Heinz Hummitzsch
| Heinz Hummitzsch | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Heinz Hummitzsch (rond 1945)
| ||||
| Geboren | 16 februari 1910 Herzberg, Brandenburg, Duitse Keizerrijk | |||
| Overleden | 28 juli 1975 Frankfurt am Main, West-Duitsland | |||
| Land/zijde | .svg){kind=small} nazi-Duitsland
| |||
| Dienstjaren | 1937 - 1945 | |||
| Rang |   SS-Sturmbannführer | |||
| Eenheid | Reichssicherheitshauptamt[1] | |||
| Bevel | Sipo-SD Marburg[2] Befehlshaber der Sicherheitspolizei und des SD (BdS) Brussel | |||
| Slagen/oorlogen | Tweede Wereldoorlog | |||
| Ander werk | Arts | |||
| ||||
Heinz Hummitzsch (Herzberg, 16 februari 1910 - Frankfurt am Main, 28 juli 1975) was een Duitse SS-officier, die onder meer in het bezette België actief was.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Hummitzsch, zoon van een meester-bakker, studeerde geschiedenis, aardrijkskunde en Duits aan de universiteiten van Leipzig en München. Hij toonde interesse in Volkstum en in Volksduitsers. Hij ondernam studiereizen naar Sudetenland.
In 1935 werd hij benoemd tot Landdienstführer binnen de Duitse Studentenbond. Hij kwam hierdoor onder de aandacht van de Sicherheitsdienst (SD) van Heinrich Himmler, die hem in dienst nam. Hij vervulde enkele opdrachten in Tsjecho-Slowakije en werd einde 1935 als klerk benoemd op het hoofdbureau van de SD in Berlijn, in de afdeling Volkstum (Volkskunde). Hij werd bij de SD-politie ingezet in 1938 bij de annexatie van Sudetenland en in 1939 bij het inpalmen van wat van Tsjechië overbleef. Hij nam aan de invasie van Polen in de 'Einsatzgruppe IV' deel als expert inzake 'minderheden' en werd in Warschau adviseur voor etnische kwesties bij de commandant van de SD.
In januari 1940 werd hij hoofd van de afdeling 'Volkstumarbeit' in het hoofdbureau van de SD in Berlijn. In april 1941 werd hij naar Maribor gedetacheerd als stafchef bij de herhuisvestingsstaf in Neder-Stiermarken. Deze eenheid moest de hervestiging van Slovenen voorbereiden en uitvoeren. In februari 1942 nam hij deel aan een conferentie van het Reichsministerie voor de Oostelijke gebieden, waarin de germanisering van de Baltische landen werd besproken, met inbegrip van de vernietiging van de Joodse bevolking.
In september 1943 werd hij overgeplaatst naar Brussel, waar hij bij de SD met 'volksbeleidskwesties' werd belast en met relaties met het Vlaamsch Nationaal Verbond. Hij stuurde naar de hoofdzetel van de SS negatieve berichten over de lakse houding van Von Falkenhausen en Reeder. In augustus-september 1944 bekommerde hij zich om de organisatie van de vlucht naar Duitsland van Vlaamse en Waalse collaborateurs. Hij nam nog deel aan het Ardennenoffensief in de winter van 1944 en leidde nadien nog gedurende enkele maanden de SD in Dresden.
Bij het einde van de oorlog nam hij een nieuwe identiteit aan. In 1947 begon hij in Erlangen aan studies geneeskunde. Hij behaalde zijn diploma in 1956 en begon een artsenpraktijk in Ellingen. Vanaf 1961 vestigde hij zich als huisarts in Bruchköbel.
Vanaf het einde van de jaren zestig werd hij mee betrokken in het onderzoek dat in Kiel werd ondernomen tegen de verantwoordelijken van de SD en van de Jodenvervolging in bezet België. Het onderzoek naar zijn betrokkenheid werd stopgezet toen hij in 1975 overleed.
Carrière
[bewerken | brontekst bewerken]- SS-Sturmbannführer: 1 september 1942[1]
- SS-Hauptsturmführer:[2]
Lidmaatschapsnummers
[bewerken | brontekst bewerken]Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Albert DE JONGHE, De strijd Himmler-Reeder om de benoeming van een HSSP (1942-1944), 5 delen, Bijdragen tot de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog, Brussel, 1974-1984.
- Bruno DE WEVER, Greep naar de macht. Vlaams-nationalisme en Nieuwe Orde. Het VNV 1933-1945, Tielt, 1995.
- Christian INGRAO, Hitlers Elite. Die Wegbereiter des nationalsozialistischen Massenmordes, Berlijn, 2012, ISBN 9783549074206.
- Ernst KLEE, Das Personenlexikon zum Dritten Reich, Frankfurt, 2003.
- Michael WILDT, Generation des Unbedingten. Das Führungskorps des Reichssicherheitshauptamtes, Hamburg, 2002, ISBN 3-930908-75-1.
- ↑ a b c d Dienstalterliste der Schutzstaffel der NSDAP (SS-Obersturmbannfuhrer-SS-Sturmbannfuhrer) 1.Oktober 1944. p.64.
- ↑ a b (de) karawankengrenze.at: Dokument 81, Niederschrift der Besprechung in Zagreb über die Aussiedlung von Slowenen und Serben. Geraadpleegd op 2 november 2021. Gearchiveerd op 23 juli 2023.
- ↑ (de) Google Boeken: Believe and Destroy: Intellectuals in the SS War Machine. p.83. Geraadpleegd op 2 november 2021. Gearchiveerd op 23 juli 2023.