Hendrik Geeraert
Hendrik Geeraert (Nieuwpoort, 15 juli 1863 - Brugge, 17 januari 1925) is een Belgische volksheld, in het interbellum de verpersoonlijking van het burgerverzet tegen de Duitse invaller. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd Hendrik Geeraert bij de Belgische soldaten achter de IJzer beroemd als de Nieuwpoortse schipper die in oktober 1914 'de sluizen in Nieuwpoort opende en alzo het Duitse leger een halt toeriep'.
Hendrik werd geboren in de Langestraat 40 in Nieuwpoort als zoon van schipper Augustinus Geeraert en Anna Veranneman, huishoudster en kantwerkster. Hendrik werd binnenschipper. Op 24-jarige leeftijd huwde hij in Veurne met Melanie Jonckheere en het echtpaar had acht kinderen.
Inundatie
Half oktober 1914 kwam Geeraert in contact met het Belgisch geniedetachement de Sapeurs-Mariniers dat de sluizen in Nieuwpoort bewaakte. Om het bedreigde bruggenhoofd van Lombardsijde te beschermen beval het opperbevel op 21 oktober de polder van Nieuwendamme onder water te zetten. Hierbij werden de genisten geholpen door Geeraert.
Dit was maar een tijdelijke verademing en op 26 oktober werd beslist de ganse streek tussen Nieuwpoort en Diksmuide te inunderen. De eerste poging (met de hulp van Karel Cogge) gaf niet de verwachte resultaten zodat op 29 oktober Geeraert het opperbevel er toe kon bewegen de grote overlaat van de Noordvaart in de Ganzepoot in Nieuwpoort te openen. Na dit succesrijke exploot bleef de 51-jarige de ganse oorlog bij de compagnie die de sluizen bediende.
Kort na de oorlog wordt hij ziek. Op zijn sterfbed werd hij op 25 december 1924 benoemd tot Ridder in de Leopoldsorde en tot “Legendarisch figuur van het Veldleger 1914-1918”. Verder had hij nog medailles en 7 frontstrepen. Hij overleed in het Sint Julius Godshuis (Broeders van Liefde) in Brugge op 17 januari 1925. Hij werd onder massale belangstelling ten grave gedragen. In de jaren 50 van de vorige eeuw werd zijn buste vereeuwigd op een bankbiljet van duizend Belgische franken.