Gebruiker:PokingNicolas/Kladblok
Media-activisme is een term voor de brede categorie van activisme waarbij gebruik gemaakt wordt van mediatechnologieën. Deze technologieën worden gebruikt als instrumenten voor de overdracht van informatie, de bevordering van een "gemeenschap" en de herverdeling van macht.[1] De communicatie binnen media-activisme fungeert vaak als een aanklacht tegen de dominante cultuur, structuur of de heersende klasse binnen de maatschappij. Naast deze definitie wordt de activiteit van het pleiten voor veranderingen binnen de maatschappij die bedoeld zijn om ruimte voor dergelijke communicatie te behouden of vrij te maken, ook gezien als media-activisme.[2]
Waar media-activisme soms wordt gezien als een doel op zich, zijn mensen die geïnteresseerd zijn in media-activisme vaak eerst betrokken bij andere kwesties van sociale rechtvaardigheid. Mediatoegang wordt door deze activisten gezien als een belangrijk onderdeel van het promoten van deze kwesties, waarbij de bestaande (sociale) bewegingsgrenzen niet worden gerespecteerd, maar overschreven worden door het gebruik van media.[1]
Pre-digitale voorbeelden[bewerken | brontekst bewerken]
Media-activisme wordt gekenmerkt door het gebruik van een medium ter bevordering van sociale bewegingen. Tegenwoordig worden sociale media en andere online-platformen vaak in verband gebracht met media-activisme, maar ook voor de introductie van het wereldwijd web was er sprake van media-activisme. Een historisch voorbeeld van activisme met behulp van print is afkomstig van de New Yorkse printer John Peter Zenger. In 1732 publiceerde Zenger publiceerde een provocerend essay waarin hij de Britse koloniale gouverneur beschuldigde van corruptie. De desbetreffende gouverneur liet Zenger oppakken wegens smaad. Vervolgens werd Zenger in een rechterlijk proces vrijgesproken, omdat hij de waarheid had gesproken in de publicaties. De zaak maakte de weg vrij voor onafhankelijke media.[2]
Ook het traditionele massamedium radio wordt gebruikt voor activistische doeleinden. Een voorbeeld hiervan zijn activisten die uitzenden via kleinschalige en non-commerciële radio. Dit gebeurt meestal op een lage wattage, zowel gelicenseerd als niet-gelicenseerd .[1] De activisten prijzen radio voor activistische communicatie om enkele unieke voordelen: het is voor ontvanger en uitzender niet nodig om geletterd te zijn, de communicatie kan een lokale gemeenschap bereiken, het ontvangen en uitzenden is relatief betaalbaar en het is vrij gemakkelijk om de luisteraar van een programmering te voorzien.[1]
Hedendaagse voorbeelden[bewerken | brontekst bewerken]
[Hier laat ik voor nu de voorbeelden staan zoals door de vorige auteur opgesteld. Later zou ik graag mijn eigen hedendaagse voorbeelden van media-activisme geven, maar niet voor deze opdracht.]
Kritische benadering[bewerken | brontekst bewerken]
In de academische wereld is er onenigheid over de waarde van sociale media voor activistische doeleinden. Enerzijds bestaat het idee dat sociale mediaplatformen centraal staan als tools voor coördinatie van bijna alle politieke bewegingen in de wereld[3]. Anderzijds bestaat het idee dat social media-activisme zorgt voor 'slacktivism'. Slacktivism, een portemanteau bestaande uit de woorden 'slacker' (een gemakzuchtig persoon) en 'activism' (activisme), laat zich definiëren als het ondersteunen van een sociale beweging door het uitvoeren van een eenvoudige handeling zonder daadwerkelijk toegewijd te zijn aan het creëren van verandering.[4] De term had van origine positieve connotaties, omdat het werd gezien als een goedkope, kleinschalige route naar politieke participatie.[5] Later zou het begrip onder andere gebruikt worden om te benadrukken dat de kleinschalige acties en zwakke onderlinge banden die door sociale netwerkplatforms worden gefaciliteerd, nooit de sterke relaties konden creëren die de burgerrechtenbeweging kenmerkten.[6]
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
Deuze, Mark, en Lindsay Ems. “Dissent at a distance.” The Playful Citizen. Eds. René Glas, et al. Amsterdam: Amsterdam University Press, 2019. 370-386.
Dunbar-Hester, Christina. Low Power to the People: Pirates, Protest, and Politics in FM Radio Activism. Cambridge, Massachusetts: MIT Press, 2014.
Herr, Kathryn, en Gary L. Anderson. Encyclopedia of Activism and Social Justice. Thousand Oaks: SAGE Publications, Inc, 2007.
Margetts, Helen, et al. Political Turbulence: How Social Media Shape Collective Action. Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 2016.
Milan, Stefania. “Data Activism as the New Frontier of Media Activism.” Media Activism in the Digital Age. Eds. Victor Pickard en Guobin Yang. London: Routledge, 2017. 151–63.
Poell, Thomas. “Social Media Activism and State Censorship.” Social media, politics and the state: protests, revolutions, riots, crime and policing in the age of Facebook, Twitter and YouTube. Eds. Daniel Trottier en Christian Fuchs. London: Routledge, 2015. 189-2016.
- ↑ a b c d Dunbar-Hester, Christina, 1976-, Low power to the people : pirates, protest, and politics in FM radio activism, Cambridge, Massachusetts. ISBN 978-0-262-32049-8.
- ↑ a b Encyclopedia of activism and social justice, Thousand Oaks. ISBN 978-1-4522-6565-0.
- ↑ Shirky, Clay (Januari 2011). The Political Power of Social Media: Technology, the Public Sphere, and Political Change. Foreign Affairs 90.1 Geraadpleegd mei 2020
- ↑ (en) UNAIDS OUTLOOK report 2010. www.unaids.org. Geraadpleegd op 15 mei 2020.
- ↑ Political turbulence : how social media shape collective action, Princeton, New Jersey. ISBN 978-1-4008-7355-5.
- ↑ (en) Malcolm Gladwell, Small Change. The New Yorker. Geraadpleegd op 15 mei 2020.