Happy Buccaneer (schip, 1984)
Happy Buccaneer
| ||||
---|---|---|---|---|
De Happy Buccaneer te Rotterdam, 2019
| ||||
Geschiedenis | ||||
Werf | Hitachi Zosen, Innoshima | |||
Bouwnummer | 4755 | |||
Kiellegging | 27 december 1983 | |||
Tewaterlating | 1 maart 1984[1] | |||
Gedoopt | Happy Buccaneer | |||
In de vaart genomen | Augustus 1984 | |||
Uit de vaart genomen | Oktober 2024 | |||
Status | Gesloopt in 2024 | |||
Thuishaven | Amsterdam | |||
Eigenaren | ||||
Vlag | Nederland | |||
Eigenaar | 1984: Mammoet Shipping 2000: BigLift Shipping | |||
Algemene kenmerken | ||||
Type | Zwarelading | |||
Lengte | 145,89 m | |||
Breedte | 28,43 m | |||
Zomerdiepgang | 8,24 m | |||
Tonnenmaat | 16341 GT 4902 NT | |||
Draagvermogen | 13.740 ton | |||
TEU | 1058 | |||
Voortstuwing en vermogen | 2 × Hitachi Sulzer-dieselmotor, type 6ZAL 40 | |||
Vaart | 14,75 knopen (27 km/h) | |||
IMO-nummer | 8300389 | |||
MMSI | 244203000 | |||
Roepletters | PEND | |||
|
De Happy Buccaneer was een in Japan gebouwd Nederlands zwareladingschip. Het schip kwam in 1984 in de vaart en had Amsterdam als thuishaven. De Happy Buccaneer werd wereldwijd ingezet in zwarelading- en speciaal transport over water. Het schip heeft altijd onder dezelfde naam en thuishaven gevaren.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Het schip was gebouwd naar een ontwerp van de Nederlandse scheepsbouw ingenieur Ernst Vossnack, in samenwerking met opdrachtgevers Mammoet Shipping, Nedlloyd en de Schiedamse kranenbouwer Huisman.[2] De Japanse werf Hitachi Zosen te Innoshima bouwde het schip. In 2000 werd Spliethoff volledige eigenaar van de Happy Buccaneer, waarna het werd ingezet in de zwareladingtak van deze rederij: BigLift Shipping.
In 2024 is de Happy Buccaneer voor de sloop verkocht naar Turkije. Het schip vertrok op 5 oktober 2024 van Sagunto naar Aliağa waar het op 12 oktober ten anker ging. Op 16 oktber 2024 is het schip op het strand van Aliağa gevaren om gesloopt te worden.[3]
Techniek
[bewerken | brontekst bewerken]Aan stuurboordzijde stonden twee Huisman-ITREC-kranen, elk oorspronkelijk met een hijsvermogen van 550 ton. In 2006 werd tijdens een werfbeurt de werklast van beide kranen tot 700 ton verhoogd. In tandem kunnen de kranen 1400 ton hijsen. Aan de achterzijde van het schip bevond zich een ro-roklep met een maximale capaciteit van 2500 ton. De ladingcapaciteit van het ruim, dat door middel van schotten en een tussendek flexibel kan worden ingericht, was 19.908 m³.
De voortstuwing werd verzorgd door twee Hitachi-dieselmotoren, die onder licentie van Sulzer zijn gebouwd. De motoren hebben elk een vermogen van 3840 kilowatt en drijven samen twee verstelbare schroeven aan, die het schip een snelheid van 14,75 knopen geven.
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ (de) Ship-DB Schiffs-Datenbank
- ↑ (en) Big News, nr. 20, april 2012, p. 3
- ↑ (nl) Stichting Maritiem-Historische Databank