Naar inhoud springen

General z. b. V. im Oberkommando

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Zowel de land- als de luchtmacht van het Duitse Rijk gedurende de Tweede Wereldoorlog beschikten over een General z. b. V. im Oberkommando.[1] Beide generaals maakten deel uit van het opperbevel van hun krijgsmachtonderdeel en hielden zich bezig met verscheidene bijzondere aangelegenheden.

General z. b. V. im Oberkommando der Luftwaffe[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de Duitse Luftwaffe was er vanaf 1941 een soortgelijk kantoor ingesteld. De enige bekende General z. b. V. im Oberkommando der Luftwaffe was luitenant-generaal (eerst generaal-majoor) Walter Lorenz, werkzaam van 1 mei 1941 tot 20 december van datzelfde jaar.

General z. b. V. im Oberkommando des Heeres[bewerken | brontekst bewerken]

De functie van General z. b. V. im Oberkommando des Heeres stamde al uit oktober 1940, toen Eugen Müller tot General zur besonderen Verwendung werd benoemd. Luitenant-generaal en radiocommentator Kurt Dittmar[2] werd General z. b. V. für das militärische Schrifttum (generaal voor de militaire literatuur) en kreeg als adjudant militair en journalist Wilhelm Ritter von Schramm toegewezen.

Structuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Chefgruppe (organisatie, personeel en bijzondere inzet)[3]
  • Gruppe I (politiek, vanaf maart 1944 een verantwoordelijkheid van de NS-Führungsstab des Heeres)
  • Gruppe II (religie, vanaf maart 1944 een verantwoordelijkheid van de NS-Führungsstab des Heeres)
  • Gruppe III (discipline, verliezen en oorlogsgraven, vanaf maart 1944 Chef des Wehrmachtstreifendienst)
  • Gruppe IV (reclame, vanaf 1943)
  • Gruppe V (propaganda, vanaf 1943)
  • Gruppe Abwehr (contraspionage)
  • Gruppe Heeresfeldpolizeichef (Geheime Feldpolizei)
  • Gruppe Rechtswesen im OKH (vanaf 1940, voorheen Gruppe III des Generalquartiermeisters)