Gebruiker:Ernstkers/Kladblok

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Bruggen[bewerken | brontekst bewerken]

De locatie vlak bij de monding van de Douro, een van de belangrijkste rivieren van het Iberisch schiereiland, was de oorzaak van het ontstaan van Porto, maar de rivier was ook altijd een obstakel voor het verkeer over land. Eeuwenlang was het oversteken van de rivier slechts mogelijk per boot. In de recente tijd zijn er bruggen gebouwd.

Ponte das Barcas (Schipbrug)[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste permanente vaste oeververbinding was de schipbrug ontworpen door Carlos Amarante en geopend op 15 augustus 1806. Op 29 maart 1809 bezweek deze brug onder de mensenmassa van vluchtelingen voor de aanvallende Franse troepen. Ter herinnering aan deze ramp is in 1897 op Ribeira een gedenkplaat aangebracht, de Alminhas da Ponte (Schrijn van de Brug). Een nieuwe schipbrug verving de brug uit 1806 totdat de schipbrug werd vervangen door de D. Maria II hangbrug in 1843.[1]

Ponte Pênsil D. Maria II (D. Maria II hangbrug)[bewerken | brontekst bewerken]

De bouw van de Ponte Pênsil, zoals deze altijd werd genoemd, werd begonnen in 1841 en de brug werd geopend op 17 februari 1843. Het ontwerp was van de ingenieurs Stanislas Bigot en José Vitorino Damásio en de bouw werd uitgevoerd door de Franse onderneming Claranges Lucotte & Cie. Aan beide zijden van de rivier stonden twee pilaren van 18 meter hoog die de in totaal acht kabels droegen waaraan, via ijzeren kabels het 170 meter lange en zes meter brede brugdek hing. Na het gereedkomen van de Ponte Luís I werd de Ponte Pênsil in 1887 afgebroken. Aan de noordzijde staan de pilaren nog als monument.[2]

Ponte D. Maria Pia (Maria Pia-brug)[bewerken | brontekst bewerken]

Deze spoorbrug is ontworpen door Théophile Seyrig en gebouwd door G. Eiffel & Cie. De brug is in 1877 in gebruik genomen en heeft dienst gedaan tot 1991. De brug is behouden als monument.

Ponte Luís I (Luis I-brug)[bewerken | brontekst bewerken]

Deze dubbeldeks brug is ook ontworpen door Théophile Seyrig maar gebouwd door de Ateliers de Construction de Willebroeck. Het bovendek van de brug werd in gebruik genomen in 1886 en het benedendek in 1888. Sinds 2005 is het bovendek in gebruik bij de Metro do Porto.

Ponte da Arrábida (Arrábida-brug)[bewerken | brontekst bewerken]

Deze verkeersbrug is de meest westelijke van alle tot nu toe gebouwde bruggen. De bouw van de brug begon in 1957 en hij werd geopend in 1963. Het ontwerp is van Edgar Cardoso. De spanwijdte is 270 meter en het brugdek is 26, 5 meter breed.[3]

Ponte de São João (São João-brug)[bewerken | brontekst bewerken]

Deze spoorbrug is ontworpen door Edgar Cardoso ter vervanging van de Ponte D. Maria Pia. De brug is in 1991 in gebruik genomen. De middelste overspanning heeft een lengte van 250 meter en de beide naast liggende overspanningen zijn ieder 125 meter lang. Met de aansluitende viaducten is de totale lengte 1140 meter.[4]

Ponte do Freixo (Freixo-brug)[bewerken | brontekst bewerken]

Deze verkeersbrug bestaat in feite uit twee aan elkaar gelijke bruggen met een onderlinge afstand van 10 meter. Deze bruggen zijn de meest oostelijke van alle bruggen tussen Porto en VN de Gaia. De bruggen zijn veel lager dan de andere nog bestaande bruggen omdat de oevers hier lager zijn. De bruggen werden in 1995 in gebruik gesteld en zijn een ontwerp van António José Luís dos Reis.[5]

Ponte Infante Dom Henrique (Infante Dom Henrique-brug)[bewerken | brontekst bewerken]

Deze verkeersbrug is gebouwd ter vervanging van het bovendek van de Ponte Luís I, zodat de laatste beschikbaar kwam voor de Metro do Porto. De Ponte do Infante, zoals de brug meestal wordt genoemd, is 370 meter lang en 20 meter breed. Het ontwerp is van de ingenieurs António Adão da Fonseca en Francisco Millanes Mato. De brug is op 30 maart 2003 in gebruik genomen.[6]

Circunvalação[bewerken | brontekst bewerken]

De Estrada da Circunvalação, meestal kortweg Circunvalação genoemd, is een bijna 17 km lange ringweg die zijn oorsprong heeft in een in de periode 1889-1896 gebouwd hekwerk met aan weerszijde een weg te gebruiken door militairen en douane. Doel was dat goederen alleen via de daarvoor bestemde poorten waar indirecte belasting werd geheven de stad binnen kon komen. Nadat dit systeem was opgeheven is het hekwerk uit de middenberm verwijderd. Tegenwoordig is het een drukke vierbaansverkeersweg die nog steeds samenvalt met het grootste deel van de gemeentegrens.[7]