de kloosterdiscipline te herstellen.  Ze had een goed inzicht in de ascetische literatuur die in die tijd door mannelijke hervormers werd gebruikt. Dit zijn Benedictijnse werken die gericht zijn op een eenvoudige en sobere levensstijl. In de tiende en elfde eeuw werd deze levensstijl toegepast in de abdij. Het getal zeven was heilig, waardoor de vrouwen zeven keer per dag moesten bidden. De abdij moest bovendien ook volledig ingericht worden zodat de vrouwen de abdij nooit diende te verlaten. [5]

Levenswijze[bewerken | brontekst bewerken]

Ansoaldis toonde zich zachtmoedig, geduldig, deemoedig, vergevingsgezind, liefdevol en waakte over haar kuisheid. Ze zweeg zolang ze kon en liet zich nooit meeslepen door haar emoties.  Ansoaldis’ leven was volledig in functie van de abdij. Haar toewijding en leven werd gezien als het perfecte voorbeeld van spirituele zuivering en strikte naleving van de strikte Benedictijnse regels. Ze focuste volledig op het gebed, maar niet op koorgezag of spelletjes zoals de andere vrouwen in de abdij. Ze onderwierp zich dagelijks aan zelfkastijding, dit is een middel binnen in het katholicisme om boete te doen door zelfpijniging. Ze deed dit om haar passies te onderdrukken. Haar nachten bracht ze wakend door, vaak bad ze door tot de volgende ochtend. Haar dieet was sober: ze leefde voornamelijk op brood, zout en water. En werd zelden aangevuld met groenten, fruit, kruiden, vlees, wijn, eieren en vis. Ze vermeed baden en reiniging, omdat ze geloofde dat niemand aan de buitenkant vuil kon zijn, tenzij ze door al hun zondes aan de binnenkant vervuild waren geraakt.  Ansoaldis zal uiteindelijk sterven aan kanker. Thierry zal hierdoor de abdij van Maubeuge verlaten en werd novice van de mannenabdij van Lobbes, waar hij de priesterwijding ontving en later tot magister van de novicen werd aangesteld. [6]

externe links[bewerken | brontekst bewerken]

https://fr.wikipedia.org/wiki/Thierry_de_Leernes

https://nl.wikipedia.org/wiki/Regula_Benedicti

https://en.wikipedia.org/wiki/Rule_of_Saint_Benedict

  1. Heuclin, Jean. La vie quotidienne des chanoinesses de Sainte-Aldegnde à Maubeuge du VIIe au XVIIIe Siècle. Maubeuge: Les Amis du livre, 2000..
  2. Bertrand, Paul. “Réformes ecclésiastiques, luttes d'influence et hagiographie à la abbaye de Maubeuge, IXe - XIe s.” In Medieval narrative sources: a gateway into the medieval mind, uitgegeven door Werner Verbeke, Jan Goossens en Ludo Milis, 55-75. Leuven: Leuven University Press, 2005..
  3. Vanderputten, Steven (2016). Reformatorische lichamelijkheid’ en de geconditioneerde emoties van twee religieuze vrouwen omstreeks het jaar 1000.. Tijdschrift voor Geschiedenis nr. 4 126
  4. Vanderputten, Steven (2016). Reformatorische lichamelijkheid’ en de geconditioneerde emoties van twee religieuze vrouwen omstreeks het jaar 1000.. Tijdschrift voor Geschiedenis nr.4 126
  5. Meysman, Stefan. "Virilitas in tijden van verandering religieuze en profane mannelijkheden in de Nederlanden, ca. 1050-1300." PhD diss., Universiteit Gent, 2016..
  6. Vanderputten, Steven (2016). Reformatorische lichamelijkheid’ en de geconditioneerde emoties van twee religieuze vrouwen omstreeks het jaar 1000.. Tijdschrift voor Geschiedenis, NR. 4 126