Naar inhoud springen

Gebruiker:Martje98/Kladblok

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Choquequirao[bewerken | brontekst bewerken]

Choquequirao is gelegen in Zuid-Peru en is een Inca site. Choquequirao is te vergelijken met Machu Picchu qua structuur en architectuur. De ruïnes van Choquequirao zijn gebouwd op Sunch’u Pata. Dit is een uitloper van het Vilcabama gebergte in het district Santa Teresa, in de provincie La Convencion. Choquequirao is gelegen op een hoogt van 3.050 meter. Het complex is 1.800 hectare groot, waarvan 30-40% al is uitgegraven. Je kunt de site enkel bereiken door een tweedaagse wandeling vanaf Cusco.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Choquequirao is een 15de en 16de -eeuwse Inca nederzetting. De site had twee belangrijke groeifasen. Deze twee fasen zijn te danken aan Pachacuti Choquequirao en zijn zoon Tupac Inca Yupanqui. Choquequirao bevond zich op het landgoed van Pachacuti. Andere sites in dit gebied zijn Sayhuite, Machu Picchu, Chachabamba, Choquesuysuy en Guamanmarca; die allemaal dezelfde architecturale stijlen delen met Choquequirao. De architecturale stijl vertoont een aantal belangrijke kenmerken die gekend zijn als ‘Chachapoya’. Chachapoya is een manier van bouwen waarin arbeiders gespecialiseerd waren ‘de Chachapoya arbeiders’. Doordat die ‘Chachapoya arbeiders’ bij de constructie betrokken waren, gaat men ervan uit dat Tupaq Inka de bouwwerken bestelde. Koloniale documenten suggereren ook dat Tupac Inca over Choquequirao regeerde. Het feit dat zijn kleinzoon Tupa Sayri, tijdens de Spaanse kolonisatie het bezit van de site en de aangrenzende landen claimde, worden als bewijs hiervan gezien.

Volgens het Peruaanse bureau voor toerisme was Choquequirao waarschijnlijk een van de controleposten van de toegang tot het Vilcabamba-gebergte. Daarnaast was het ook een administratief centrum voor politieke, sociale en economische functies. Het stedelijke ontwerp volgde de symbolische patronen van de keizerlijke hoofdstad, met rituele plaatsen opgedragen aan Inti (de Inca-zonnegod), de voorouders, de aarde, het water en andere godheden. Choquequirao had herenhuizen voor beheerders, huizen voor ambachtslieden, magazijnen, grote slaapzalen of kallanka's en landbouwterrassen. De stad speelde ook een belangrijke rol als schakel tussen de Amazone en de stad Cusco.

Locatie en schikking[bewerken | brontekst bewerken]

Het complex beslaat 6 km in de lengte. Architecturaal is het vergelijkbaar met Machu Picchu. De hoofdstructuren, zoals tempels, elite woningen en fonteinen zijn geconcentreerd rond twee pleinen langs de top van de bergkam. Het conglomeraat van gemeenschappelijke gebouwen zijn gesitueerd rond een weg naar het plein. Opgravingen en voorwerpen op het oppervlak suggereren dat ze waarschijnlijk werden gebruikt voor workshops en voedselbereiding. De meeste gebouwen zijn goed bewaard gebleven en gerestaureerd. Ze zijn nog steeds bezig met gebouwen op te graven en te restaureren.

Het centrale gedeelte van de site werd kunstmatig vlak gelegd. De omliggende heuvels werden gebruikt als terrassen om aan landbouw te doen en woonwijken mogelijk te maken. De typische Inca-terrassen vormen de grootste constructies van de gehele site. Veel van de ceremoniële structuren worden geassocieerd met water. Er zijn twee tempels die langs een steile helling zijn ontworpen rond het water. De site bevat ook een aantal ceremoniële structuren bv. een aquaduct dat water levert aan de heiligdommen.

Sectoren[bewerken | brontekst bewerken]

Choquequirao is onderverdeeld in 12 sectoren. De inhoud van elke sector is anders. Dit komt omdat de terrassen voor verschillende doeleinden werden gebruikt. De meeste gebouwen in de site waren voor ceremoniële doeleinden, residenties van priesters of werden gebruikt om voedsel op te slaan.

Sector 1[bewerken | brontekst bewerken]

Sector I is het hoogste en meest noordelijke deel van de site. Er zijn 5 gebouwen gebouwd op terrassen op verschillende niveaus: een tempel en een plaza, twee van de gebouwen lijken magazijnen te zijn en drie lange gebouwen, genaamd Kallankas, waren waarschijnlijk priester woningen.

Sector 2[bewerken | brontekst bewerken]

In Sector II bevindt zich een meerderheid van de bewaarplaatsen. In een deel van deze sector zijn er 16 ceremoniële platforms met kanaalroutes die zich aftakken van de hoofdwaterweg.

Sector 3[bewerken | brontekst bewerken]

Sector III bevindt zich tussen het hoge en lage gebied van het complex en bevat het belangrijkste plein. Aan de rand van het hoofdplein bevinden zich gebouwen met één of twee verdiepingen. Meer in het noorden gelegen bevinden zich gebouwen voor ceremoniële doeleinden.

Sector 4[bewerken | brontekst bewerken]

Sector IV bevindt zich in het zuidelijke gedeelte van het complex, ook wel het urinegebied of lage gebied genoemd. Het hoofdgebouw heeft muren die vermoedelijk een ceremoniële functie hadden, aangezien één van hen bekend staat als "muur van offers aan de voorouders".

