Gustave Van de Woestyne

Gustave van de Woestijne (Gent, 2 augustus 1881 – Ukkel, 21 april 1947) was een Vlaamse kunstschilder, tekenaar en illustrator.

Van de Woestijne kreeg zijn opleiding aan de academie te Gent en vestigde zich in 1900 met zijn broer, de dichter Karel, te Sint-Martens-Latem. Hij is een van de bekendste schilders van de Latemse Scholen.

Later woonde hij onder andere in Tiegem in het zicht van Streuvels’ Lijsternest. Tijdens en na de Eerste Wereldoorlog (van 1914 tot 1921) woonde hij in Groot-Brittannië. Vanaf 1925 werd hij docent, eerst te Mechelen, daarna te Antwerpen en Brussel. Van de Woestijne was een introverte en religieus geïnspireerde kunstenaar. In zijn vroege werk is invloed van de prerafaëlieten terug te vinden en was zijn werk eerder symbolisch te noemen. Alhoewel zijn werk een serenere sfeer ademt: het decadente en de dubbelzinnige atmosfeer van de prerafaëlieten vinden we in zijn werk niet terug.

De herhaalde bezoeken met zijn broer Karel aan de beroemde tentoonstelling van de Vlaamse Primitieven te Brugge in 1902, heeft zijn stijl sterk beïnvloed. Die invloed van de oude meesters zien we vooral in zijn vrij talrijke portretten. Vermoedelijk in navolging van Pieter Bruegel de Oudere plaatst Van de Woestijne zijn religieuze taferelen dikwijls in de landelijke Leiestreek. Na zijn terugkeer uit Groot-Brittannië evolueerde zijn werk naar een eigen vorm van expressionisme, waarbij zijn schilderwijze niettegenstaande de gebruikte vervorming realistisch en technisch hoogstaand blijft. Het vervormen van de figuren zoals bij vele expressionisten kreeg bij hem een eigen aspect. In 1909 illustreerde hij Stijn Streuvels‘ bewerking van de Reinaert, bewerking die verscheen als Duimpjesuitgave in de bekende reeks Duimpjes van Victor de Lille. In 1979 verscheen postuum, het ontroerende boek: Karel en ik - Herinneringen.