H-IIA

De H-IIA (H2A) is een reeks van Japanse draagraketten, die vooral worden gebruikt om satellieten in een geostationaire baan te brengen. De raketten worden gemaakt door Mitsubishi Heavy Industries (MHI) voor de Japan Aerospace Exploration Agency, of JAXA. Lanceringen vinden vooral plaats op het Tanegashima Space Center. De H-IIA is afgeleid van de eerdere H-II-raket. Er bestaan vier verschillende varianten van de H-IIA.

Een afgeleid ontwerp, de H-IIB, die ongeveer een derde meer nuttige lading kon lanceren, was geoptimaliseerd voor lanceringen naar een lage baan om de Aarde. Dit werd bereikt met een krachtiger eerste trap die twee LE-7A-hoofdmotoren bevatte waar de H-IIA er één had. De diameter van deze eerste trap was ook groter dan bij de H-IIA. Deze werd tussen 2009 en 2020 negen maal gebruikt voor het onbemande HTV-ruimtevaartuig waarmee het Internationaal Ruimtestation ISS werd bevoorraad. Naar hogere banen waren de prestaties van de H-IIA en H-IIB vergelijkbaar. Anders dan de H-IIA werd de H-IIB die in mei 2020 zijn laatste vlucht maakte daarom niet commercieel aangeboden.

Mitsubishi Heavy Industries heeft inmiddels een opvolger, de H-III, die goedkoper dan de H-II-varianten is en in 2023 een mislukte eerste testvlucht maakte.^[1] De prijs van die raket is ongeveer 50 miljoen dollar; vergelijkbaar met een herbruikbare Falcon 9.^[2] Begin 2024 was een tweede lancering wel succesvol en werd deze in bedrijf genomen. De laatste H-IIA wordt naar verwachting in 2025 gelanceerd.

Geschiedenis

De H-IIA werd voor het eerst gelanceerd op 29 augustus 2001. Aanvankelijk werden de raketten gemaakt door JAXA zelf. De zesde lancering, op 29 november 2003, mislukte. Op 1 april 2007 werd de productie van H-IIA-raketten overgedragen van JAXA aan MHI. Vlucht 13 met aan boord de SELENE was de eerste H-IIA die gelanceerd werd na deze privatisering.^[3] Dit was tevens de eerste keer dat een H-IIA werd ingezet om een satelliet buiten een geocentrische baan te brengen. Per 20 juli 2020 waren er 42 H-IIA’s gelanceerd, waarvan 41 succesvol. Een vlucht mislukte toen een lekkende booster zijn afkoppelmechanisme beschadigde en niet kon worden afgeworpen.