Sector 5[bewerken | brontekst bewerken]

Sector V bevat de usnu op kleinere heuvels. Een usnu is een platform op kunstmatig gemaakte vlakke heuvel. Dit platform of usnu wordt gebruikt voor ceremonies. Een kleine muur omcirkelt de heuvel. Vanaf het platform kan je het belangrijkste plein van sector 3, de besneeuwde bergtoppen en de rivier Apurimac zien.

Sector 6[bewerken | brontekst bewerken]

Sector VI bevat de kwartieren voor de priesters. Er zijn vier terrassen die worden gebruikt als ceremoniële ruimte. In de muren van de terrassen is er een zigzaggend ontwerp gehouwen.

Sector 7[bewerken | brontekst bewerken]

Sector VII kan je bereiken vanaf het hoofdplein via een pad en is gelegen aan de oostkant van Choquequirao. Deze sector bevat vooral teeltterrassen die aanzienlijk groter zijn dan andere sectoren in de site.

Sector 8[bewerken | brontekst bewerken]

Sector VIII is gelegen aan de westelijke kant van de site. Het bevat 80 kweekterrassen die verdeeld zijn door waterkanalen die naar beneden stromen vanaf het centrale plein. Op de muren van de kweekterrassen vind je de beroemde "Llamas del Sol". Dit zijn witte lama figuren die gehouwen zijn in de muren.

Sector 9[bewerken | brontekst bewerken]

Sector IX bevat vooral woonruimten voor gewone mensen, zoals werknemers of gezinnen. De gebouwen zijn gebouwd op kunstmatige platforms in cirkelvormige of rechthoekig ontwerp, die onderling verbonden zijn door trappen en smalle steegjes.

Sector 10[bewerken | brontekst bewerken]

Sector X heeft 18 terrasplatforms met irrigatiekanalen die parallel aan de trap lopen.

Sector 11[bewerken | brontekst bewerken]

Sector XI bevat 80 terrassen die gebruikt worden voor de landbouw. Deze terrassen worden Phaqchayuq (degene met een waterval) genoemd. Er worden ook kleine vierhoekige huizen van twee verdiepingen gevonden. Deze gebouwen hebben een ceremoniële functie of werden voor het gewone leven gebruikt. Er bevinden zich drie fonteinen die kunnen gebruikt worden om te drinken en om de irrigatiekanalen te bevoorraden.

Sector12[bewerken | brontekst bewerken]

Sector XII ligt op drie uur (te voet) van het bovenste gedeelte van de site. Er bevinden zich 57 platforms met permanente irrigatiesystemen. De bovenste gebouwen bevatten gebouwen voor ceremoniële doeleinden en een waterpoel gevoed door een bron. In een cirkelvormige omsloten ruimte zijn keramische scherven, stenen werktuigen en restanten van botten teruggevonden.

Ceremonieel centrum[bewerken | brontekst bewerken]

Choquequirao bevat een ceremonieel centrum dat vergelijkbaar zijn met andere Inca ceremoniële centra en pelgrimsoorden. Een bekende pelgrimstocht is die van Cusco naar Choquequirao die ongeveer 7 tot 10 dagen duurt. Tijdens deze pelgrimstocht kom je langs Machu Picchu. Het ceremoniële centrum van Choquequirao bestaat uit een hoofdplatform en een lager gelegen plein. Kanalen zorgen ervoor dat water in kanalen tot heiligdommen en baden komen die verspreid liggen op het terrein. Er was een belangrijk platform waar een beperkt aantal ceremoniële activiteiten werden gehouden. Dit kunnen archeologen weten omdat de enige toegangsweg door twee dubbele deuropeningen was. Deze dubbele deur was er om de toegang tot het heiligdom te controleren. Andere kenmerken van het ceremoniële centrum omvatten structuren die de richting aangeven van bepaalde zonnegebeurtenissen. Op het lager gelegen plein bevinden zich een groep waterheiligdommen en baden.

Sub sectoren[bewerken | brontekst bewerken]

Het gebied rond Choquequirao bevat verschillende sub sectoren die zijn geassocieerd met de Inca-cultuur die bloeide in Choquequirao, wat suggereert dat de sub sectoren waarschijnlijk deel uitmaken van de site. Ontwerp, bouwstijl en culturele parallellen ondersteunen de overtuiging dat deze sectoren op een bepaald moment in hun geschiedenis nauw verweven waren met Choquequirao. Het feit dat er minder woonruimte in deze sectoren is, suggereert dat dit waarschijnlijk buitenposten van Choquequirao waren, in plaats van een onafhankelijke site. Vanwege verschillen in ontwerp- en bouwstijlen wordt aangenomen dat deze sectoren in drie verschillende fasen zijn gebouwd. Net als de Choquequirao-kunststijl bevat de sub sector ook meerdere lama-afbeeldingen als kunst.

Toegang[bewerken | brontekst bewerken]

Momenteel is Choquequirao enkel bereikbaar via een zware voettocht. Er zijn een aantal dorpen waaruit je kunt vertrekken om Choquequirao te bezoeken. Een eerste route vertrekt vanuit het dorp San Pedro de Cachora, dat op ongeveer 4 uur van Cusco ligt. Een ander toegangspunt is het dorp Huanipaca. Vanuit Huanipaca is de tocht ongeveer 15 km en het Cachora parcours bedraagt 31km. De tocht naar Choquequirao duurt ongeveer 2 dagen. Vanaf Choquequirao is het mogelijk om verder te wandelen naar Machu Picchu.

De Regionale Overheid van Apurimac wil een kabelbaan aanleggen naar de site. Deze rit zou ongeveer 15minuten duren.