Hellenistische kunst

In de hellenistische kunst kende de oud-Griekse kunst haar hoogtepunt. Alle stukken vielen samen in de algemeen Griekse mengcultuur van het hellenisme.

Hellenistisch aardewerk

Zie hellenistisch aardewerk voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Het hellenistisch aardewerk was van mindere kwaliteit dan dat van de klassieke periode (zie oud-Grieks aardewerk) maar werd toch over heel de toenmalige beschaafde wereld geëxporteerd, daar men in dit aardewerk ook de gegeerde producten uit hellenistisch Egypte vervoerde: graan.

Hellinistische architectuur

Zie hellenistische architectuur voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De hellenistische architectuur was een hoogtepunt in de architectuur van de oudheid. Twee van de zeven klassieke wereldwonderen mocht ze op haar naam schrijven: de kolos van Rodos en de Pharos van Alexandrië. Maar ook de bibliotheek van Alexandrië was een staaltje van architectonisch vernuft. De Hellenistische architectuur werd gekenmerkt door een grotere vormvrijheid dan de oud-Griekse architectuur, mede door het gebruik van o.a. beton.

Hellenistische beeldhouwkunst

Zie hellenistische beeldhouwkunst voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Stervende Galliër, Pergamonaltaar, in het Capitoolmuseum, Rome.

Ook de hellenistische beeldhouwkunst was een hoogtepunt. De kenmerkende hellenistische individualisme kwam hier sterk naar voren. Bekende beelden zoals het vroeg-hellenistische Pergamonaltaar en de laat-hellenistische Laocoöngroep - maar denk ook aan de hierboven vermelde kolos van Rodos - werden doorheen deze periode geproduceerd op vraag van leden van de diadochendynastieën of de inheemse dynastieën die hen uit sommige delen van de oorspronkelijke hellenistische rijken verdrongen hadden.

Hellenistische literatuur

Zie hellenistische literatuur voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De hellenistische literatuur, geschreven in het hellenistische koinè-Grieks, werd aangemoedigd door de bibliotheek van Alexandrië die praktisch elk werk dat gepubliceerd werd opspoorde en stockeerde. Doordat Pergamon aan een wedloop begon met de Alexandrijnse bibliotheek, werd er een boycot tegen Pergamon van papyrus uitgevaardigd, waardoor deze het perkament ontwikkelden om op te schrijven. Dit was duurder dan papyrus, maar ook duurzamer én noodzakelijk door de boycot. Zoals gezegd werd de hellenistische kunst gekenmerkt door een groot individualisme en dit uitte zich in de dramatiek, poëzie en creatieve proza van het hellenisme.

Hellenistische schilderkunst

Zie hellenistische schilderkunst voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De hellenistische schilderkunst werd gekenmerkt - net zoals de beeldhouwkunst - door een grote levendigheid en individualiteit. Er werden schitterende schilderwerken verricht door o.a. Appeles, de hofschilder van Alexander de Grote, Aetion, die Alexanders bruiloft met de schone Roxane schilderde, en zovele anderen.

Zie de categorie Hellenistische kunst van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.