Reichssicherheitshauptamt
Het Reichssicherheitshauptamt of RSHA, was de overkoepelende veiligheidsdienst van het Derde Rijk, opgericht door Heinrich Himmler op 27 september 1939[1]. De organisatie bestond uit een samensmelting van de Sicherheitsdienst, de Gestapo en de Kriminalpolizei. Het doel van de organisatie was alle "vijanden van het Reich" te bestrijden, binnen of buiten de grenzen van Duitsland. Binnen deze categorie vielen onder andere communisten, vrijmetselaars, Joden, zigeuners en andere "ongewenste rassen".
Leiders en afdelingen[bewerken | brontekst bewerken]
Het eerste hoofd van de RSHA was Reinhard Heydrich. Hij leidde de organisatie totdat hij vermoord werd in 1942. Hij werd vervangen door Ernst Kaltenbrunner, die de RSHA leidde tot het einde van de oorlog. Het hoofd van de RSHA was de directe verantwoordelijke van de Einsatzgruppen. Verder was het Reichssicherheitshauptamt onderverdeeld in zeven departementen (of Ämter):
- Amt I, Personeel en Organisatie, geleid door SS-Brigadeführer Bruno Streckenbach
- Amt II, Administratie, Recht, en Financiën, geleid door SS-Standartenführer dr. Hans Nockemann
- Amt III, Binnenlandse SD, geleid door SS-Gruppenführer Otto Ohlendorf.
- Amt IV, Gestapo, geleid door SS-Gruppenführer Heinrich Müller. Adolf Eichmann, de uitvoerder van vele jodendeportaties, zat ook in dit Amt.
- Amt V, Kriminalpolizei, geleid door SS-Gruppenführer Arthur Nebe. Dit was de politieafdeling die de niet-politieke misdrijven, zoals moord, roof en verkrachtingen behandelde.
- Amt VI, Buitenlandse SD, eerst geleid door SS-Brigadeführer Heinz Jost, en later door SS-Brigadeführer Walter Schellenberg. Dit was de buitenlandse veiligheidsdienst van de SS. In 1944 werden de meeste cellen van de Abwehr (militaire inlichtingen) bij Amt VI gevoegd.
- Amt VII, Geschreven Archieven, geleid door SS-Brigadeführer prof. dr. Franz Six. Deze afdeling was verantwoordelijk voor "ideologische taken", waarmee de antisemitische propaganda werd bedoeld.
De RSHA leverde ook SS'ers en politie-officieren wanneer dit nodig was.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|